Η ελληνική αστική τάξη και ο εκπρόσωπός της Μητσοτάκης κατατάσσει την εθνικοαπελευθερωτική αντιστασιακή οργάνωση της Χαμάς και όλες τις ένοπλες οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Αυτή τη θέση, των Αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και των σιωναζιστών κατοχικών, κραυγάζει η ελληνική κυβέρνηση όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Η τελευταία δεν είναι παρά ένας γαλανόλευκος παπαγάλος των ιμπεριαλιστών, που καταπίνει και ξερνά αμάσητα όσα πρέπει να λέει, ως ένα χρήσιμο υποχείριο των μεγάλων αφεντικών. Στον αντίποδα αυτής της θέσης στέκεται το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού και της εργατικής τάξης που, ανεξάρτητα από τις πολιτικές καταβολές και αντιλήψεις του, θεωρεί την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού σε έναν πάνοπλο δολοφονικό εχθρό δίκαιη και στέκεται όπως μπορεί και με κάθε τρόπο δίπλα της. Με λίγα λόγια δεν θεωρούν τρομοκράτες τους αγωνιστές της λευτεριάς.
Εξάλλου η ιστορία του νεοελληνικού έθνους είναι γεμάτη ιστορικές αναφορές με αγωνιστές και αγωνίστριες που λοιδορήθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις και τους ντόπιους υποτακτικούς τους και βαφτίστηκαν από την εξουσία και τα τσιράκια της τρομοκράτες, κατσαπλιάδες, κλέφτες, συμμορίτες κλπ.
Ιδιαίτερα τους αγωνιστές των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του λαού μας βάφτισε η αντίδραση και η εξουσία τρομοκράτες, όπως σήμερα βαφτίζουν τρομοκρατική την ένοπλη αντίσταση των Παλαιστίνιων. Η διαμόρφωση της σημερινής ελληνικής αστικής τάξης ως ένα μεταπρατικό υβρίδιο για τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια την κάνει πλήρως ξεκομμένη από την ιστορία του τόπου και γι’ αυτό δεν μπορεί να διαμορφώσει μια ιδεολογική συνάφεια που να πατάει στα πόδια της ακόμα και με όρους «εθνικούς». Κάθε μεγάλο γεγονός από την ιστορία της εθνικής απελευθέρωσης του ελληνικού λαού- δυστυχώς για τους κυρίους μητσοτάκηδες και γεραπετρίτες- δεν μπορεί να μην συσχετιστεί με τον αγώνα που δίνουν οι αντάρτες στην Παλαιστίνη στην συνείδηση του λαού μας. Από την κλεφτουριά του Εικοσιένα, το Μεσολόγγι (που δήθεν τιμάν κάθε χρόνο οι αστοί πολιτικοί και βγάζουν αγωνιστικούς δεκάρικους), την αντίσταση στον οθωμανικό ζυγό, στους ναζιφασίστες κατακτητές, στους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές, όλοι ξέρουν ποιοι Έλληνες στάθηκαν με την αντίσταση και ποιοι στάθηκαν στο πλευρό της εξουσίας. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι είναι πλήρως απομονωμένοι ιδεολογικοπολιτικά πάνω στο εθνικοαπελευθερωτικό ζήτημα όπως αυτό τίθεται στην Παλαιστίνη. Η αντιδραστική τους θέση στο πλάι των σιωναζιστών κατατάσσει τη ντόπια αστική τάξη απέναντι όχι μόνο στον ελληνικό λαό αλλά και στο σύνολο των λαών της περιοχής (ξαναλέμε ανεξάρτητα των πολιτικών καταβολών) που στέκεται δίπλα στον Παλαιστινιακό λαό και την δίκαια αντίστασή του στον κατακτητή.
Στη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του, εκφραστή της τουρκικής αστικής τάξης και υπεύθυνο για το αιματοκύλισμα του κουρδικού λαού και την κατοχή τμήματος στη Συρία, ο Μητσοτάκης έδειξε με τις δηλώσεις του για την Χαμάς ότι είναι ο αμετακίνητος σύμμαχος των σιωνιστών. Έκανε έτσι, για άλλη μια φορά, τον Ερντογάν που δεν θεωρεί «τρομοκρατική αλλά αντιστασιακή την Χαμάς» να πλασάρεται ως ο «υπέρ δικαίου» παράγοντας στο Παλαιστινιακό ζήτημα, την ίδια ώρα που η κυβέρνησή του καταπιέζει τους Κούρδους και κάθε φωνή που αντιστέκεται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Για να μη μιλήσουμε για την Κύπρο και τις εμπρηστικές δηλώσεις του ότι αν ήθελαν οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις έπαιρναν και το νότιο τμήμα ή για τις κατασταλτικές διώξεις σε κάθε δημοκράτη πολίτη που εκφράζεται δημόσια για την Γενοκτονία των Αρμενίων…
Κι όμως η επίσημη ελληνική θέση για το Παλαιστινιακό (ειδικότερα μετά τις 7 Οκτώβρη) και η παπαγαλία του σιωνιστικού και ιμπεριαλιστικού αφηγήματος την απομονώνει κι άλλο από τους λαούς της περιοχής και δίνει στην τουρκική αστική τάξη τον χώρο να πλασάρεται ως «προοδευτική» στα μάτια των φτωχολαϊκών μαζών της Μέσης Ανατολής.
Θα πει κανείς ότι αυτά τα ζητήματα δεν θα πρέπει να ενδιαφέρουν τους προλετάριους και τους διεθνιστές. Ίσα ίσα το αντίθετο θα απαντήσουμε, ως προλετάριοι και διεθνιστές. Όπως έχουμε ξαναγράψει οι Ελλάδες είναι δύο στο Παλαιστινιακό ζήτημα και όχι μόνο. Και ειδικά σε μια περίοδο ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολεμικών αναμετρήσεων, η εξωτερική πολιτική εξαρτημένων χωρών όπως η Ελλάδα μπορεί να γίνει παράγοντας επικίνδυνων εξελίξεων για την ευρύτερη περιοχή και συνακόλουθα για τον λαό μας…
Ο παλαιστινιακός αγώνας δεν είναι για τα δόντια τους. Μόνο οι λαοί της περιοχής και όλου του κόσμου μπορούν να στηρίξουν πραγματικά τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό. Οι αστικές τάξεις τύπου Τουρκίας αλλά και οι αντιδραστικές αστικές τάξεις των αραβικών κρατών παζαρεύουν για τα συμφέροντά τους το Παλαιστινιακό και την εξέλιξή του την κοιτάν με τα μάτια των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων και όχι από εθνικοαπελευθερωτική σκοπιά όπως δήθεν εξαγγέλλουν…
Νίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης
Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες
Άμεσος τερματισμός κάθε σχέσης, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και στρατιωτικής, του ελληνικού κράτους με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ!