Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε με οργή, αγανάκτηση και λύπη την προσπάθεια της κυβέρνησης- και συγκεκριμένα του κ. Βαρτζόπουλου υφυπουργό για θέματα ψυχικής υγείας και εξαρτήσεων- να εντάξει όλα τα προγράμματα απεξάρτησης κάτω από μια ενιαία κυβερνητική ομπρέλα. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την αλλοίωση των χαρακτηριστικών αυτών των προγραμμάτων, τα οποία είναι απαραίτητα να υπάρχουν έτσι ώστε κάθε εξαρτημένος να έχει διαφορετικές επιλογές όταν αποφασίσει να κάνει την προσπάθειά του για να ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια του.
Σαν μουσικό εργαστήρι που δραστηριοποιούμαστε στο νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού, φιλοξενούμαστε στην αίθουσα του ΚΕΘΕΑ Εν Δράση και έχουμε κάνει εκδηλώσεις μαζί με τη γυναικεία θεατρική ομάδα του 18 Άνω, την παράσταση: «Σας αρέσει ο Μπράμς;», καθώς επίσης και παρουσίαση-συζήτηση του βιβλίου: «Παρίες ανάμεσα σε παρίες», μαζί με τις συλλογικές δράσεις του 18 Άνω και την Κατερίνα Μάτσα. Έχουμε δει με τα μάτια μας το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν αυτές οι διαφορετικές προτάσεις για απεξάρτηση και ο αντίκτυπός τους στους ίδιους τους κρατουμένους.
Αυτή η επίθεση στα στενά προγράμματα έχει ξεκινήσει από την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ και τώρα προχωράει στην ισοπέδωση της ποικιλομορφίας τους. Όποιο και να είναι το κυβερνητικό αφήγημα για τον λόγο που παίρνεται αυτή η απόφαση ερήμην των εργαζομένων, εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι όλες οι νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις έχουν έναν μόνο στόχο και αυτός είναι τα λεφτά.
Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από την ολική απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του. Οι σχεδιασμοί του κράτους για την ενίσχυση των προγραμμάτων μεθαδόνης και όχι της υποστήριξης των θεραπευτικών παρεμβάσεων για απεξάρτηση θα μας βρει απέναντί τους.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων στα προγράμματα απεξάρτησης καθώς επίσης και στον αγώνα τον θεραπευόμενων για ελευθερία και ζωή.
Οι ζωές μας δεν μετριούνται σε νούμερα και δεν είναι στατιστικές
Η απεξάρτηση δεν θέλει αριστεία και πρωτεία αλλά αλληλεγγύη και ανθρωπιά