Τον τελευταίο μήνα, η αλληλεγγύη που έχει εκφράσει ο ελληνικός λαός στον δίκαιο αγώνα της Παλαιστίνης έχει οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση με κάθε μέσο, άμεσα και έμμεσα, να προσπαθεί να αποδείξει την πίστη της προς τους ισραηλινούς συμμάχους της. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο βρέθηκαν οι εκπαιδευτικοί.

Αφορμή η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ που καλούσε σε πανελλαδική ημέρα δράσης υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Η άμεση επίθεση, αρχικά, ήρθε από τον υπουργό Παιδείας, Κυριάκο Πιερρακάκη, ο οποίος έσπευσε να συναντήσει μέλη του Προεδρείου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας, να ταχθεί κατά των εκπαιδευτικών και να υιοθετήσει μέσω των δηλώσεών του τη γραμμή των σιωνιστών «όποιος είναι υπέρ της Παλαιστίνης ασπάζεται τον αντισημιτισμό».

Η έμμεση επίθεση ήρθε από τα γνωστά παπαγαλάκια και συγκεκριμένα το παρακάτω σκίτσο που δημοσίευσε η «Καθημερινή».

Το σκίτσο εκφράζει ακριβώς τη δήλωση του Πιερρακάκη ότι «ο ρόλος του σχολείου είναι το να καλλιεργεί τις αξίες του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας, της ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπο, του διαλόγου και του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Δεν είναι το να ποδηγετεί την ελεύθερη σκέψη των μαθητών, ούτε το να τους ξεχωρίζει ανάλογα με το φύλο, την καταγωγή, το θρήσκευμα ή όποιο άλλο στοιχείο ταυτότητας. Σίγουρα, επίσης, δεν είναι το να διακρίνει τα θύματα της τρομοκρατίας ή ενός πολέμου σε αθώους και ενόχους».

Εδώ, κύριε Πιερρακάκη, θα συμφωνήσουμε. Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του σχολείου. Αυτόν υπηρετούν χρόνια οι εκπαιδευτικοί. Αυτόν αντιπαλεύουν χρόνια όλες οι αστικές κυβερνήσεις μέσω των πολιτικών που ακολουθούν υποβαθμίζοντας συνέχεια τη δημόσια εκπαίδευση. Είναι τουλάχιστον γελοίο να μιλά ο Υπουργός για σεβασμό στη διαφορετικότητα και για αξίες ανθρωπισμού, όταν μέσα σε τάξεις στοιβάζονται μετανάστες και πρόσφυγες μαθητές στους οποίους δεν έχει προηγηθεί καμιά ομαλή προσαρμογή στην ελληνική γλώσσα, όταν μέσα σε τάξεις στοιβάζονται μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες χωρίς παράλληλη στήριξη, όταν αλλόθρησκα παιδιά αναγκάζονται κάθε πρωί να λένε μια προσευχή που δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία τους. Ποιον σεβασμό επικαλείται;

Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα οι εκπαιδευτικοί, κύριε Πιερρακάκη, υπηρετούν έναν ρόλο που εσείς και οι προκάτοχοί σας αντιτάσσεστε. Είναι δίπλα στους μαθητές τους προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά που δημιουργεί το σύστημα, προσπαθώντας να υπερνικήσουν ρατσιστικές αντιλήψεις και να διδάξουν στους μαθητές τους τι σημαίνει ανθρωπισμός, σεβασμός στη διαφορετικότητα, ελεύθερη σκέψη. Αυτό κάνουν και τώρα. Διδάσκουν στους μαθητές τους ποια είναι η Παλαιστίνη και γιατί παγκόσμια οι λαοί στέκονται στο πλευρό της, τι κάνουν οι σιωνιστές χρόνια τώρα στα εδάφη της, τι σημαίνει αντίσταση ενός λαού απέναντι σε μια κατοχική δύναμη (λέξεις συνυφασμένες και με την ελληνική ιστορία). Βοηθούν τους μαθητές τους να αναπτύξουν ελεύθερη σκέψη και ανθρωπιστικές ιδέες μέσα από έννοιες όπως δίκαιο και ειρήνη. Και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν.