Τα λόγια είναι περιττά, όταν οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Κάθε εικόνα απ’ τη ματωμένη Γάζα σπάει σε χίλιες λέξεις. Μόνο οι ποιητές της μπορούν να τις συνθέσουν. Αφήνουμε το ποίημα* του Μαχμούντ Νταρουίς να μιλήσει από μόνο του. Γραμμένο το 1971, απηχεί μέχρι και το τελευταίο γράμμα τη σημερινή πραγματικότητα. Η Γάζα στέκεται ακλόνητη. Η Γάζα πολεμάει. Η Γάζα θα νικήσει.
Μαχμούντ Νταρουίς, Αθάνατη Γάζα
Η Γάζα δεν επιμένει στις καθημερινές εκρήξεις της για να αποσπάσει τις ευχαριστίες μας!
Η Γάζα δεν πεθαίνει κάθε μέρα για να την υμνούμε στην ποίηση.
Η Γάζα δεν έχει χρόνο να διαβάσει τους χαιρετισμούς μας.
Το ταχυδρομείο δεν φτάνει στη Γάζα [αυτές τις μέρες] επειδή είναι υπό πολιορκία, περικυκλωμένη από ελπίδα και κυκλωμένη από εχθρούς.
Παρ’ όλα αυτά, στεκόμαστε σήμερα και κάθε μέρα στην προσευχή για το όνομά της, που είναι, όταν λέγονται και γίνονται όλα, ένα σπάνιο και ασύγκριτο όνομα.
Δεν είναι αλήθεια ότι οι Ισραηλινοί έζησαν την πιο σκοτεινή τους νύχτα στη Γάζα προχθές. Όλες οι νύχτες και οι μέρες τους στη Γάζα είναι σκοτεινές γιατί το πνεύμα της αντίστασης χτυπά [άγρια] με μια μαινόμενη φωτιά ταιριαστή με την παρουσία του κατακτητή ανάμεσά μας.
Οπλισμένοι με τουφέκια και μύθους, οι κατακτητές νομίζουν ότι η πτώση του μάρτυρα Ziadal-Husseini, του ηγέτη των λαϊκών απελευθερωτικών δυνάμεων, την περασμένη εβδομάδα θα μπορούσε να φωτίσει τις νύχτες και τις μέρες τους στη Γάζα και να τους δώσει λίγη ανάπαυλα.
Αρνούμενοι να αναγνωρίσουν την αληθινή φύση των Αράβων [της Γάζας], οι κατακτητές υπολόγισαν λάθος, πιστεύοντας ότι οι ύποπτες συνθήκες που οδήγησαν στο μαρτύριο [ΣτΜ θάνατο] αυτού του ήρωα θα οδηγούσαν σε εσωτερικές διαμάχες και συγκρούσεις.
Οι Γαζαίοι δεν είναι ποτέ πιο ενωμένοι από όταν αποχαιρετούν τους μάρτυρες τους.
Η Γάζα, η μητέρα όλων των εκπλήξεων, αποχαιρέτησε γρήγορα τον νεαρό μάρτυρά της και επέστρεψε σε αυτό που ξέρει καλύτερα: τη διακήρυξη πως της αξίζει να ζει με αξιοπρέπεια και τιμή. Η Γάζα γνωρίζει ότι αυτές οι αξίες θα μετατραπούν σε κούφια λόγια εάν υποκύψει στην κατοχή. Και η Γάζα γνωρίζει ότι η αντίσταση στην κατοχή είναι η μόνη εγγύηση για την προστασία των αξιών που λατρεύει.
Η Γάζα απελευθερώνει τον εαυτό της και την ιστορία της κάθε ώρα. Η Γάζα προστατεύει τις αξίες της πλησιάζοντας τον θάνατο, δένοντας τον εαυτό της με τον θάνατο, συγχωνεύοντας μαζί του.
Η Γάζα δεν είναι πια πόλη.
