Η αστική τάξη της Ελλάδας θέλει τη δική της υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους σιωνιστές να την πλασάρει ως εξωτερική πολιτική αρχών… Δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε και να μοιράζουμε τις ανακοινώσεις μας στους εργαζόμενους και να δηλώνουμε ότι αυτή η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με φιλειρηνική πολιτική αλλά το αντίθετο.
Στη συνέντευξή του ο Υπουργός Εξωτερικών Γεραπετρίτης στο ΣΚΑΙ (15/11) και στην Σ. Κοσιώνη ήταν αποκαλυπτικός για τη στάση της επίσημης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ας τα δούμε για να μη ξεχνάμε ότι για το Παλαιστινιακό ζήτημα οι Ελλάδες είναι δύο και όχι μία. Και αυτό έχει φανεί από τις κινητοποιήσεις συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους και στην ένοπλη αντάρτικη αντίστασή τους.
Είπε μεταξύ άλλων: «Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια εξωτερική πολιτική αρχών. Η Ελλάδα είναι μια μικρή γεωγραφικά χώρα, αλλά έχει ένα πολύ σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο, το οποίο το έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια χάρη στη συνεπή εξωτερική της πολιτική. Η εξωτερική πολιτική, η οποία στηρίζεται σε αρχές, είναι μια εξωτερική πολιτική, η οποία δεν είναι συναλλακτική. Είναι μια εξωτερική πολιτική αρχών. Εμείς διαρκώς θα επιμένουμε ότι είμαστε υπέρ του Διεθνούς Δικαίου, κατά του αναθεωρητισμού, κατά των επιθέσεων. Δεν μπορούμε να δεχθούμε καμιά τρομοκρατική ενέργεια και υποστηρίζουμε πάντοτε εκείνον ο οποίος καθίσταται αμυνόμενος».
Μετάφραση δική μας: Η εξωτερική πολιτική είναι όπως μας την υπαγορεύουν οι ιμπεριαλιστές, που είμαστε στη δικαιοδοσία τους. Υπέρ του Διεθνούς Δικαίου που οι ιμπεριαλιστές φυσικά κάθε φορά κόβουν σύμφωνα με τα μέτρα τους. Αμυνόμενος είναι το Ισραήλ και όχι ο Παλαιστινιακός λαός.
Αν πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια του Γεραπετρίτη, ότι δηλαδή υποστηρίζουμε πάντοτε τον αμυνόμενο, θα έπρεπε η παλαιστινιακή σημαία να είναι μόνιμα καρφωμένη στην πλατεία Συντάγματος… Όμως η ελληνική κυβέρνηση έχει άλλη θέση περί της άμυνας και της κατεχόμενης Παλαιστίνης.
Σε δεύτερη τοποθέτηση λέει και τα παρακάτω:
«Ακριβώς επειδή έχουμε πολιτική αρχών, θεωρώ και θα μου επιτρέψετε να το πω αυτό με βεβαιότητα έχοντας διαβάσει τα γεγονότα όπως συμβαίνουν σήμερα, ότι έχουμε μια πάρα πολύ συγκεκριμένη πολιτική, η οποία δεν στηρίζεται στην ισορροπία, στηρίζεται στο δίκαιο. Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι η Ελλάδα είναι κατά της τρομοκρατίας. Καταδικάζουμε απερίφραστα την τρομοκρατία και οποιοδήποτε μορφή βίας κατά ανθρώπων, αλλά είμαστε υπέρ του ανθρωπισμού. Με την έννοια ότι θα πρέπει, όπως και σε κάθε σύρραξη, να υπάρχουν ανθρωπιστικοί διάδρομοι, να είναι δυνατόν οι ευάλωτοι να μπορούν να λαμβάνουν την περίθαλψη που πρέπει και βεβαίως να μην στοχοποιούνται οι άμαχοι».
Δεν υπάρχει χώρος για μετάφραση, τρομοκρατία είναι αυτό που κάνουν οι σιωνιστές και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές μαζί με όλο το ιμπεριαλιστικό σκυλολόι. Η αντίσταση των παλαιστινιακών οργανώσεων είναι εθνικοαπελευθερωτική ένοπλη πάλη με στόχους και σκοπούς ανώτερους από τον στρατό της σιωνιστικής κατοχής.
Αν ο Γεραπερίτης και οι όμοιοι του καταδικάζουν απερίφραστα την τρομοκρατία και οποιοδήποτε μορφή βίας κατά ανθρώπων και είναι υπέρ του ανθρωπισμού γιατί δεν ψήφησαν υπέρ στην κατάπαυση πυρός στον ΟΗΕ; Και αν είναι όντως κατά της τρομοκρατίας γιατί δεν διακόπτουν τις σχέσεις τους με τους τρομοκράτες της περιοχής που δεν είναι άλλοι από τους σιωνιστές;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Είναι ξεκάθαρο πως στην Ελλάδα (και σε όλες τις χώρες της περιοχής) έχει ανοίξει μια τεράστια και κομβική πολιτικοϊδεολογική διαμάχη γύρω από το ζήτημα τρομοκρατία- κατοχή και ένοπλη πάλη-απελευθέρωση. Η αστική τάξη στέκεται με τον άδικο πόλεμο, στηρίζοντας την 75χρονη κατοχική- τρομοκρατική πολιτική των σιωνιστών και μιλά δήθεν για ανθρωπιστικούς διαδρόμους ενώ η εργατική τάξη, στην πλειοψηφία της, και κάθε προοδευτικός δημοκράτης άνθρωπος στέκεται με την δίκαια ένοπλη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη – Λευτεριά στην Παλαιστίνη