Η δεύτερη επέτειος της Σοβιετικής εξουσίας μας υποχρεώνει να ρίξουμε μια γενική ματιά σε ό, τι πραγματοποιήθηκε στο διάστημα αυτό και να εμβαθύνουμε στη σημασία και τους σκοπούς της ανατροπής που επιτελέστηκε.

Η αστική τάξη και οι οπαδοί της μας κατηγορούν για παραβίαση της δημοκρατίας. Υποστηρίζουμε πως η σοβιετική ανατροπή έδωσε μια πρωτοείδωτη στον κόσμο ώθηση στην ανάπτυξη της δημοκρατίας και σε βάθος και σε πλάτος, και μάλιστα της δημοκρατίας ακριβώς για τις εργαζόμενες και καταπιεζόμενες από τον καπιταλισμό μάζες- συνεπώς της δημοκρατίας για την τεράστια πλειοψηφία του λαού, συνεπώς της σοσιαλιστικής δημοκρατίας (για τους εργαζόμενους), σε διάκριση από την αστική δημοκρατία (για τους εκμεταλλευτές, για τους καπιταλιστές, για τους πλούσιους).

Ποιος έχει δίκιο;

Να σκεφτούμε καλά το ζήτημα αυτό, να το καταλάβουμε σε όλο του το βάθος- σημαίνει να πάρουμε υπόψη την πείρα των δυο χρόνων και να προετοιμαστούμε για την παραπέρα ανάπτυξή της.

Η θέση της γυναίκας δείχνει πολύ παραστατικά τη διαφορά ανάμεσα στην αστική και στη σοσιαλιστική δημοκρατία, απαντά πολύ πειστικά στο παραπάνω ερώτημα.

Στην αστική δημοκρατία (δηλ. εκεί που υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις φάμπρικες, στα εργοστάσια, στις μετοχές κτλ.), ας είναι και η πιο ρεπουμπλικανική δημοκρατία, η θέση της γυναίκας πουθενά στον κόσμο, σε καμιά χώρα, ακόμη και στην πιο προηγμένη δεν έγινε απόλυτα ισότιμη. Και αυτό παρά το γεγονός ότι από τον καιρό της μεγάλης γαλλικής (αστικοδημοκρατικής) επανάστασης πέρασαν πάνω από 125 χρόνια.

Η αστική δημοκρατία υπόσχεται στα λόγια την ισότητα και την ελευθερία. Στην πραγματικότητα καμιά αστική δημοκρατία, ακόμη και η πιο προηγμένη δεν έδωσε στις γυναίκες, που αποτελούν το μισό ανθρώπινο γένος, ούτε την πλήρη νομική ισότητα με τον άνδρα, ούτε την ελευθερία από την κηδεμονία και την καταπίεση του άνδρα.

Η αστική δημοκρατία είναι δημοκρατία πομπωδών φράσεων, πανηγυρικών λόγων, μεγαλόστομων υποσχέσεων, ηχηρών συνθημάτων για ελευθερία και ισότητα, ενώ στην πραγματικότητα αυτά συγκαλύπτουν τη σκλαβιά και την ανισοτιμία της γυναίκας, τη σκλαβιά και την ανισότητα των εργαζομένων και εκμεταλλευομένων.

Η σοβιετική ή η σοσιαλιστική δημοκρατία απορρίπτει τα πομπώδη, μα ψεύτικα λόγια, κηρύσσει αμείλικτο πόλεμο ενάντια στην υποκρισία των «δημοκρατών», των τσιφλικάδων, των καπιταλιστών ή των χορτάτων αγροτών που πλουτίζουν, πουλώντας κερδοσκοπικά τα περισσεύματα σιτηρών στους πεινασμένους εργάτες.

Κάτω η επαίσχυντη αυτή ψευτιά! Δε μπορεί να υπάρχει, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει «ισότητα» των καταπιεζομένων με τους καταπιεστές, των εκμεταλλευομένων με τους εκμεταλλευτές. Δεν μπορεί να υπάρχει, δεν υπάρχει, και ούτε θα υπάρξει πραγματική «ελευθερία», ωσότου δε λυτρωθεί η γυναίκα από τα προνόμια που ο νόμος παραχωρεί στον άνδρα, δε λυτρωθεί ο εργάτης από το ζυγό του κεφαλαίου, δε λυτρωθεί ο εργαζόμενος αγρότης από το ζυγό του καπιταλιστή, του τσιφλικά, του εμπόρου.

Οι ψεύτες και οι υποκριτές, οι βλάκες και οι τυφλοί, οι αστοί και οι οπαδοί τους ας προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό μιλώντας για ελευθερία γενικά, για ισότητα γενικά, για δημοκρατία γενικά.

Εμείς λέμε στους εργάτες και στους αγρότες: αποσπάστε το προσωπείο απ’ αυτούς τους ψεύτες, ανοίξτε τα μάτια αυτών των τυφλών. Ρωτάτε τους:

Ισότητα ποιου φύλου με ποιο;

Ποιου έθνους με ποιο;

Ποιας τάξης με ποια;

Απαλλαγή από ποιο ζυγό ή από το ζυγό ποιας τάξης; Ελευθερία για ποια τάξη

Όποιος μιλά για πολιτική, για δημοκρατία, για ελευθερία για ισότητα, για σοσιαλισμό και δε βάζει αυτά τα ερωτήματα, δεν προβάλει στην πρώτη σειρά, δεν καταπολεμά το καταχώνιασμα, την απόκρυψη, τη συγκάλυψη αυτών των ερωτημάτων, είναι ο χειρότερος εχθρός των εργαζομένων, είναι λύκος μεταμφιεσμένος σε αρνί, είναι άσπονδος αντίπαλος των εργατών και αγροτών, είναι υπηρέτης των τσιφλικάδων, των τσάρων, των καπιταλιστών.

Μέσα σε δυο χρόνια, σε μια από τις πιο καθυστερημένες χώρες της Ευρώπης, η Σοβιετική εξουσία έκανε για την απελευθέρωση της γυναίκας, για την ισοτιμία της με το «ισχυρό» φύλο τόσα όσα δεν έκαναν μέσα σε 130 χρόνια όλες μαζί οι προηγμένες, φωτισμένες ρεπουμπλικανικές «δημοκρατίες» όλου του κόσμου.

Παιδεία, κουλτούρα, πολιτισμός, ελευθερία – όλα αυτά τα παχιά λόγια σε όλες τις καπιταλιστικές, αστικές δημοκρατίες του κόσμου συνδυάζονται με πρωτάκουστα – ποταπούς, αποκρουστικά – βρωμερούς, κτηνωδώς – βάναυσους νόμους για την ανισοτιμία της γυναίκας, όπως είναι οι νόμοι για το γάμο και το διαζύγιο, για την ανισότητα ανάμεσα στο εξώγαμο και στο «νόμιμο» παιδί, οι νόμοι που θεσπίζουν τα προνόμια του άνδρα, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό της γυναίκας.

Ο ζυγός του κεφαλαίου, η καταπίεση της «ιερής ατομικής ιδιοκτησίας», ο δεσποτισμός της μικροαστικής μωρίας, της απληστίας του μικρονοικοκύρη – να τι εμπόδισε τις πιο ρεπουμπλικανικές δημοκρατίες της αστικής τάξης να θίξουν αυτούς τους βρωμερούς και επαίσχυντους νόμους.

Η Σοβιετική Δημοκρατία, Δημοκρατία των εργατών και αγροτών, σάρωσε αμέσως αυτούς τους νόμους, δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα από τα οικοδομήματα της αστικής ψευτιάς και της αστικής υποκρισίας.

Κάτω αυτή η ψευτιά! Κάτω οι ψεύτες που μιλάνε για ελευθερία και ισότητα για όλους, τη στιγμή που υπάρχουν καταπιέζουσες τάξεις, τη στιγμή που υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στο κεφάλαιο, στις μετοχές, τη στιγμή που υπάρχουν χορτάτοι που με τα περισσεύματά τους σε σιτηρά υποδουλώνουν τους πεινασμένους. Όχι ελευθερία για όλους, όχι ισότητα για όλους, αλλά πάλη ενάντια στους καταπιεστές και εκμεταλλευτές, εξάλειψη της δυνατότητας καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Αυτό είναι το σύνθημά μας!

Ελευθερία και ισότητα για το καταπιεζόμενο φύλο!

Ελευθερία και ισότητα για τον εργάτη, για τον εργαζόμενο αγρότη!

Πάλη ενάντια στους καταπιεστές, πάλη ενάντια στους καπιταλιστές, πάλη ενάντια στον κερδοσκόπο- κουλάκο!

Αυτό είναι το μαχητικό μας σύνθημα, αυτή είναι η προλεταριακή μας αλήθεια, η αλήθεια της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, η αλήθεια που πετάξαμε κατάμουτρα στον κόσμο του κεφαλαίου με τις γλυκερές, υποκριτικές πομπώδεις φράσεις του για ελευθερία και ισότητα γενικά, για ελευθερία και ισότητα για όλους.

Και ακριβώς επειδή εμείς ξεμασκαρέψαμε αυτή την υποκρισία, επειδή πραγματοποιούμε με επαναστατική ενεργητικότητα την ελευθερία και την ισότητα στους καταπιεστές, ενάντια στους καπιταλιστές, ενάντια στους κουλάκους- για αυτό ακριβώς έγινε τόσο αγαπητή για όλους τους εργάτες του κόσμους η Σοβιετική εξουσία.

Για αυτό ακριβώς τη μέρα της δεύτερης επετείου της Σοβιετικής εξουσίας σε όλες τις χώρες του κόσμου η συμπάθεια των εργατικών μαζών, η συμπάθεια των καταπιεζομένων και των εκμεταλλευομένων είναι με το μέρος μας.

Γι’ αυτό ακριβώς τη μέρα της δεύτερης επετείου της Σοβιετικής εξουσίας, παρά την πείνα και το κρύο, παρόλες τις δυστυχίες μας που μας τις προκαλεί η επιδρομή των ιμπεριαλιστών ενάντια στη Σοβιετική δημοκρατία της Ρωσίας, πιστεύουμε ακλόνητα στην ορθότητα της υπόθεσής μας, στο αναπόφευκτο της νίκης της παγκόσμιας Σοβιετικής εξουσίας.

«Πράβντα», αρ. φύλλου 249, 6 Νοέμβρη 1919

Λένιν

(Β.I. Λένιν, Άπαντα, τόμ. 39, σελ. 285- 288).