Ας υποθέσουμε στα όρια του φανταστικού τι θα γινόταν, αν κάποιοι βομβάρδιζαν σχολεία, νοσοκομεία, μουσεία, αθλητικούς χώρους, ιστορικούς χώρους λατρείας, σκότωναν παιδιά, δημοσιογράφους, γιατρούς, ποιητές, αρχιτέκτονες, ιερωμένους και αμάχους. Αναφερόμαστε στα συγκεκριμένα επαγγέλματα για τον συμβολισμό τους ως λειτουργήματα στον σύγχρονο κόσμο που υπηρετούν την ελευθερία του Tύπου, την επιστήμη, τον πολιτισμό, την ανεξιθρησκία…
Όλος ο κόσμος θα μιλούσε για καταστροφή του πολιτισμού, της επιστήμης, του ουμανισμού, της παιδείας, της ίδιας της εξέλιξης της ανθρωπότητας. Η κατακραυγή θα ήταν απόλυτη. Ας γυρίσουμε στην κανονική ζωή: η τρομοκρατική οργάνωση που κάνει όλα τα παραπάνω, και μετά τις 7 Οκτώβρη έχει αποχαλινωθεί, έχει ένα όνομα: Ισραήλ.
Ένα κράτος-τρομοκράτης της Μέσης Ανατολής, που κατέχει την Παλαιστίνη και ασκεί μεθοδική γενοκτονία ως μια στρατηγική εκδίωξης και αφανισμού του παλαιστινιακού λαού από τα κλεμμένα εδάφη του. Μιλάμε για μια καθημερινή γενοκτονική πολιτική που θα ζήλευε ο ναζιφασισμός και που εκθειάζουν οι ιμπεριαλιστές της δύσης. Ένα μαντρόσκυλο ταϊσμένο από τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, που δίνει μαθήματα «δημοκρατικής» τρομοκρατίας για το πώς αφανίζονται λαοί που αρνούνται να υποταχθούν σε κατοχικούς τρομοκράτες.
Για αυτούς τους τρομοκράτες, που αποδεδειγμένα δολοφονούν ως σπείρα αρπαχτικών και το καταμαρτυρούν εκατοντάδες πολυσέλιδες εκθέσεις διεθνών οργανισμών και παρατηρητών, δεν κουνιέται φύλλο από τους «ευαισθητοποιημένους» του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού προπαγάνδας. Και πώς θα μπορούσε αφού τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν μόνο εκεί που θίγονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών κολοσσών. Όπου ενοχλούνται αυτά τα συμφέροντα έχουμε τη γνωστή επίκληση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην επιτρεπτή σφαίρα της ιμπεριαλιστικής αφαίμαξης όλα είναι καλά και καλώς γενόμενα και δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν γίνει ένα κουρέλι, για να καθαρίζουν τις κάννες τους οι ιμπεριαλιστές και οι λαοί το γνωρίζουν καλά αυτό.
Το μαντρόσκυλο της Μέσης Ανατολής αυτόν τον ρόλο έπαιξε: να προασπίζει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και γι’ αυτό μπορεί να κάνει ό, τι θέλει γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τη διεθνή νομιμότητα που οι ιμπεριαλιστές εξάλλου κάθε φορά ορίζουν.
Η παλαιστινιακή αντίσταση μετά τις 7 Οκτώβρη, πέραν των άλλων διδαγμάτων που καθημερινά δίνει στην ανθρωπότητα, έκανε και κάτι άλλο εξίσου βασικό για το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Ξέσκισε τα παραμύθια περί τρομοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απέδειξε ποιοι είναι οι τρομοκράτες. Ξεφτίλισε τους πληρωμένους παπαγάλους όλων των ειδησεογραφικών μέσων σε παγκόσμιο επίπεδο και απέδειξε ποιος είναι ο ρόλος τους στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Αποδόμησε το αφήγημα της δημοκρατικής και πολιτισμένης δύσης. Ξετίναξε τον δήθεν δημοκρατικό χαρακτήρα του κράτους του Ισραήλ. Κι όλα αυτά παραδόθηκαν στις πλατιές μάζες των ανθρώπινων κοινωνιών βάζοντας το στήθος του μπροστά ο παλαιστινιακός λαός στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Η τεχνολογική διάχυση έχει αλλάξει σε σύγκριση με την ιμπεριαλιστική εισβολή σε Αφγανιστάν και Ιράκ, γιατί πλέον το ίντερνετ βοηθά στο να μην μονοπωλούν την πληροφόρηση τα επιτελεία της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Πλέον, οι οργανώσεις της αντίστασης, μαζί με τους μάχιμους δημοσιογράφους στο πλευρό τους, πληροφορούν την παγκοσμιότητα άμεσα και με εικόνα για τα εγκλήματα πολέμου και τη σιωνιστική τρομοκρατική βαρβαρότητα αλλά και το δήθεν ανίκητο του σιωνιστικού στρατού. Κι αυτό είναι ένα νέο ποιοτικό στοιχείο που κάνει ακόμα πιο ελπιδοφόρα τη νέα πραγματικότητα και την πάλη των λαών ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ένα είναι το σίγουρο: μετά τις 7 Οκτώβρη τίποτε δεν είναι το ίδιο στην Παλαιστίνη και στον υπόλοιπο κόσμο… Και οι σιωναζιστές θα είναι για πάντα στιγματισμένοι ως μακελάρηδες εγκληματίες πολέμου.