Στην Ελλάδα όλα επιτρέπονται. Ειδικά στους χώρους της αριστεράς, όσο περνούν και τα χρόνια από τη λαμπρή και τραγική συνάμα περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου, ακούμε και διαβάζουμε απίστευτες θέσεις και αναλύσεις.
Πέσαμε πάνω σε μια βιβλιοπαρουσίαση τροτσκιστών που παρουσίαζε η ΕΦΣΥΝ για τον Άρη Βελουχιώτη. Διαβάσαμε έκπληκτοι ότι υπερασπίζουν τον Άρη ενάντια στους νεκροθάφτες της επανάστασης (!).
Για τα ζητήματα της Κατοχής–Εμφυλίου υπάρχουν πλήθος ντοκουμέντων από το κομμουνιστικό κίνημα και συγκεκριμένα από το επαναστατικό ΚΚΕ, στο οποίο εντάσσεται ο Άρης και η δράση του, και πρέπει να μελετώνται με επιμονή έτσι ώστε να μην πέφτουμε σε παγίδες που βάζουν οι τροτσκιστές και άλλα ρεύματα κοπτοραπτών της αναθεωρητικής και… «υπερεπαναστατικής» αριστεράς.
Ανεξάρτητα των διαφωνιών που προέκυψαν σε ζητήματα τακτικής, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντός του τριτοδιεθνιστικού επαναστατικού ΚΚΕ, άλλα και σε άλλα βαθύτερα και ευαίσθητα κομματικά ζητήματα, που διαρκώς προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι κάθε λογής… αντισταλινικοί, υπάρχει ένα μόνιμο ερώτημα προς τους Έλληνες τροτσκιστές˙ Γιατί τέτοια εμμονή με το λαϊκό κίνημα (στο οποίο οι σταλινικοί κουκουέδες ήταν η πολιτική καθοδήγηση και ο βασικός αιμοδότης του αντάρτικου), τον πρωτοκαπετάνιο Άρη, και την υπερασπιστική δήθεν υμνολογία για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Κατοχή από τους «σταλινικούς πλαστογράφους»;
Πώς και γιατί τέτοια «προσωπολατρία» στον Άρη 80 χρόνια μετά; Δεν γνωρίζουμε ποια είναι η θέση του Άρη για τον ναυαγισμένο τροτσκισμό την εποχή της Κατοχής και τις θεωρίες των οπαδών του (είναι αποτυπωμένες στα ντοκουμέντα που διαδίδουν οι πολυδιασπασμένοι Έλληνες τροτσκιστές) αλλά είμαστε σίγουροι ότι τον χώριζαν αβυσσαλέες πολιτικοϊδεολογικές διαφορές.
Αν διαβάσουμε τη διαπάλη του ΚΚΕ εναντίον των τροτσκιστών και αρχειομαρξιστών θα καταλάβουμε τι πίστευε και ο Άρης ως κομμουνιστής για τους οπαδούς του Τρότσκι. Αλλιώς θα ήταν με τον Τρότσκι και κάποια τροτσκιστική γκρούπα της Αθήνας. Ποτέ δεν έμπαινε στο κίνημα κανείς με το ζόρι. Εκτός, αν μας πουν ότι είχε περάσει στα κρυφά στην 4η Διεθνή και δεν το μολογούσε (κάποιου τύπου εισοδισμό), που αυτό θα είναι όντως μια ιστορική ανατροπή για όσα γνωρίζουμε…
Φυσικά το Κόμμα σωστά προσανατόλιζε την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη ενάντια στον πεμπτοφαλλαγγίτικο τροτσκισμό. Από τη μία καλούσε όλους τους τροτσκιστές εργάτες να δουν τις αποτυχημένες θεωρίες και ιδεοληψίες περί πραγματικών συνεχιστών των μπολσεβίκων και τους έδινε χέρι φιλίας και από την άλλη ήταν σκληρό στους «υπερεπαναστάτες» ηγετίσκους τους που έπαιζαν βρόμικο ρόλο λασπώνοντας το σοσιαλιστικό σύστημα της ΕΣΣΔ και χτυπούσαν «από αριστερά» τον ΕΑΜ. Κι αυτή η πολιτική είχε και αποτέλεσμα, γιατί γνωρίζουμε μεγάλα και μικρά στελέχη που πέρασαν στο ΚΚΕ ενώ στην πρώτη τους πολιτικοποίηση ήταν μέλη τροτσκιστικών ομάδων.
Δεν ξέρουμε οι διεθνιστές τροτσκιστές όπως θέλουν να αποκαλούνται τι λένε για την ομιλία του Άρη στη Λαμία, ξέρουμε όμως τι λένε για το «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» του Γληνού και για όλη την πολιτική του ΕΑΜ-ΚΚΕ αλλά και μετά για τον ΔΣΕ. Τώρα πώς από όλα αυτά «ξεχωρίζουν» και υπερασπίζουν τον Άρη ως «δικό τους» είναι ένα ζήτημα των τροτσκιστικών αλχημειών, όπως ίδιας τάξης ζήτημα είναι και ότι τελευταία τιμούν κάποιοι τροτσκιστές στην Ελλάδα στις 9/5 την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο της ΕΣΣΔ (!) που πραγματοποιήθηκε υπό την ηγεσία του Στάλιν (και φυσικά δεν αναφέρονται στον επαναστάτη μπολσεβίκο και ηγέτη του Κόμματος).
Στους αναγνώστες του Prolet connect και στους φίλους και συντρόφους της Βίδας θα προτείνουμε να ξεψαχνίσουν τις σελίδες της ΚΟΜΕΠ που κυκλοφορούσε την περίοδο της Κατοχής και έχουν επανεκδοθεί από τις εκδόσεις Καζάντζα σε δύο τόμους το 1976. Εκεί υπάρχουν άρθρα πολεμικής για την στάση των τροτσκιστών την περίοδο της Κατοχής και την αντιΚΚΕ τύφλωσή τους.
Γ.