Συντρόφισσα εργαζόμενη σε δημοτικό σχολείο μας ενημέρωσε πρόσφατα ότι τα παιδάκια στα διαλείμματα τραγουδάνε μαζικά ένα παλιό χαζοτράγουδο που έχει τίτλο «ο Τζουτζούκος». Δεν θα διαφημίσουμε τους στίχους του αλλά θα κάνουμε μια μικρή περιγραφή:
α) Το τραγούδι είναι του 1951. Ήταν, λοιπόν, ένα χαζοτράγουδο που κυκλοφόρησε στην κατεστραμμένη- από το μοναρχοφασισμό και τους αγγλοαμερικάνους πάτρωνές του- χώρα μας. Σε μια χώρα που μετρούσε νεκρές αγωνίστριες και αγωνιστές, αφανισμένες οικογένειες, λεηλατημένα χωριά και πόλεις, κάποιοι έφτιαχναν χαζοτράγουδα και κάποιοι γλένταγαν με χαζοτράγουδα…
β) Το τραγούδι έχει ολότελα θέση εναντίον της γυναίκας. Με ναζιάρικη χαζομάρα δίνει στη γυναίκα τον ρόλο που τα καθάρματα της εποχής πίστευαν ότι της αξίζει: δούλα του άντρα, ικανή μόνο για να του φτιάχνει καφέδες και να του κάνει νάζια, να τον υπηρετεί.
γ) Αυτό το ξεχασμένο σαπιοτράγουδο επέλεξε ένα σύγχρονο ζευγάρι της χώρας μας να τραγουδήσει στο tik tok. Το τραγουδούσε ο άντρας, το τραγουδούσε και η γυναίκα. Και η γυναικεία υποτίμηση με ανάλαφρο στυλάκι πια διαδόθηκε μαζικά. Έγινε αυτό που λένε viral. Αφού διαδόθηκε μαζικά, κόσμος αντέδρασε σε σχόλια και το ζευγάρι του άντρα σατράπη και της γυναικούλας του αναγκάστηκε να το διαγράψει. Ζήτησε μάλιστα και συγγνώμη δημόσια.
δ) Από τη στιγμή, όμως, που ήδη είχε διαδοθεί μαζικά στα στόματα των χιλιάδων χαζοβιόληδων και χαζοβιολισσών της χώρας μας, έφτασε και στα παιδικά στόματα ενός δημοτικού σχολείου (φανταζόμαστε και παραπάνω). Σε στόματα μικρών κοριτσιών και αγοριών. Έγινε, λοιπόν, μέρος της κουλτούρας τους. Κατακάθισε στις παιδικές ψυχές λιτά και εύκολα ο βόθρος του σεξισμού, όπως το επαναλαμβανόμενο πρωινό «Πάτερ Ημών» (Μην ξεχνάμε ότι η δε γυνή πρέπει να φοβήται τον άντρα.)
Αρχικά, θα προτείναμε στη γυναίκα του ζευγαριού με τις τέτοιες καλλιτεχνικές ανησυχίες να κάνει μια διασκευή ενός άλλου παλιού τραγουδιού παραφράζοντας το σε: «με σκότωσε γιατί με αγαπούσε». Έτσι θα απηχεί την σύγχρονη πραγματικότητα των γυναικοκτονιών, των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, της υποτίμησης της εργατικής δύναμης της γυναίκας. Θα είναι «in», που λένε.
Τέλος, αφήνοντας τις ειρωνείες κατά μέρος, θα προτείναμε σε κάθε εργαζόμενη, σε κάθε άνεργη, σε κάθε γυναίκα της Τάξης μας να μάθει από την ιστορία του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος ποιες ήταν οι γυναίκες αγωνίστριες που αγωνίστηκαν ολόπλευρα για μια ισότιμη θέση της γυναίκας στη χώρα μας και διεθνώς. Θα αντιληφθούν έτσι ότι είναι τόσες πολλές αυτές που νίκησαν την πατριαρχική σκοταδιστική φυλακή και μάλιστα όχι μόνο δραπέτευσαν από αυτήν αλλά έφτιαξαν στην πράξη τον Νέο Τύπο Γυναίκας ως Νέο Τύπο Ανθρώπου. Και δεν το γράφουμε ,για να τις καταχωρίσουμε στα «αντικείμενα θαυμασμού». Αλλά γιατί μέσα από τις ιστορίες τους αντιλαμβανόμαστε κάθε φορά την τρομερή δύναμη που έχουμε μέσα μας και που, αν απελευθερωθεί, μπορεί να ταρακουνήσει τον κόσμο ολόκληρο!
Ε.Δ.