Οι δηλώσεις των ανώτερων υπαλλήλων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι μια συνεχιζόμενη υπενθύμιση ότι η Ελλάδα δουλεύει για την «κοινή υπόθεση» των ιδανικών της ελευθερίας και δημοκρατίας. Δηλαδή, μια υπενθύμιση, ότι θα κάνει το πολεμικό δόρυ για τα συμφέροντα των αμερικάνικων μονοπωλίων σε μια περίοδο πολεμικής προετοιμασίας των ΗΠΑ με τους αντίπαλους ιμπεριαλιστές. Μετά τον Μπάιντεν και τον πολεμικό του χαιρετισμό προς την 51η Πολιτεία των ΗΠΑ για το 1821, σειρά πήρε ο Υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπλίνκεν.
Τι είπε μέσα στα γνωστά… ταρατατζούμ ελληνοαμερικανικής συνεργασίας; Ας τα δούμε:
[…] «Στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης, η Ελλάδα, ως ένας διμερής εταίρος και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, έχει υπηρετήσει και υπάρξει υπέρμαχος της ειρήνης και της ευημερίας με αρχές» […]
«Ως γενέτειρα της δημοκρατίας, η Ελλάδα λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης για τις αρχές που αγαπάμε και βασιζόμαστε για την αντιμετώπιση των σημερινών παγκόσμιων προκλήσεων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επικροτούν τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της Ελλάδας στην ουκρανική κυριαρχία, στην ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, στην υποστήριξη του Ισραήλ και στη συμμετοχή στην επιχείρηση “Prosperity Guardian”. Εκτιμούμε τη συνεργασία της Ελλάδας σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και για την ηγετική της θέση στη διοργάνωση του φετινού συνεδρίου “Our Ocean”. Καθώς προσβλέπουμε σε μια ακόμη χρονιά προκλήσεων και ευκαιριών, με ενθουσιάζει που η συνεργασία μας είναι πιο δυνατή από ποτέ.
Ανυπομονώ να εμβαθύνουμε τη συνεργασία και τη φιλία μας και εύχομαι στον ελληνικό λαό μια χρονιά ειρήνης, ευημερίας και καλής υγείας» […]
Τα λόγια του Μπλίνκεν δείχνουν ότι το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης τα πάει περίφημα σε ό, τι του ζητηθεί. Παίρνει άριστα στην αξιολόγηση από τον υπουργό.
Μα η στήριξη της Ελλάδας δεν δίνεται για την «ουκρανική κυριαρχία», όπως την ονομάζει, μα γιατί ζητήθηκε από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Δεν της καίγεται καρφί για τον ουκρανικό λαό. Ό, τι της πουν θα το κάνει, αυτό είναι οι «αρχές» της. Γι’ αυτό έχει και τόσο αντιφατική πολιτική, που κάθε φορά προσπαθεί να την προσαρμόζει επί του γενικού αφηγήματος των ιμπεριαλιστών που υπηρετεί.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν καταγγέλλει όλες τις κατοχικές ζώνες, ούτε φυσικά στηρίζει την αντίσταση σε αυτές, ως πάγια θέση αρχής. Καταγγέλλει μόνο αυτές που έχουν το πράσινο φως από τους ιμπεριαλιστές πάτρωνες. Στην προκειμένη, μιλά για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και τη ρωσική εισβολή, επειδή αυτό την κάνει αρεστή στους Αμερικάνους (για τελείως διαφορετικούς λόγους από το περιεχόμενο της έννοιας «ανεξαρτησία» τουλάχιστον όπως την εννοούμε εμείς από λενινιστική σκοπιά) αλλά παράλληλα είναι με την κατοχή των σιωνιστών στην Παλαιστίνη. Την ίδια ώρα που κουβεντιάζει για συνδιαχείριση και άλλα πολλά «φιλειρηνικά» με την τουρκική αστική τάξη, αυτοί κατέχουν τμήμα της Κύπρου. Παράλληλα, όταν χτυπιόταν η Συρία από τους Αμερικάνους, σφύριζε αδιάφορα και πήρε τον ρόλο του δεσμοφύλακα προσφύγων στα μετόπισθεν…
Η συμμετοχή της στις δύο ιμπεριαλιστικές εκστρατείες στη Μέση Ανατολή είναι απόδειξη πως εργάζεται για την κατοχή των σιωνιστών αλλά και για την καθυπόταξη της Υεμένης, η οποία κρατά στάση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Τα περί ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα είναι η πλέον μεγάλη αντίφαση, η οποία γίνεται καθ’ υπόδειξη των Αμερικάνων και των Γάλλων ιμπεριαλιστών. Ποιες είναι ακριβώς οι «αρχές» της; Στηρίζει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, στέκεται δίπλα στην αδικία και στην κατοχή (παρά την διαχρονική φιλοπαλαιστινιακή θέση των εργαζόμενων στην Ελλάδα) και μετά κάνει την φιλάνθρωπη χώρα προσφέροντας λίγα τρόφιμα στον ήρωα παλαιστινιακό λαό της Γάζας.
Μιλάμε για μια πολιτική, που δείχνει πραγματικά και την επικινδυνότητά της. Όταν προχωράνε τα πράματα ολοταχώς για πολεμικές συγκρούσεις, θα πρέπει να στηθούν νέα αφηγήματα, για να μπουν «στον χορό» άπαντες.
Όλα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν τον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη πρώτα και κύρια, διότι θα καλεστεί να πληρώσει το τίμημα πολέμων που θα γίνουν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων. Ο ελληνικός λαός έχει συμφέρον μόνο από την ειρήνη και την φιλία με τους γείτονες λαούς, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και συνακόλουθα ο πόλεμος που αυτή μας βάζει ως καθήκον είναι μια καταστροφική προοπτική για τη χώρα.