Η Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στέκεται σταθερά αλληλέγγυα στον Λιβανέζο κομμουνιστή Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά και στηρίζει το νέο αίτημά του για αποφυλάκιση και απέλαση στη χώρα του, τον Λίβανο.
Θα συμμετέχουμε, με πρωτοβουλία που θα ανακοινώσουμε, στο κάλεσμα της γαλλικής συλλογικότητας Ενωτική Καμπάνια για την Απελευθέρωση του Ζορζ Αμπνταλλά σε ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΗΝΑ ΔΡΑΣΕΩΝ (από τις 6 Μαρτίου έως τις 6 Απριλίου) για την απελευθέρωσή του.
Ακολουθεί η μετάφραση του γαλλικού καλέσματος.
ΖΗΤΩ, ΖΗΤΩ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΖΟΡΖ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ!
Κάλεσμα σε διεθνή μήνα δράσεων για την απελευθέρωση του Ζορζ Αμπνταλλά!
(από 6 Μαρτίου έως 6 Απριλίου 2024)
Η Παλαιστίνη θα ζήσει! Η Παλαιστίνη θα κερδίσει! Πόσες φορές έχουμε φωνάξει αυτό το σύνθημα εδώ και τόσα χρόνια; Πόσες φορές το βροντοφωνάξαμε στις μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων και μηνών; Αναμφίβολα καμία διαδήλωση δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς να ακούγεται και να επαναλαμβάνεται αυτό το ιστορικό σύνθημα της ξεκάθαρης και σαφέστατης υποστήριξης της ιστορικής Παλαιστίνης. Η Παλαιστίνη θα ζήσει! Η Παλαιστίνη θα νικήσει! Παρά και ενάντια σε κάθε τι!
Η Παλαιστίνη ζει, θα ζήσει και θα νικήσει με τον αγώνα που δίνει για την εθνική απελευθέρωση, όχι από το 1948, αλλά από την παρουσία των πρώτων εποίκων στη γη της, τη δεκαετία του 1880. Ζει με τον ακάματο αγώνα της, από την πρώτη μέρα και με όλες τις δυνατές μορφές αγώνα (εξεγέρσεις, γενικές απεργίες, δολιοφθορές και στρατιωτικές ενέργειες, αντάρτικοι πόλεμοι) ενάντια στη σιωνιστική αποικιοκρατία των εποικισμών που στοχεύει όχι μόνο στην κατοχή της γης της, αλλά και στην εκδίωξη του λαού της, δηλαδή στην εξόντωσή του. Ζει κι έτσι μας υπενθυμίζει ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι θύματα, αλλά μαχητές στρατευμένοι ενάντια στην καταπίεση, στρατευμένοι στον μόνο δυνατό δρόμο για τη σωτηρία τους: αυτόν της αντίστασης, τον νόμο της ύπαρξής τους. Ζει παρά και ενάντια σε κάθε τι αντιμετωπίζοντας αμείλικτα τους ιμπεριαλιστές στην περιοχή, για τους οποίους η σιωνιστική αποικιοκρατία δεν είναι παρά το προγεφύρωμα και ο οργανικός βραχίονας για τον οικονομικό, γεωστρατηγικό και στρατιωτικό έλεγχο του πλούτου του αραβικού κόσμου. Ζει παρά και ενάντια σε κάθε τι, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες κατακερματισμού της παλαιστινιακής ταυτότητας, μεταξύ των Παλαιστινίων του 1948, της Γάζας, της Δυτικής Όχθης… Η Παλαιστίνη ζει, παρά τις προδοσίες των αντιδραστικών αραβικών κρατών, που από κανονικοποίηση σε κανονικοποίηση, μάταια προσπάθησαν μέσω της συνεργασίας τους με τον σιωνιστή εχθρό να νομιμοποιήσουν την κατοχή και να αφαιμάξουν τον παλαιστινιακό απελευθερωτικό αγώνα από την παναραβική και διεθνιστική του διάσταση. Η Παλαιστίνη ζει, θα ζήσει και θα νικήσει παρά τα σχέδια κανονικοποίησης και διχοτόμησης που επισείονται κάθε φορά που εντείνεται η αντίσταση, παρόλες τις απόπειρες ξεπουλήματος της επανάστασής της και της γης της με τη μορφή των λεγόμενων σχεδίων «δίκαιης και διαρκούς ειρήνης», της λύσης δύο κρατών ή «ενός κράτους όλων των πολιτών του», σχέδια τα οποία η παλαιστινιακή αντίσταση ξέρει και θα ξέρει πάντα να τα ματαιώνει.
