άρθρο του Σαΐντ Μπουαμαμά* / 16 Μάη 2024

Η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού ξεσηκώνει τη νεολαία και προξενεί την αποστροφή στην πλειοψηφία των κρατών του κόσμου. Μετά από πάνω από 7 μήνες στρατιωτικών πυρών στη Γάζα –με φρικτό απολογισμό περισσότερων από 35.000 σκοτωμένων εκ των οποίων 15.000 παιδιά–, η εικόνα του σιωνιστικού κράτους και του αμερικανικού χορηγού του έχει τρωθεί σε μεγάλο βαθμό. Το ίδιο ισχύει για τις «δυτικές αξίες» α λα καρτ, ανάλογα αν οι νεκροί είναι Ουκρανοί, Κονγκολέζοι ή Παλαιστίνιοι. Η επίθεση στη Ράφα επιδεινώνει περαιτέρω μια κατάσταση Αποκάλυψης και θα τροφοδοτήσει αναμφίβολα τον φάκελο του κατηγορητηρίου εναντίον του Ισραήλ ενώπιον του μελλοντικού «Διεθνούς Δικαστηρίου για την Παλαιστίνη»… (I’A)

Στις 7 Μάη, ο ισραηλινός στρατός εξαπέλυσε χερσαία επίθεση στην πόλη Ράφα, στον νότο της Λωρίδας της Γάζας, όπου έχουν καταφύγει σχεδόν 1,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Αυτή η νέα επίθεση, η επονομαζόμενη επίσημα και ευφημιστικά «αντιτρομοκρατική επιχείρηση ακριβείας», προαναγγέλλει μια νέα «ανθρωπιστική καταστροφή» η οποία προστίθεται στον ήδη μακρύ κατάλογο των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από το Τελ Αβίβ.

Ο δήμαρχος της Ράφα, Αχμέντ ελ Σόφι, αναφέρεται σε «μια ανθρωπιστική καταστροφή χωρίς προηγούμενο», ενώ ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ανακοινώνει «μια κολοσσιαία ανθρωπιστική καταστροφή που απειλεί να θέσει τέλος στις προσπάθειές μας να στηρίξουμε τους πληθυσμούς που ήδη τους απειλεί ο λιμός. Η χερσαία εισβολή στη Ράφα είναι απαράδεκτη λόγω των καταστροφικών ανθρωπιστικών συνεπειών της και της αποσταθεροποιητικής επίπτωσής της στην περιοχή».

Για άλλη μια φορά ο ισραηλινός στρατός εγκλωβίζει τον άμαχο πληθυσμό στο δίλημμα να επιλέξει μεταξύ του θανάτου από εντατικούς βομβαρδισμούς ή από την πείνα, αφενός, και της εκτόπισης σε μη προστατευόμενες περιοχές, αφετέρου. Η ίδια εγκληματική στρατηγική χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας και στη συνέχεια στο κέντρο της με το διπλό αποτέλεσμα, αφενός μια τρομακτική εκατόμβη και αφετέρου τη φυγή εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων.

Αποικιακή επιθετικότητα

Όσο αφορά τον ανθρώπινο απολογισμό, το Υπουργείο Υγείας της Λωρίδας της Γάζας υπολόγισε τον αριθμό των νεκρών από την έναρξη της ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης σε 34.943 άτομα. Η ισραηλινή κυβέρνηση, από την πλευρά της, υπολογίζει τον αριθμό των νεκρών Ισραηλινών σε 1.170 άτομα. Η απλή αντιπαραβολή αυτών των δύο αριθμών εξοβελίζει την ιδέα σύμφωνα με την οποία πρόκειται για έναν πόλεμο όπου αντιμάχονται δύο στρατοί. Το χάσμα μεταξύ αυτών των δύο αριθμών είναι από μόνο του αρκετό για να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για αποικιακή επιθετικότητα απέναντι στην οποία αντιτάσσεται νόμιμη αντίσταση.

Η ανακάλυψη, στις 8 Μάη, ενός τρίτου ομαδικού τάφου στο εσωτερικό του ιατρικού συγκροτήματος Αλ-Σίφα στην πόλη της Γάζας επιβεβαιώνει τους πραγματικούς πολεμικούς στόχους της ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης. Μακράν του να είναι μια δήθεν αντιτρομοκρατική επιχείρηση, η ισραηλινή επιθετικότητα μπορεί να συνοψιστεί με τον όρο γενοκτονία. Στοχεύουν ακριβώς στο να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Παλαιστίνιους αμάχους με την ελπίδα ότι θα οδηγήσουν τον παλαιστινιακό λαό να σταματήσει να υποστηρίζει τις οργανώσεις της αντίστασης και να στραφεί εναντίον τους.

