Τα λιγοστά λόγια του πατέρα του δολοφονημένου Παλαιστίνιου δημοσιογράφου Σάλεχ αλ-Τζαφαράουι αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα των Παλαιστινίων εδώ και δεκαετίες και επιβεβαιώνουν στο έπακρο το ότι την ίδια στιγμή που μια μητέρα φωνάζει από χαρά για το παιδί της που απελευθερώθηκε απ’ τις φυλακές-κολαστήρια της κατοχής, μια άλλη, ακόμα και η ίδια μητέρα, κλαίει από οδυρμό για το θάνατο του παιδιού της…
Ο Σάλεχ δολοφονήθηκε ύστερα από φριχτά βασανιστήρια στα χέρια των προδοτών της πατρίδας του. Τον απήγαγαν και τον βασάνισαν επί ώρες οι υπάνθρωποι που αργότερα η αντίσταση του λαού φρόντισε να αποδώσει δικαιοσύνη. Τα βασανιστήρια που δεν χρειάζεται να ειπωθούν καθώς είναι ανατριχιαστικά, δείχνουν το μένος και την εκδικητικότητα των σιωναζιστών και των συνεργατών τους απέναντι στα καθαρά πρόσωπα των παιδιών αυτού του λαού, που πήραν το μέρος του δίκιου και της λευτεριάς, με τον θάνατο που αυτό συνεπάγεται. Και ο Σάλεχ γι’ αυτό έπεσε μάρτυρας.
Να μη ξεχάσουμε τον Σάλεχ, τον Ανάς, τον Χασάν, και εκατοντάδες άλλους δημοσιογράφους που με τη φωνή, την τόλμη και τις εικόνες τους αποκάλυψαν σε όλο τον κόσμο τι εστί σιωναζισμός…
Παρακάτω η συνέντευξη του πατέρα του Σάλεχ που μεταφράστηκε από τo trtarabi.com:
«Νιώθω σαν να πρόκειται να επιστρέψει… έχω την αίσθηση ότι θα γυρίσει πίσω…
Τι να σας πω για τον Σάλεχ… Είμαι ο πατέρας του αλλά έμαθα κάποια πράγματα μόνο μετά το μαρτύριό του κι ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το πιστέψω… Συνήθιζε να είναι μακριά απ’ το σπίτι εξαιτίας του πολέμου. Έλειπε για μεγάλες περιόδους, δεν ερχόταν σπίτι για να μας προστατέψει καθώς τον απειλούσε ευθέως η κατοχή. Με απείλησαν και μένα προσωπικά και με ρώτησαν: “Είσαι ο πατέρας του Σάλεχ;”, είπα “ναι, είμαι ο πατέρας του”. Ξέρω τις μυστικές υπηρεσίες της ισραηλινής κατοχής και καταλαβαίνω καλά τις μεθόδους τους. “Αν δεν μαζέψεις τον γιο σου, το τέλος του θα έρθει σύντομα”. Του είπα: “Τι θέλεις;”, μου απάντησε: “Όταν έχεις μια κατσίκα, τη δένεις”. Αλλά ο Σάλεχ δεν φοβόταν τον θάνατο. Η καρδιά του… Δεν θέλω να πω ότι η καρδιά του είναι νεκρή, αλλά ήταν πολύ γενναίος. Ήταν κοντά στο μαρτύριο απ’ το 2018, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας Επιστροφής. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, τραυματίστηκε 4 φορές. Μου είπε: “Πατέρα, ο ένας που ήταν στα δεξιά μου μαρτύρησε και ο άλλος που ήταν στ’ αριστερά μου”. Εκείνος είχε ακόμα χρόνια να ζήσει. Πήγαινε στις πορείες με τις πατερίτσες, με δύο σφαίρες στο κάθε πόδι.
Δόξα τω Θεώ, η απελευθέρωση του Νάτζι απ’ τη φυλακή απαλύνει τον πόνο… τον απαλύνει… Αν ήταν μόνο ο Σάλεχ θα είχε πεθάνει το ίδιο και μεις. Φανταστείτε να μην έβγαινε ο Νάτζι απ’ τη φυλακή. Θα σκεφτόμασταν μόνο το μαρτύριο του Σάλεχ αλλά η απελευθέρωση του Νάτζι… ήρθε στην αγκαλιά μας, την περιμέναμε αυτή τη μέρα για μήνες, αυτό απάλυνε τον πόνο… Δόξα τω Θεώ, [λέμε] μια καλημέρα το πρωί, μια καληνύχτα το βράδυ… Έτσι είναι… Εμείς, ως Παλαιστίνιοι, ζούμε σε αυτές τις μοναδικές συνθήκες. Πόσοι μάρτυρες έπεσαν και την ίδια μέρα οι σύζυγοί τους γεννούσαν και το παιδί έπαιρνε το όνομα του μάρτυρα πατέρα του… Μήτρες που γεννούν και τάφοι που καταπίνουν… Αυτή είναι η ζωή μας.
Σήμερα, ακούω από ανθρώπους ότι ο Σάλεχ, η στάση του, η δημοσιογραφική του κάλυψη και οι πράξεις του πραγματικά αποκάλυψαν την αλήθεια στον κόσμο. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσεύχονται για το έλεός του, απ’ τον Αραβικό κόσμο, τον Δυτικό, ακόμα και στην Αίγυπτο μου λέει ο αδερφός μου ότι υπάρχουν Κόπτες που ανέβαλαν τους γάμους τους από πένθος για τον Σάλεχ… Και δεν είναι καν Παλαιστίνιοι…
Οι καρδιές μας είναι στα χέρια του Κυρίου, Αυτός έβαλε την αγάπη στις καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων…».