Ακόμη και μέσα στις τάξεις των κινημάτων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, ακούμε να λέγεται: «Η Παλαιστίνη ζει, αλλά με τι τίμημα!» Είναι αυτό το τίμημα που πλήρωναν πάντα οι λαοί για να απελευθερωθούν από την αποικιοκρατία και την καταπίεση. Είναι αυτό που ο παλαιστινιακός λαός πλήρωσε και πληρώνει ακόμη σήμερα για να νικήσει στον αγώνα του για εθνική απελευθέρωση. Τα απερίγραπτα βάσανα και οι θυσίες που υπομένει, οι χιλιάδες μάρτυρες των τελευταίων μηνών αλλά και όλης της παλαιστινιακής εθνικής ιστορίας είναι οι αποδείξεις της εγκληματικής φύσης του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού. Απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα, το καθήκον μας δεν είναι να διαδίδουμε την αυταπάτη μιας διεξόδου διαπραγματεύσεων —μια «δίκαιη και διαρκής ειρήνη» που θα διαιώνιζε την αποικιακή κυριαρχία—, ούτε είναι να απευθυνθούμε στη «διεθνή κοινότητα» ή σε θεσμούς που ελέγχονται από τον ιμπεριαλισμό. Στην Παλαιστίνη, δεν εκτυλίσσεται μια «διαμάχη» από την οποία θα ήταν δυνατή η διαφυγή μέσω μιας φανταστικής διεξόδου, αλλά ένας αποικιακός πόλεμος που στοχεύει στην εξάλειψη ενός κινήματος αντίστασης. Η ειρήνη δεν μπορεί ποτέ να επέλθει μεταξύ του αποικιστή και του αποικιζόμενου. Οι λόγοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι εκκλήσεις για διαπραγμάτευση, για συνεργασία, ακόμη και οι εκεχειρίες δεν είναι παρά παγίδες, αν ξεχνάμε ότι μόνο η ήττα του σιωνιστικού σχεδίου θα βάλει ένα τέρμα στην καταπίεση. Κάθε άλλος δρόμος —και ίσως αυτό να είναι το κύριο διακύβευμα— συμβάλλει στη νομιμοποίηση, συνειδητή ή μη, της ποινικοποίησης της ένοπλης αντίστασης και όσων την υποστηρίζουν, παρουσιάζοντάς τους ως εμπόδια σε αυτόν τον ειρηνιστικό δρόμο της συνθηκολόγησης που δεν λέει το όνομά της.
Το μέλλον των Παλαιστινίων δεν έγκειται σε μια απλή αποτυχία της σιωνιστικής ακροδεξιάς με την ίδρυση ενός «δημοκρατικού και δίκαιου ισραηλινού κράτους» που θα απέρριπτε την πολιτική του απαρτχάιντ. Στην πραγματικότητα και όλη η ιστορία της κατεχόμενης Παλαιστίνης αυτό αποδεικνύει: είτε αριστερή είτε δεξιά, καμία σιωνιστική ομάδα στην εξουσία δεν απαρνήθηκε τη φύση της ως αποικιακό εγχείρημα εποικισμού, καμία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λιγότερο φασιστική από την ομάδα που βρίσκεται σήμερα επικεφαλής της οντότητας. Ο σιωνισμός δεν μεταρρυθμίζεται και ακόμη λιγότερο δεν επιδιορθώνεται και κάθε αλληλεγγύη που αφελώς ή σκόπιμα ζητά τον εκδημοκρατισμό του στην πραγματικότητα είναι απλά το άλλο πρόσωπο που εξυπηρετεί το ξέπλυμά του. Η απελευθέρωση όλης της Παλαιστίνης, από τη θάλασσα μέχρι τον Ιορδάνη, και η επιστροφή όλων των προσφύγων θα πραγματοποιηθούν μέσω του μόνου δυνατού δρόμου σε έναν αντιαποικιακό πόλεμο: αυτόν του ένοπλου αγώνα.
