Εγκρίθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση οι κανόνες εμπλοκής των ναυτικών μονάδων στην Ερυθρά Θάλασσα, με την ονομασία «Επιχείρηση Ασπίδες». Έχουν συμφωνηθεί όλες οι λεπτομέρειες της επιχείρησης, με αρχική εντολή διάρκειας 12 μηνών, και απομένει η επίσημη έναρξη της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας στη Μέση Ανατολή. Τα κείμενα που αφορούν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό (operational plan) και τους κανόνες εμπλοκής (rules of engagement) έχουν εγκριθεί από τη Στρατιωτική Επιτροπή και την Επιτροπή Πολιτικής Ασφάλειας της Ε.Ε. Μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία που οι μηχανισμοί προπαγάνδας τη διαφημίζουν ως αμυντική, για «τη διατήρηση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, στο πλαίσιο της κρίσης στην Ερυθρά Θάλασσα».

Η εκστρατεία θα επικεντρωθεί σε χτυπήματα στην Υεμένη, η οποία κρατά στάση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, παρενοχλώντας τα πλοία που ανεφοδιάζουν το κράτος- δολοφόνο του Ισραήλ. Από τη μία, θα σταθεί στρατιωτικά, για άλλη μια φορά, δίπλα στους σιωναζιστές κατακτητές και από την άλλη, θα υπενθυμίσει ποιος είναι ο γενικός κουμανταδόρος στην ευρύτερη περιοχή, κάνοντας επίδειξη δύναμης και στέλνοντας μηνύματα στους αντίπαλους ιμπεριαλιστές αλλά και στους λαούς που αγωνίζονται.

Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι διαφορετικές «οπτικές γωνίες», που γεννιούνται από ανταγωνιστικά συμφέροντα, δημιούργησαν δύο πολεμικές αποστολές του ΝΑΤΟ που αλληλοκαλύπτονται σε σημεία (στρατιωτικές επιχειρήσεις) και διαφοροποιούνται σε άλλα (πολιτικές στοχεύσεις στο «μεσανατολικό»). Έτσι, η «παγκόσμια ειρήνη» και ο «δυτικός πολιτισμός» απέκτησαν άλλα δύο «εργαλεία ασφάλειας», τον «Φρουρό της Ευημερίας» των αμερικανοάγγλων και άλλων δέκα συμμάχων τους, μεταξύ τους και η Ελλάδα, και τις «Ασπίδες» της Ε.Ε.

Και στις δύο πολεμικές αποστολές η Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό έτρεξε να πάρει θέση στην ουρά των προθύμων ως ο «καλός στρατιώτης Σβέικ». Για τις «Ασπίδες» μάλιστα ήταν ο Δένδιας που ζήτησε να ηγηθεί της επιχείρησης Έλληνας πλοίαρχος και να γίνει η Λάρισα το στρατηγείο της Ε.Ε. Η Γαλλία και η Ιταλία έδωσαν το πράσινο φως και… η ελληνική αστική τάξη θα επιτελέσει για ακόμα μια φορά το ιστορικό της χρέος απέναντι στους ιμπεριαλιστές πάτρωνες, καμαρώνοντας  για τον αρχιπλοίαρχο, Βασίλειο Γρυπάρη, που διορίστηκε διοικητής.

Η συμμετοχή της Ελλάδας θα γίνει με τη φρεγάτα «Ύδρα». Όπως διαβάζουμε στην έκθεση που εκδόθηκε, η επιχείρηση EUNAVFOR ASPIDES υποστηρίζεται από το Δορυφορικό Κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (SATCEN) και το κέντρο ανάλυσης πληροφοριών της Ε.Ε. για τη συλλογή πληροφοριών. Η EUNAVFOR ASPIDES θα βρίσκεται σε στενό συντονισμό με την αντίστοιχη στρατιωτική επιχείρηση της Ε.Ε. για τη θαλάσσια ασφάλεια στον δυτικό Ινδικό Ωκεανό και την Ερυθρά Θάλασσα, EUNAVFOR ATALANTA, και παράλληλα θα συνεργαστεί με την υπό αμερικανικής διοίκησης επιχείρηση «Φρουρός της Ευημερίας».

Για την εργατική τάξη και τον λαό μας μόνο επικίνδυνη μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η αρνητική εξέλιξη πολεμικής κλιμάκωσης. Η γενικότερη ανάφλεξη ενός διευρυμένου πολέμου των ιμπεριαλιστικών μπλοκ, όπως αυτά σχηματίζονται, και το ξαναμοίρασμα του πλανήτη σε σφαίρες επιρροής, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές καταστάσεις ανείπωτης φρίκης.

Η εργατική τάξη και ο λαός μας πρέπει να εναντιωθεί με κάθε τρόπο στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία της Μέσης Ανατολής. Καμία εμπλοκή- καμία συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο και τον όλεθρο δίπλα στους μακελάρηδες κατοχικούς σιωναζιστές του Παλαιστινιακού λαού. Η εργατική τάξη και ο λαός μας πρέπει να παλέψει για Ειρήνη και Φιλία με τους λαούς της περιοχής και να σταθεί απέναντι στους πολεμοκάπηλους, «μεγαλοϊδεάτες» και σωβινιστές που θέλουν να μας σύρουν ως λόγχη σε πολεμικές επιχειρήσεις για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων…

Οι πρωτοπόροι διεθνιστές στη χώρα μας και στη ΝΑ Μεσόγειο πρέπει να δουλέψουν ακούραστα, για να χτιστεί Αντιιμπεριαλιστικό-Αντιπολεμικό μέτωπο των λαών. Χωρίς αυταπάτες για «καλούς» και «κακούς» ιμπεριαλιστές που «απελευθερώνουν» χώρες και λαούς.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Νίκη στα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης

Αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης

Κάτω ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος

Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός