«Μέσα σε μια κοινωνική σαπίλα που βρομά τη σήψη της καπιταλιστικής παρακμής και γίνεται οδοστρωτήρας ψυχών δυσκολευόμαστε να αναπνεύσουμε. Και μέσα σε αυτή τη σαπίλα είναι που γδέρνονται και διαλύονται οι ανθρώπινες υπάρξεις. Οι ύαινες βρίσκονται για «δουλειές» μέσα στους ανήμπορους και τους περιθωριοποιημένους. Να κόψουν κρέας, μερίδες, τεμάχια και να βγάλουν κέρδη. Να σερβίρουν σάρκα και ό, τι ποθεί η «καρδιά σου» σε ένα «μενού με ποικιλία μεγάλη» αρκεί να πληρώνεις. Όλα τα «γούστα» αγοράζονται και πουλιούνται. Αυτό είναι το σύστημα. Αυτή είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το σύστημα της βίας, της αρπαγής, της κακοποίησης, των βασανιστηρίων, του εγκλεισμού, του βιασμού, των γυναικοκτονιών».
Έτσι ξεκινούσε το κείμενό μας, στις 14 Οκτωβρίου του 2022, λίγες μόλις μέρες μετά τη σύλληψη του Ηλία Μίχου με την κατηγορία του βιασμού και της μαστροπείας ενάντια σε ένα 12χρονο κορίτσι. Η σύλληψη του Μίχου έγινε στις 11 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Είναι σημαντικό, όμως, να θυμίσουμε ότι, σύμφωνα με τις αστικές εφημερίδες, η έρευνα της αστυνομίας ξεκίνησε από τις 3 Σεπτεμβρίου του 2022. Πώς; Από καταγγελία της μητέρας της 12χρονης στο αστυνομικό τμήμα Κολωνού. Η πληροφορία είναι αναλυτική: Η μητέρα έδειξε στους μπάτσους στιγμιότυπα (screenshots) από το κινητό της μικρής. Αυτά τα στιγμιότυπα τα ανακάλυψε και τα έστειλε στη μητέρα συγγενικό πρόσωπο του κοριτσιού. Είναι λογικό, λοιπόν, μετά την εισαγγελική πρόταση στη δίκη του Μίχου που στοχοποιεί τη μητέρα της 12χρονης να αναρωτηθούμε: Ίσχυε αυτή η πληροφορία; Και αν ναι πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα εμπλεκόμενη στην υπόθεση της μαστροπείας να ζητήσει να ξεκινήσει έρευνα ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό; Και αν δεν ισχύει γιατί δεν διαψεύστηκε από τα ίδια τα αστικά μίντια; Με άλλη διατύπωση: στις σαράντα ημέρες έρευνας της αστυνομίας η κατηγορία που στοιχειοθετήθηκε για το κύκλωμα μαστροπείας στον Κολωνό αφορούσε τον Ηλία Μίχο. Τι ακριβώς διάβασε, λοιπόν, η εισαγγελέας;
«Σε αυτό το σύστημα υπάρχουν και οι ύαινες που δρουν στις λαϊκές συνοικίες. Πάντα υπήρχαν αυτές οι ύαινες στον καταμερισμό εργασίας. Οι νταβατζήδες, οι μαστροποί, οι παιδοβιαστές και οι τσατσές των μπουρδέλων, που βγάζαν χρήμα στην «παράλληλη» ελεύθερη αγορά.
Αυτή η κοινωνία του ανταγωνισμού φτιάχνει τους σκλάβους, τους χωρίς χαρτιά, τους αόρατους, τις εκπορνεύσεις όλων των ειδών, τις στιγματισμένες… Αυτή η ταξική κοινωνία είναι που στην κορυφή της πυραμίδας έχει τους κάτοχους μέσων παραγωγής και τους ιδιοκτήτες καπιταλιστικών επιχειρήσεων και δουλεύει όλος ο κρατικός μηχανισμός περιφρουρώντας την κλοπή που συντελούν εις βάρος της εργαζόμενης μάζας».
Γιατί από την αρχή της αποκάλυψης της υπόθεσης τα αστικά μίντια, με δεξιό μάλιστα πρόσημο (ΒΗΜΑ), μιλούσαν για απόπειρα συγκάλυψης του εγκλήματος από πλευράς του Μίχου; Πώς θα γινόταν αυτή η συγκάλυψη από έναν Μίχο δικτυωμένο στο πελατειακό σύστημα της Νέας Δημοκρατίας; Γιατί μας παρουσίαζαν συχνά τα ίδια αυτά μίντια μια μάρτυρα κλειδί, μια 71χρονη Μαρίνα, τσατσά στους οίκους ανοχής που έσερνε ο μαστροπός τη 12χρονη; Η οποία μάλιστα συνδεόταν και με άλλα κυκλώματα μαστροπείας αλλά δεν κλήθηκε ποτέ στο δικαστήριο;
«Και από κοντά όλα τα τσανάκια που γλείφονται με την εξουσία κάνοντας «δουλειές» που δήθεν οι αστοί μας δεν καταδέχονται και όταν βγαίνει κάτι στην επιφάνεια της πληροφορίας «γυρνούν το πρόσωπο από την άλλη». Αφήνουν τα παπαγαλάκια των media να τους ξεπλύνουν. Σάπιοι υποκριτές. Αυτοί είναι που θα πνίξουν στο αίμα την εξέγερση όταν αμφισβητηθεί η εξουσία τους από τον λαό και αυτοί είναι που θα γεμίσουν το «στρατόπεδο των νοικοκυραίων» με καθάρματα και ύαινες τύπου Μίχου…».
Μέχρις εδώ φαίνεται ότι η έμπειρη στην υπηρεσία μιας αστικής τάξης που προσπαθεί να συγκαλύψει τα τέκνα της εισαγγελέας, θεωρεί ότι ούτε η αστυνομία ούτε και οι αστοί δημοσιογράφοι κάναν καλά τη δουλειά τους. Κι αφού το ένα χέρι δεν ένιψε το άλλο ήρθε αυτή να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: να προτείνει την αθώωση του Μίχου για το βιασμό της 12χρονης. Τότε γιατί ακριβώς μετανιώνει ο πολύ θρήσκος αυτός Μίχος όπως δήλωσε στην οκτασέλιδη επιστολή του;
«Δυστυχώς, όμως, έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Είμαι ένας άνθρωπος που ο πειρασμός τον οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό», δηλώνει.
Ποιο ήταν το «λάθος»; Ποιος ο «πειρασμός»; Τι ακριβώς ομολογεί με αυτή του τη δήλωση;
Και σπεύδει ο γνωστός εθνικός δικηγόρος όλων των καθαρμάτων της χώρας που λόγω «ηθικής» και «φόρτου εργασίας» δεν ανέλαβε την υπεράσπιση του Μίχου να δηλώσει ότι δεν υπάρχουν αμφιβολίες για την αποπλάνηση της ανήλικης από τον Μίχο, αλλά υπάρχουν αμφιβολίες για το βιασμό της από τον ίδιο. Κατά τη γνωστή, δηλαδή, ρητορεία της συστημικής κακοποίησης του κάθε θύματος σεξουαλικής κακοποίησης: Πώς μπορούν να υπάρχουν στοιχεία για έναν βιασμό από την πλευρά του θύματος; και μάλιστα ενός 12χρονου θύματος που κακοποιείται σε υπόγειο;
Συμπερασματικά, η πρόταση της Εισαγγελέα όχι μόνο δε βασίζεται στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά ούτε στην ίδια τη θεσμική ταξική δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα απλά έδωσε νομική υπόσταση στα λεγόμενα του πατέρα του Μίχου:
«Πήγε στο μαγαζί μέσα, οποιοσδήποτε να ήταν άμα του κουνιόταν κάτι θα έκανε. Είναι λεβέντης».
«Για τη φρικτή υπόθεση του Κολωνού μόνο μίσος μπορεί να γεμίσει τα πνευμόνια του προλεταριάτου και διάθεση για ρήξη με τη σκατοκοινωνία του καπιταλισμού.
Στην κοινωνία που εμείς παλεύουμε τα παιδιά του λαού μας θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στη γνώση, στην άθληση, στον πολιτισμό και στην επιστήμη. Θα μαθαίνουν από μικρά ότι τα αφεντικά και οι εκμεταλλευτές ήταν κοινωνικά παράσιτα, ότι οι νταβατζήδες και οι μαστροποί ήταν καθάρματα και αντικοινωνικά πλάσματα, ότι οι άνθρωποι δε γεννήθηκαν για να μισθώνονται, δεν γεννήθηκαν για να σκοτώνουν, ούτε για να σκοτώνονται, οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν για να βιάζονται και να σκλαβώνονται.
Αυτή η κοινωνία υπήρξε, και θα ξαναϋπάρξει. Η πάλη των τάξεων οξύνεται. Οι ύαινες να πληρώσουν. Η οργή βράζει…
Αδερφές προλετάριες, αδέρφια προλετάριοι, οργανωθείτε με όλο σας το είναι για να ανατραπεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα».