«Εγώ έχω μάθει σαν άνδρας τις διαφορές μου να τις λύνω με ξύλο. Εσείς λύστε τις με καλσόν. Τι να κάνουμε τώρα, να γίνουμε λουλούδες;»
Α. Μπέος, τηλεοπτικός σταθμός Σκάι
Τις τελευταίες μέρες και εν όψει των δημοτικών εκλογών παρακολουθούμε μια συνεχή τρομοπαράσταση του δημάρχου Μπέου στην πόλη του Βόλου, που βρίσκεται μέσα στις λάσπες με τεράστια προβλήματα στο σύνολο των υποδομών της.
Δε θα σταθούμε στο πώς ο μιντιακός μηχανισμός τού δίνει στασίδι για τα κάθε είδους σόου του γεμάτα από ειρωνείες, βρισιές, σεξιστικές και ρατσιστικές χυδαιότητες. Αυτά είναι μέσα στο συνολικό φαινόμενο «Μπέος» και την πολιτική του κουλτούρα.
Μια κουλτούρα που θυμίζει Οθωμανική Αυτοκρατορία και «πασαλίκι» με τη μόνη διαφορά ότι αυτή παίρνει «σάρκα και οστά» στη σημερινή καπιταλιστική Ελλάδα. Ότι μπορεί ο Αγάς Μπέος να τραμπουκίζει και να τρομοκρατεί την κάθε διαφορετική φωνή, και φυσικά αυτό να γίνεται με ένα πλέγμα ανθρώπων που έχει ως προστάτες, μπράβους κλπ, είναι ένα ζήτημα που γεννά πολλές σκέψεις.
Όχι σε μας ως κομμουνιστές που μας χωρίζει άβυσσος από τον κάθε Μπέο αλλά από έναν κόσμο ευρύτερο με δημοκρατικά αισθήματα και αντιλήψεις, που δε δέχεται την επιβολή από τραμπούκους της εξουσίας. Οι εικόνες στον πλημμυρισμένο Βόλο και ο αγώνας των πολιτών να σταθούν στα πόδια τους με κάθε τρόπο από τη μία και από την άλλη ένας δήμαρχος που δε «σηκώνει μύγα στο σπαθί του», όταν ακούγεται η παραμικρή κριτική για το σινάφι του, γυρνώντας και γρυλίζοντας προς κάθε κατεύθυνση, είναι μια αποκρουστική εικόνα.
Το «λαϊκό και μάτσο» στυλάκι, που μιλά «παντελονάτα» στον λαό και ουσιαστικά ψεύδεται και προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις δήθεν δουλεύοντας μέσα στις λάσπες είναι διαδεδομένη στάση από τους δημαρχαίους μετά τον «Ιανό», την Βόρεια Εύβοια κι αλλού. Σε τέτοια καταστροφή δε μπορεί ο δήμαρχος να πίνει φρέντο καπουτσίνο… Θα ήταν πολύ προκλητικό. Όμως δε λέει επί της ουσίας ο Αγάς- Μπέος τι έχει κάνει για τον Βόλο και τη θωράκισή του, μιλά μόνο για τον θεό που εκδικείται τους Βολιώτες (άραγε γιατί;). Όπως δε λέει γιατί δε προσλαμβάνει εργάτες, για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των ζημιών (και λιώνει στα εικοσάωρα το υποστελεχωμένο προσωπικό του δήμου), όπως δε λέει τελικά για το τσιφλίκι του, τον Βόλο, που λειτουργεί με πελατειακό και οθωμανικό κάθετο σύστημα εξουσίας.
Σε έναν διαπληκτισμό με κατοίκους που διαμαρτύρονταν στην Άλλη Μεριά για μπάζωμα ρέματος, ο Μπέος μπροστά σε αστυνομικούς και παρέα με τους «δικούς του» χαστούκισε έναν 26χρονο πολίτη και ψηφοφόρο του- σύμφωνα με τα λεγόμενα του 26χρονου.
Η συνέχεια γνωστή: Από διαμαρτυρόμενος, ο 26χρονος (έπειτα από πιέσεις; Κανείς δε μπορεί να ξέρει…) και χαστουκισμένος πήγε να ζητήσει συγγνώμη που έφαγε το χαστούκι και κάθισε να τον λούσει ο Αγάς Μπέος ξεφτιλίζοντας αυτόν και μαζί όλη τη διαμαρτυρία των κατοίκων με τα λόγια του.
Τη ρωμιοσύνη μη την κλαις, λέει ο ποιητής. Όμως αυτή η εικόνα θα μείνει ως «κάτι νέο» και δεν μπορεί να μην ερμηνευτεί ως «συγγνώμη» όχι στον Μπέο, αλλά «συγγνώμη» στον κόσμο της εξουσίας. Ο ραγιάς και ο Αγάς.
«Συγγνώμη» στους υπεύθυνους της καταστροφής. «Συγγνώμη» που μίλησα έτσι, άρα είχες δίκιο που με χτύπησες ως τιμωρία «εφέντη μ» έρχεται συνακόλουθα ως σκέψη. Αυτό γινόταν επί τουρκοκρατίας· σκυφτός ο λαός μας, μαστιγωνόταν, δερνόταν, ατιμάζονταν και κατάπινε τα χαράτσια και τις κάθε είδους προσβολές… Οι αφέντες, οι πασάδες, οι μπέηδες και αγάδες ήταν στο απυρόβλητο. Αυτό γίνεται και σήμερα στον Βόλο. Και όσο βαθαίνει η ταξική πόλωση που φέρνει η καταστροφή στη Θεσσαλία τόσο η εξουσία και ο κάθε Μπέος θα ασκεί όλο και πιο βίαιες συμπεριφορές που, αν δεν απαντιούνται πολιτικά και στοχευμένα, θα πάμε χρόνια πίσω σε όλα τα επίπεδα.