Έτσι, ενώ το παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα έχει εισέλθει τους τελευταίους μήνες σε μια νέα ιστορική φάση του αγώνα του, οφείλουμε να εκφράσουμε και να δείξουμε καθαρά την υποστήριξή μας: υποστήριξη άνευ όρων και άνευ παρεκκλίσεων, στο πλευρό της αντίστασης, όλης της αντίστασης και των στρατιωτικών ενεργειών της με σκοπό την καταστροφή της σιωνιστικής οντότητας και του αποικιακού σχεδίου της, την πραγμάτωση του σχεδίου της εθνικής απελευθέρωσης σε ολόκληρη την ιστορική Παλαιστίνη και την υπεράσπιση του δικαιώματος της επιστροφής όλων των προσφύγων. Σε αυτούς τους καιρούς χάους και λυσσαλέας καταστολής στη Γαλλία, εκφοβισμού και απειλών διάλυσης [στμ. των φιλοπαλαιστινιακών οργανώσεων], διεισδύσεων και εκτροπών κάθε είδους, επιβεβαιώνουμε τις συνειδητές δεσμεύσεις μας, τις οποίες υπενθυμίζουμε σε αυτό το κείμενο, και με την παλαιστινιακή πυξίδα μας που αποτελεί για μας ο αγώνας του Ζορζ Αμπνταλλά.
Διότι αν υπάρχει μια ιστορική και αδιάλειπτη υποστήριξη στην ηρωική και ένοπλη αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, είναι ακριβώς αυτή που ο Ζορζ Αμπνταλλά έδειχνε πάντα με τις πράξεις του και εξέφραζε στις δηλώσεις του. Αυτή η δέσμευση —από τις πρώτες του μαχητικές ενέργειες όταν αντιτάχθηκε, με το όπλο στο χέρι, στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και στις επιθέσεις της «επιχειρησιακής βάσης» τους που είναι μέχρι σήμερα η σιωνιστική οντότητα— ποτέ δεν παρέκκλινε ούτε καν ταλαντεύτηκε! Πιστός στην οδηγία του ΛΜΑΠ τη δεκαετία του 1970 «να χτυπάει τον εχθρό όπου κι αν βρίσκεται», η δικαιοσύνη τον καταδίκασε το 1987 σε ισόβια κάθειρξη για ένοπλες ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν στη Γαλλία από την οργάνωσή του, τις ΛΕΕΦ [Λιβανέζικες Επαναστατικές Ενοπλες Φράξιες]. Τα λόγια που είπε τότε κατά τη διάρκεια της δίκης του, η οποία μετατράπηκε σε επαναστατικό βήμα, αντηχούν σήμερα πολύ ιδιαίτερα, κυρίως υπό το πρίσμα της γενοκτονίας στη Γάζα και των εγκλημάτων που ο δυτικός ιμπεριαλισμός —με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής— είναι έτοιμος να διαπράξει για να διατηρήσει την ηγεμονία του στην περιοχή: έτσι αναφυόταν λοιπόν αυτό το «χάσμα που χωρίζει τον νόμιμο κόσμο σας από τον πραγματικό μας κόσμο (…) αυτή η ειρήνη που εγκαθίδρυσε το σύστημά σας και διατηρείται με τον αφανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων στις περιοχές μας της περιφέρειας».
Τα 40 χρόνια εγκλεισμού που επέβαλε στον Ζωρζ Αμπντάλα το μένος του γαλλικού κράτους δεν κατάφεραν να σπάσουν την ακλόνητη αντίσταση αυτού του αγωνιστή που έπεσε στα χέρια του εχθρού: παρά τη βαρβαρότητα αυτής της κράτησης, αυτός ο διεθνιστής επαναστάτης που είναι και κομμουνιστής δεν απαρνήθηκε ποτέ τίποτα από τον αγώνα του που είναι και δικός μας —αντιιμπεριαλιστικός, αντιαποικιακός, αντιφασιστικός και αντισιωνιστικός, για την υποστήριξη της παλαιστινιακής επανάστασης, της ένδοξης αντίστασής της, των αγωνιζόμενων λαϊκών μαζών και για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων λαών σε όλον τον κόσμο.
