Κεντρικό αφήγημα των καπιταλιστών είναι να πλασάρονται ως ανθρωπιστές και ανοιχτοχέρηδες. Καλύπτουν την καθημερινή κλοπή του εργαζόμενου λαού, παριστάνοντας τους ευεργέτες. Με το ένα χέρι ληστεύουν, με το άλλο πετούν το ξεροκόματο. Μάλιστα, δεν ενδιαφέρει και κανέναν από δαύτους ποιος ορίζει τον τίτλο του ευεργέτη, έχουμε σου λέει το μαχαίρι έχουμε και το καρπούζι. Αυτοβραβεύονται και αυτοανακηρύσσονται, ποιος τους εμποδίζει…
Πρόσφατο παράδειγμα η βράβευση της Μαριάννας Λάτση για τη «φιλανθρωπική της δράση» από την ίδια την πρόεδρο της δημοκρατίας, Σακελλαροπούλου, στις 30 Σεπτεμβρίου. Ενδεικτικές είναι πάντως οι αναφορές σε διάφορα ΜΚΔ για την τελετή: «Στην τελετή βράβευσης, η Μαριάννα Λάτση φόρεσε ένα μαύρο jumpsuit με μαύρο μεσάτο σακάκι με λεπτομέρειες από δαντέλα… Δεν αποχωρίζεται το ασορτί custom made περιδέραιο που φοράει στον λαιμό της». Έτσι «σικάτη» αυτή η εγχώρια καπιταλίστρια σκέφτεται τους φτωχοδιάβολους και τους πνιγμένους στη Θεσσαλία. Με πλούτη και περιδέραια, που αποκτιούνται από τον ιδρώτα και το αίμα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, θέλουν να μας πείσουν πως νοιάζονται για όσες και όσους δεν έχουν πρόσβαση στην υγεία και έρχονται αυτοί ως ευεργέτες να κάνουν τα μπαλώματα με τα ψίχουλα από την κλεμμένη υπεραξία των εργατριών/ων.
Τηλεοπτική συνέντευξη σε εκπομπή του MEGA έδωσε η κόρη της Μαριάννας Λάτση, Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, και αναπαράγεται από όλα τα αστικά ΜΚΔ. Αντιγράφουμε κάποια σημεία:
«ούσα στη θέση που είμαι βλέπω τη συμπεριφορά του κόσμου. Από τον απλό κόσμο έχω καλύτερη εικόνα του πώς συμπεριφέρονται σε εμάς σε αντίθεση με τον απλό άνθρωπο. Έχω κύκλο που περιλαμβάνει κανονικούς ανθρώπους…
Η ζωή μου είναι σίγουρα διαφορετική από του μέσου Έλληνα αλλά στη βάση της έχει πολλά κοινά, κοινούς προβληματισμούς, αρκετά κοινό πρόγραμμα μπορεί να δουλεύω από 8ωρο μέχρι το βράδυ στις 10…
Πήγα σχολείο στο Λάτσειο, ήταν δύσκολη η προσαρμογή σε ένα σχολείο που είχε το όνομά μου, δεν είχα ωραία σχολικά χρόνια και δυσκολεύτηκα να βρω τη θέση μου»…
Θέλουν οι βολεμένοι να το παίξουν κοινωνικά ευαίσθητοι και ανθρωπιστές αλλά δεν τους βγαίνει. Οι λέξεις την προδίδουν. «Απλός άνθρωπος, κανονικός άνθρωπος». Μα και τι να πει; Εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι; Δεν πιστεύουμε βέβαια πως ο κύκλος της αποτελείται από τίποτα προλετάριους καταπιεσμένους αλλά θέλει και αυτή να χτίσει το προφίλ του «απλού ανθρώπου», μην της το χαλάσουμε!
Μαθαίνουμε επίσης από την κα Εριέττα πως έχει κοινούς προβληματισμούς και κοινά ωράρια με τον μέσο Έλληνα. Δεν υπάρχουν για αυτήν ταξικές ανισότητες, ίδιοι είναι οι «προβληματισμοί». Άλλος κόσμος η Εριέττα από κάθε άποψη. Δεν θα κάνουμε τους ψυχολόγους των πλουσίων για το πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί, απόγονος μεγαλοκαπιταλιστών, όταν πάει σε ένα σχολείο που έχει το όνομά του, γνωρίζουμε όμως τους κοινωνικούς και ταξικούς φραγμούς που έχει ένα παιδί λαϊκών στρωμάτων στα σχολεία των συγχωνεύσεων και των κενών σε εκπαιδευτικό προσωπικό και υλικοτεχνικά μέσα.
Μπορεί βέβαια σαν ανθρωπίστρια και κοινωνικά ευαίσθητη που είναι να κάνει μια δωρεά με κιμωλίες στα δημόσια σχολεία των λαϊκών γειτονιών.
Γράφαμε σε παλιότερο κείμενο και με αυτόν τον μικρό σχολιασμό θα κλείσουμε:
Αυτοί θα μηχανευτούνε τα πάντα για να καταφέρουν να διαχειριστούν τις λαϊκές μάζες. Έχουν τον τρόπο. Εμείς θα πρέπει να χτίζουμε την ανεξάρτητη ταξική πολιτική των προλεταριακών συμφερόντων.
Όσο λοιπόν αυτοί το παίζουν «εθνικοί ευεργέτες» τόσο εμείς πρέπει να τους καταδεικνύουμε ως παράσιτα και ληστές.