Είναι ένα φλεγόμενο πεδίο μάχης στο οποίο δοκιμάζονται οι νίκες, οι ελπίδες και οι αξίες του αντιπάλου.
Ο αντίπαλος δεν μπορεί να πει ότι κέρδισε στη Γάζα. Η κατοχή δεν μπορεί ποτέ να είναι ο τελικός νικητής. Η βούληση της Γάζας συνεχίζει να λάμπει μέσα από την αλήθεια και το αίμα των μαρτύρων.
Η Γάζα είναι νικήτρια!
Ο αντίπαλος δεν μπορεί να είναι ήσυχος ότι οι ελπίδες του θα διαρκέσουν. Τα απατηλά γεγονότα στο πεδίο που προσπαθεί να δημιουργήσει [στη Γάζα], νομίζοντας ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του, θα χλευαστούν από τον ίδιο τον χρόνο, καθώς και από το χνάρι των συντριπτικών ηττών που υπέστησαν οι περασμένοι εισβολείς στα σοκάκια της Γάζας στα χέρια των γιων και των θυγατέρων της.
Ο αντίπαλος δεν μπορεί να καυχηθεί για τις μεγάλες του αξίες. Αυτές οι αξίες είναι εκεί για να τις δουν όλοι με την πραγματική τους υφή: θάνατος και φόνος.
Η Γάζα δεν είναι πια πόλη.
Η Γάζα έχει γίνει σύμβολο της αντοχής και της δύναμης των Αράβων και ένα δημόσιο σημάδι για το μέλλον.
Η Γάζα, που περιγράφεται από τον αντίπαλο ως ένας ατελείωτος εφιάλτης στη σκοτεινή ιστορία του, είναι ένα φάσμα ελπίδας για τους Άραβες. Είναι μια φωτεινή κουκκίδα που διαστέλλεται σε ένα φωτοστέφανο φωτός, πυροδοτώντας τα συναισθήματα και τις ελπίδες των Αράβων.
Η Γάζα δεν είναι εξιλέωση για κάποια αμαρτία, όπως θα ήθελαν ορισμένοι. Αντίθετα, είναι ένα πρότυπο που θα μιμηθεί στο μέλλον. Είναι μια δήλωση θέλησης.
Θα έρθει μια μέρα, σίγουρα, που το όνομα «Γάζα» δεν θα είναι κάτι σπάνιο.
Σε όλες τις κατεχόμενες [παλαιστινιακές] πόλεις, οι πέτρες θα μετατραπούν σε όνειρα και τα όνειρα θα μετατραπούν σε τσιμεντόλιθους [για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος].
Σ’ ευχαριστούμε, Γάζα! Σ’ ευχαριστούμε, Γάζα!
*Το ποίημα του Μαχμούντ Νταρουίς (1941-2008), δημοσιεύτηκε στην αιγυπτιακή εφημερίδα Al-Ahram πριν από περισσότερα από 50 χρόνια, στις 3 Δεκεμβρίου 1971.
Προς τα τέλη Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η Λωρίδα της Γάζας ξέσπασε αντιστεκόμενη στην ισραηλινή κατοχή, μετά τη δολοφονία του Ziad Αl-Husseini στις 21 Νοεμβρίου.
Γεννημένος το 1943, ο Αl-Husseini ήταν ο αρχηγός μιας ομάδας αντιστασιακών που αρνήθηκαν να αποδεχθούν την κατοχή. Εκείνη την εποχή, ο Μοσέ Νταγιάν, τότε υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, φέρεται να είπε ότι κυβερνάει τη Γάζα τη μέρα ενώ ο Αλ Χουσεϊνί τη νύχτα. Τέτοια ήταν η φήμη του Αλ Χουσεϊνί.
(πληροφορίες από Middle East Eye, All 4 Palestine)
**Η μετάφραση του ποιήματος για το Prolet connect έγινε από την Χ.