Στις 21 Μαΐου του 2020 έχασε τη ζωή του στο Ρέθυμνο, εν ώρα εργασίας, ο 38χρονος Μανώλης Αφράτης, εργαζόμενος στην εταιρεία «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.», του γνωστού επιχειρηματία της Κρήτης Μανουκαράκη.
Ο Μανώλης, που εργαζόταν στην εταιρεία ως οδηγός, δολοφονήθηκε στο τιμόνι την ώρα που πάλευε για να βγει το μεροκάματο. Το φορτηγό – σκοτώστρα τούμπαρε σε μια στροφή και ο Μανώλης… καταγράφηκε ως ακόμα ένας νεκρός στη λίστα με αυτούς και αυτές που έχυσαν το αίμα τους για τα κέρδη του Κεφαλαίου.
Ένα φορτηγό ασυντήρητο, χωρίς ζώνες προστασίας, με σπασμένα φρένα, με τοποθετημένες τάβλες για να «στηρίζονται» τα καθίσματα… Στα λογιστικά χαρτιά της εταιρείας η ασφάλεια των εργαζομένων προφανώς λογίζεται ως έξοδο και οι τσέπες των αφεντικών… δεν χαρίζονται. Πολλές λεπτομέρειες δεν χρειάζονται για το «ατύχημα», αυτά έχουν καταγραφεί και στην τοπική κοινωνία, που ο Μανώλης ήταν μέρος της, αλλά και στα αστικά δικαστήρια. Ήδη ο επιχειρηματίας έχει καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό, του ποινικού σκέλους της υπόθεσης, σε δύο χρόνια (από αμέλεια και όχι από ενδεχόμενο δόλο) με τριετή αναστολή, και αυτό ακόμα συνέβη κάτω από την πίεση του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος και φυσικά της ίδιας της οικογένειας του νεκρού εργαζόμενου που από την πρώτη στιγμή ζητά δικαίωση.
Το Κεφάλαιο, τα τσιράκια του και οι μηχανισμοί του θα μας πουν πως αυτά συμβαίνουν, πως είναι φυσικό φαινόμενο να σκοτώνεται και κανένας εργάτης.
Αν όμως για το κάθε αφεντικό ο εργαζόμενος είναι ακόμα ένα γρανάζι για να κινεί τη μηχανή που του φέρνει κέρδος, αν για τον κάθε καπιταλιστή, που κατέχει τα μέσα παραγωγής, ο κάθε εργάτης και η κάθε εργάτρια είναι ακόμα ένα εργαλείο που το εκμεταλλεύεται για να γεμίζει τις τσέπες του, ο/η εργαζόμενος/η τσακίζεται στις μυλόπετρες του Κεφαλαίου πουλώντας την εργατική του δύναμη, το μόνο που έχει, για να ζήσει.
Ο Μανώλης -και ο κάθε Μανώλης- είναι ο εκμεταλλευόμενος που χάνει τη ζωή του επειδή ο εκμεταλλευτής τα μετράει όλα σε κέρδος, ακόμα και την ίδια τη ζωή τη βάζει στη ζυγαριά των «εσόδων – εξόδων». Ο Μανώλης όμως είχε τη ζωή του, είχε φίλους και οικογένεια, οι οποίοι από τις 21 Μαΐου του 2020 περνάνε έναν κυκεώνα, πέρα από την απώλεια του ανθρώπου τους. Αυτό που έχει αξία να ειπωθεί, και γίνεται φωτεινό παράδειγμα για την ταξική πάλη, είναι ο αγώνας που έχει δοθεί από τους οικείους του Μανώλη κόντρα σε όλους τους μηχανισμούς του επιχειρηματία. Όπλο τους, εδώ και πάνω από τρία χρόνια, η ταξική αλληλεγγύη!
Η δολοφονία, με συνοπτικές διαδικασίες, βαφτίστηκε τροχαίο, προσπαθώντας από την πρώτη στιγμή να βάλουν την υπόθεση στο αρχείο. Έπειτα, αφού δεν πέρασε το κουκούλωμα, οι δίκες η μία μετά την άλλη έπαιρναν αναβολή. Αυτό μεταφράζεται σε προσπάθεια οικονομικής και ψυχολογικής εξάντλησης όλων όσοι ζητούν δικαίωση. Σημαίνει απανωτά ταξίδια κάθε λίγο και λιγάκι για να παραβρίσκονται στις δικαστικές αίθουσες οι της οικογενείας του Μανώλη, όσο οι υπαίτιοι για τη δολοφονία του εργαζόμενου είχαν… κωλύματα! Τα αφεντικά, σε κάθε περίπτωση, θέλουν να επιβάλλεται η σιωπή, ο μισθωτός σκλάβος να υπακούει και να παράγει, οι οικογένειες των θυμάτων της εργατικής τάξης, οι συνάδελφοί τους να προχωράνε τη ζωή τους, βάζοντας κάτω από το χαλάκι τις συνέπειες της ταξικής εκμετάλλευσης. Οι καπιταλιστές, ειδικά στην ελληνική επαρχία, τρομοκρατούν και επιβάλλουν… Γνωρίζει κάθε εργαζόμενος/η τι σημαίνει «δεν θα βρίσκεις δουλειά αλλού», τι σημαίνει ένας ολόκληρος μηχανισμός να λειτουργεί προς όφελος του ντόπιου εκμεταλλευτή.
Οι παραπάνω ταξικές τρικλοποδιές έχουν ξεπεραστεί με την πίστη και τη συμμετοχή της οικογένειας του Μανώλη στους συλλογικούς και ταξικούς αγώνες. Έκαναν την υπόθεση του Μανώλη Αφράτη αυτό που πραγματικά είναι: Υπόθεση συνολικά της εργατικής τάξης.
Όλο αυτόν τον καιρό εργατικά κέντρα, σωματεία, οργανώσεις, συλλογικότητες, έχουν τοποθετηθεί και έχουν στηρίξει την υπόθεση για τη δικαίωση του Μανώλη. Έχουν πραγματοποιηθεί εκδηλώσεις, παρεμβάσεις για γνωστοποίηση του συγκεκριμένου εργατικού «ατυχήματος», συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια και ο αγώνας συνεχίζεται…
Στις 8 Δεκέμβρη (9:00) δικάζεται στο Ρέθυμνο το αστικό κομμάτι προς την εταιρεία. Η αλληλεγγύη μας στην οικογένεια του νεκρού εργαζομένου Μανώλη Αφράτη είναι δεδομένη.
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