Απ’ την πρώτη μέρα της εκεχειρίας που επέβαλλε με τους όρους της η Αντίσταση, όσοι κρατούμενοι απελευθερώθηκαν περιέγραψαν φριχτές σκηνές μέσα στα ισραηλινά κάτεργα. Ειδικά απ’ τις 7 Οκτώβρη και έπειτα, οι σιωνιστές κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των παλαιστίνιων κρατούμενων. Παρά τις απειλές του ισραηλινού στρατού, γυναίκες και παιδιά που απελευθερώθηκαν περιέγραψαν απ’ την πρώτη στιγμή που βγήκαν απ’ τα κάτεργα τις τραγικές συνθήκες των συγκρατούμενων τους. Βασανιστήρια και ξύλο σε νεότερους και μεγαλύτερους, απαγόρευση κάθε επίσκεψης, ακόμα και θάνατοι. Μέχρι στιγμής έχουν δολοφονηθεί τουλάχιστον 6 κρατούμενοι.
Παρακάτω παραθέτουμε τη μαρτυρία του πρώην κρατούμενου Ραμζί Αλ Αμπάσι. Ο Ραμζί ήταν δάσκαλος ακτιβιστής, που κατήγγειλε τις θηριωδίες των σιωνιστών στα σόσιαλ μίντια. Τον Γενάρη του ’22 τον απέλυσαν απ’ τη δουλειά του για «απειλή κατά της ασφάλειας του Ισραήλ» και τον Απρίλη του ’23 τον συνέλαβαν καθώς πήγαινε στην άρρωστη μητέρα του η οποία πέθανε λίγες μέρες μετά και δεν του επέτρεψαν καν να τη δει. Κρατούνταν απ’ τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο χωρίς να του απαγγελθούν καν κατηγορίες, μέχρι που καταδικάστηκε σε 366 μέρες φυλάκιση.
«Άφησα πίσω μου 7.000 κρατούμενους σε οικτρή κατάσταση. Υποφέραμε 60 μέρες χωρίς το φως του ήλιου, 60 μέρες με ανελέητους ξυλοδαρμούς. Μας έδερναν πρωί, μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ, μας κακοποιούσαν συνέχεια με αδιανόητους τρόπους, χτυπώντας κάθε σημείο του σώματός μας. Ειδικά η φυλακή Αλ Νακάμπ (σ.σ. στην έρημο Νεγκέβ) είναι ένα ζωντανό νεκροταφείο με πάνω από 3.000 κρατούμενους. Πολλοί έχουν σπασμένα χέρια, σπασμένα πόδια και ανοιχτά κεφάλια. Είθε ο μάρτυρας Αμπού Γκαζαλί να αναπαύεται εν ειρήνη ήταν στον τομέα μας, τον δολοφόνησαν στον τομέα 26.
Η ψυχολογική, σωματική και πνευματική μας κατάσταση είναι αξιολύπητη. Εγώ δεν ήξερα ότι θα απελευθερωθώ, σήμερα το πρωί το έμαθα, ήξερα ότι ήταν να γίνει στο επόμενο Ραμαζάνι. Ξαφνιάστηκα σήμερα το πρωί, δεν το περίμενα. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Οι κρατούμενοι που απελευθερώνονται ξαναγεννιούνται.
Η κατάσταση των κρατούμενων χρειάζεται προσοχή, πρέπει να τους επισκεφθεί ο Ερυθρός Σταυρός, ο Ερυθρός Σταυρός μέχρι σήμερα δεν έχει επισκεφθεί τις φυλακές, η κατάσταση είναι αξιοθρήνητη. Οι κρατούμενοι είναι τσακισμένοι, τους δέρνουν συνεχώς, τους κακοποιούν σεξουαλικά, τους βιάζουν, δεν υπερβάλλω, τους βιάζουν. Μας βρίζουν 24 ώρες το 24ωρο, μας έσκισαν το Κοράνι, το κατούρησαν. Απαγόρεψαν το φαγητό, κανονικά τρώγαμε ένα γεύμα τη μέρα. Για πάρα πολλές μέρες κοιμόμασταν χωρίς σκεπάσματα, φορώντας λεπτά ρούχα, κοιμόμασταν σε σεντόνια στο πάτωμα χωρίς σκεπάσματα. Αφαίρεσαν ακόμα και τα παράθυρά μας γιατί ξέρουν ότι εδώ στην έρημο αρχίζει να κάνει κρύο τώρα. Κοιμόμασταν –μακάρι να μη το ζήσετε ποτέ– κρατώντας ο ένας τον άλλον για να κρατηθούμε ζεστοί. Μας έκοψαν το νερό, μπορούσαμε να πιούμε νερό μόνο μία ώρα την ημέρα. Δεν είχαμε ζεστό νερό, έκανα μπάνιο πριν δυο μέρες, πριν από αυτό τίποτα. Σαμπουάν, σαπούνια, όλα τα είδη προσωπικής υγιεινής μάς τα κατέσχεσαν, μαζί κι όλα μας τα ρούχα. Φορούσα αυτό το άσπρο μπλουζάκι για 60 μέρες, η μυρωδιά δεν αντεχόταν. Σήμερα πρώτη μέρα έβαλα αποσμητικό, δεν μπορώ καν να εκφράσω τις τραγικές συνθήκες που υπέμεινα. Μας στέρησαν τα πάντα.
Η κατάσταση στις φυλακές είναι τραγική, οι δικηγόροι πρέπει να επισκεφθούν όλους τους κρατούμενους, από την Ιερουσαλήμ, από τα Κατεχόμενα του ’48, απ’ τη Δυτική Όχθη. Οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές, ειδικά στη φυλακή Αλ Νακάμπ. Αυτό είναι το μήνυμά μου από τους κρατούμενους, οι δικηγόροι πρέπει να επισκεφθούν τις φυλακές και να υπερασπιστούν τις υποθέσεις των κρατουμένων, η κατάσταση στη φυλακή είναι τραγική και αξιοθρήνητη».
Ο 18χρονος Μοχάμεντ Ναζάλ που βρισκόταν επίσης στη φυλακή Αλ Νακάμπ επιβεβαιώνει και αυτός τα βασανιστήρια. Στη φυλακή του έσπασαν και τα δύο χέρια και τον άφησαν 8 μέρες χωρίς θεραπεία. Πριν απελευθερωθεί τον μετακίνησαν απ’ τη φυλακή Αλ Νακάμπ στην Οφέρ, όπου το ξύλο συνεχιζόταν καθώς και τα βασανιστήρια της πείνας αφού τους έδιναν μόνο ένα πιάτο σκέτο ρύζι για 10 άτομα.
Ό, τι και να κάνουν όμως οι σιωνιστές δεν μπορούν να κάμψουν το ηθικό των Παλαιστινίων που πηγάζει απ’ το δίκιο τους. Η αδιαμφισβήτητη νίκη της αντίστασης και η απελευθέρωση των 240 παλαιστίνιων κρατούμενων ως τώρα γέμισαν με ελπίδα και αισιοδοξία από τη Γάζα μέχρι τη Δυτική Όχθη κι όλα τα Κατεχόμενα. Εικόνες χαράς που έκαναν τον γύρο του κόσμου, παιδιά που έπεσαν στις αγκαλιές των μανάδων τους μετά από μήνες και χρόνια στα ισραηλινά κάτεργα… Ένας λαός ενωμένος, με αδιανόητο φόρο αίματος, που έχει καταφέρει να κουρελιάσει τη σιωνιστική οντότητα.