Σε ανακοινωθέν που δημοσιεύτηκε στις 8 Μάη, το Γραφείο Μέσων Ενημέρωσης της Γάζας περιγράφει ως εξής τους ομαδικούς τάφους που ανακαλύφθηκαν:

«Το ιατρικό προσωπικό ανακάλυψε έναν τρίτο ομαδικό τάφο στo Αλ-Σίφα, απ’ όπου μέχρι τώρα έχει γίνει εκταφή 49 μαρτύρων και η επιχείρηση εκταφής συνεχίζεται ακόμη. Οι κυβερνητικές ομάδες δεν έχουν ολοκληρώσει τις επιχειρήσεις εκταφής και προβλέπουμε ότι θα βρούμε δεκάδες νέα πτώματα. Ο αριθμός των ομαδικών τάφων που ανακαλύφθηκαν στα νοσοκομεία της Λωρίδας της Γάζας (από την έναρξη του πολέμου στις 7 Οκτώβρη) έχει φτάσει τους 7 ομαδικούς τάφους. Ένας ομαδικός τάφος ανακαλύφθηκε στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν (στα βόρεια της Λωρίδας της Γάζας), 3 ομαδικοί τάφοι στο ιατρικό συγκρότημα Αλ-Σίφα στην πόλη της Γάζας και 3 ομαδικοί τάφοι στο ιατρικό συγκρότημα Νάσερ (στη Χαν Γιουνίς, στα νότια της Λωρίδας της Γάζας). Μέχρι σήμερα, οι ιατρικές ομάδες έχουν ξεθάψει συνολικά “520 μάρτυρες” από τους 7 ομαδικούς τάφους.»

Μια ηθική και πολιτική ήττα

Η ψήφιση από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Μάη, ενός ψηφίσματος που ορίζει ότι «το κράτος της Παλαιστίνης έχει τις προϋποθέσεις και πρέπει να γίνει δεκτό ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών» σηματοδοτεί τη διπλωματική ήττα του Σιωνιστικού κράτους.

Βέβαια αυτό δεν αλλάζει τίποτα στο άμεσο μέλλον, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να ασκούν το βέτο τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας για μια τέτοια ένταξη. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας καταδεικνύουν μια άνευ προηγουμένου απομόνωση του σιωνιστικού κράτους. Πράγματι, 143 κράτη από τα 194 μέλη τάχθηκαν υπέρ της ένταξης της Παλαιστίνης έναντι 9 διαφωνούντων, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ, της Αργεντινής, της Ουγγαρίας, της Μικρονησίας, του Ναουρού, της Παλάου, της Δημοκρατίας της Τσεχίας και της Παπούα Νέας Γουινέας. Άλλα 25 κράτη απείχαν, παρόλο που τα περισσότερα από αυτά υποστηρίζουν παραδοσιακά το Ισραήλ, επειδή έχουν επίγνωση του γεγονότος ότι η κοινή γνώμη τους υποστηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον παλαιστινιακό λαό. Ως εκ τούτου, η διπλωματική ήττα του σιωνιστικού κράτους είναι επίσης η αντανάκλαση της ηθικής του ήττας.

Ο μόνιμος εκπρόσωπος του Ισραήλ στον ΟΗΕ, Γκιλάντ Ερντάν, δεν έσφαλε σχετικά με την πολιτική σημασία αυτής της ψηφοφορίας. Μιλώντας με οξύθυμο ύφος μετά τα αποτελέσματα, κατηγόρησε τα μέλη του ΟΗΕ για αντισημιτισμό: «Εφόσον πολλοί από εσάς μισείτε τους Εβραίους, σας είναι αδιάφορο αν οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ειρηνικοί. Ντροπή σας, διότι η ψήφος σας είναι καταστροφική για τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»…

Κάνοντας πράξη τα λόγια του, ο Ισραηλινός πρεσβευτής πέρασε στη συνέχεια ένα αντίγραφο του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών μέσα από ένα καταστροφέα εγγράφων. Αυτή η χειρονομία εντυπωσιασμού αποτελεί δυστυχώς την αντανάκλαση μιας σταθερής πρακτικής του Τελ Αβίβ από το 1948, η οποία συνίσταται στη συνεχή παραβίαση του Καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών, όπως πιστοποιείται από τα δεκάδες ψηφίσματα αυτού του οργανισμού τα οποία αρνείται να εφαρμόσει το σιωνιστικό κράτος.