Ο Ζορζ Αμπνταλλά δεν είναι μόνο ένας αγωνιστής της αντίστασης. Είναι ο ίδιος σύμβολο της αντίστασης και ακριβώς γι’ αυτό που εκπροσωπεί, το γαλλικό κράτος συνεχίζει να τον κρατά στη φυλακή παρά τις δύο δικαστικές αποφάσεις που επιτρέπουν την αποφυλάκισή του. Η υπόθεση του συντρόφου μας συνδέεται εγγενώς με την υποστήριξή μας στην Παλαιστίνη. Καμία δράση, πρωτοβουλία, συγκέντρωση, διαδήλωση δεν γίνεται χωρίς να φωνάζεται, να αφισοκολλείται, να γράφεται η απαίτησή μας, ιδιαίτερα μέσω του προτάγματός μας, στο οποίο δεν πρέπει ποτέ να περικοπούν τα δύο συνθετικά του: «Η Παλαιστίνη θα ζήσει! Η Παλαιστίνη θα νικήσει! Λευτεριά στον Ζορζ Αμπνταλλά!» —διότι το ένα είναι πλήρως ταγμένο στην υπόθεσή του και το άλλο δεν μπορεί να αφήσει αυτή τη φλόγα της αντίστασής του στα χέρια του εχθρού. Όλοι αυτοί, στη Γαλλία ή οπουδήποτε, οι αλληλέγγυοι στην Παλαιστίνη, πρέπει να απαιτούν κάθε στιγμή και όπου κι αν βρισκόμαστε την απελευθέρωση αυτού του αγωνιστή του κινήματος για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Και ποια καλύτερη στήριξη μπορούμε να προσφέρουμε στην παλαιστινιακή αντίσταση, αν όχι ασκώντας πίεση στον δικό μας ιμπεριαλισμό έτσι ώστε να αποσπάσουμε από αυτόν τον εχθρό έναν από τους ιστορικούς αγωνιστές ενάντιά του!
Από τις 8 Ιουνίου, έχει ξεκινήσει μια νέα περίοδος σε αυτή τη μακρά μάχη που δίνουν οι υποστηρικτές του για την απελευθέρωσή του: ενώ η κινητοποίηση, επί του πεδίου, με την πολυμορφία των εκφράσεών της, δεν παύει να ενισχύεται, ο Ζορζ Αμπνταλλά δέχτηκε να εκκινήσει μια νέα νομική επίθεση καταθέτοντας το δέκατο αίτημα αποφυλάκισης και απέλασης στη χώρα του, τον Λίβανο. Να στηρίξουμε με τις δράσεις μας το διάβημα του Ζορζ Αμπνταλλά κάνοντάς το να αντηχήσει παντού καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης του νέου αιτήματός του και να οξύνουμε ακόμα περισσότερο την πίεση στο γαλλικό κράτος με την κλιμακούμενη και συνεχή κινητοποίησή μας!
Προς αυτήν την κατεύθυνση και λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη νέα φάση, καλούμε άλλη μια φορά σε ΕΝΑΝ ΔΙΕΘΝΗ ΜΗΝΑ ΔΡΑΣΕΩΝ για την απελευθέρωση του Ζορζ Αμπνταλλά, από τις 6 Μαρτίου έως τις 6 Απριλίου 2024, —ημερομηνία της 14ης διαδήλωσης μπροστά στο σωφρονιστικό κέντρο της Λανμεζάν. Κατά τη διάρκεια αυτού του συντονισμού, να ανθίσουν χιλιάδες πρωτοβουλίες σε όλη τη Γαλλία και διεθνώς για την απελευθέρωσή του και επακόλουθα για τον αγώνα αλληλεγγύης στην ιστορική Παλαιστίνη!
Ο Ζορζ Αμπνταλλά είναι στη φυλακή για τον πολιτικό του αγώνα, για τις θέσεις του και τα ιδανικά του που συνεχώς διακηρύσσσει και ουδέποτε απαρνήθηκε. Είναι αυτές οι ιδέες του για χειραφέτηση για τις οποίες ο Ζορζ Αμπνταλλά στρατεύτηκε στον αγώνα. Είναι αυτές οι ιδέες του και η αντίστασή του για τα οποία κρατείται ακόμη σήμερα. Είναι αυτές οι ιδέες του και ο επαναστατικός αγώνας του για τα οποία τον στηρίζουμε και απαιτούμε την απελευθέρωσή του! Για τη νίκη ή τη νίκη!
Η Παλαιστίνη ζει, θα ζήσει και θα νικήσει! Λευτεριά στον Ζορζ Αμπνταλλά!
Να συνεχίσουμε τον αγώνα! Να απελευθερώσουμε τον Ζορζ Αμπνταλλά!
Χίλιες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης να ανθίσουν για την απελευθέρωσή του!
Τιμή σε όλους και όλες που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή του!
Μαζί και μόνο μαζί, σύντροφοι/ισσες, θα νικήσουμε!
Παρίσι, 27 Φλεβάρη 2024
Ενωτική Καμπάνια για την Απελευθέρωση του Ζορζ Αμπνταλλά