Η ηθική ήττα προκύπτει εξίσου από την πρωτοβουλία που ανέλαβαν εκατοντάδες οργανώσεις και προσωπικότητες για τη σύσταση ενός «Διεθνούς Δικαστηρίου για την Παλαιστίνη», κατά τα πρότυπα του Δικαστηρίου Ράσελ για το Βιετνάμ στη δεκαετία του 1960.

Εδραίωση της αλήθειας των μαζικών εγκλημάτων από το 1948

Υπενθυμίζουμε ότι αυτό το Δικαστήριο Ράσελ ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1966 από τον Μπέρτραντ Ράσελ, έναν από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του εικοστού αιώνα, για να καταγγείλει και να κρίνει τις θηριωδίες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Στις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα, το δικαστήριο αυτό ήταν ένας ανερχόμενος παράγοντας στoν συσχετισμό δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Το κάλεσμα σε διεθνή διάσκεψη στις 6, 7 και 8 του προσεχούς Ιουνίου στη Γενεύη για τη σύγκληση αυτού του δικαστηρίου διευκρινίζει:

«Αυτό το Δικαστήριο θα εξετάσει όλα τa aποδεικτικά στοιχεία που μπορούν να του υποβληθούν από οποιαδήποτε πηγή ή πλευρά. Τα αποδεικτικά στοιχεία μπορούν να είναι προφορικά ή σε μορφή εγγράφων ή οπτικοακουστικών τεκμηρίων. Κανένα αποδεικτικό στοιχείο συμβατό με τους στόχους μας δεν θα απορριφθεί. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε, χωρίς φόβο ούτε εύνοια, την πλήρη αλήθεια για όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα μαζικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Παλαιστίνη από το 1948, την παραβίαση όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ που αφορούν τον παλαιστινιακό λαό. Ελπίζουμε ειλικρινά ότι οι προσπάθειές μας θα συμβάλουν στο να στραφούν τα βλέμματα στην εγκαθίδρυση, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ενός συστήματος απαρτχάιντ που υποστηρίζεται και καλύπτεται από το κυρίαρχο παγκόσμιο σύστημα σε τροχιά παρακμής.»

Ο παραλληλισμός με το Βιετνάμ ή την Αλγερία είναι βάσιμος. Σε εκείνους τους αποικιακούς πολέμους, οι θηριωδίες του κατακτητή καλύπτονταν επίσης κάτω από τον στόχο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Σε εκείνους επίσης, η δυσαναλογία των εξοπλισμών έκανε τους κατακτητές να πιστεύουν για πολύ καιρό ότι θα μπορούσαν να εξαλείψουν την αντίσταση μέσω της απόλυτης βίας. Σε εκείνους τους δύο αποικιακούς πολέμους επίσης, ο στόχος να σταματήσουν δια του φόβου την υποστήριξη προς τους αντιστεκόμενους ήταν στο επίκεντρο των στρατηγικών των αποικιακών στρατών. Σε εκείνους τους δύο αποικιακούς πολέμους, τελικά, το αποτέλεσμα ήταν η ήττα του αποικιοκράτη.

Μετά από επτά μήνες γενοκτονίας, κανένας από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και διπλωματικούς στόχους του Τελ Αβίβ δεν έχει επιτευχθεί. Αντίθετα, οι λαοί σε όλον τον κόσμο βάζουν όλο και περισσότερο την Παλαιστίνη στην καρδιά τους και οι κυβερνήσεις τους, ακόμη και οι φιλοσιωνιστικές, αναγκάζονται να το λάβουν υπόψη. Οπως φωνάζουν πολλοί διαδηλωτές: «Η Αλγερία νίκησε, η Παλαιστίνη θα νικήσει», «Το Βιετνάμ νίκησε, η Παλαιστίνη θα νικήσει».

Σαΐντ Μπουαμαμά

Πηγή: Investig’Action
Μετάφραση: Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

*Ο Σαΐντ Μπουαμαμά είναι κοινωνιολόγος και αγωνιστής στρατευμένος επαγγελματικά και προσωπικά στους αγώνες χειραφέτησης σε όλες τις διαστάσεις τους. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Η υπόθεση Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά.