Από τις 07/10/23 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον παλαιστινιακό λαό και τους απανταχού προοδευτικούς αγωνιζόμενους ανθρώπους ανά τον κόσμο. Μια νέα μέρα όπου η Παλαιστινιακή Αντίσταση κοίταξε κατάματα τους σιωνιστές κατοχικούς και τους χτύπησε, με όλα της τα μέσα: ρουκέτες, ένοπλους μαχητές, μηχανάκια, αλεξίπτωτα, ανεμόπτερα. Μια μέρα όπου ο Δαυίδ σταμάτησε να πετάει μόνο πέτρες στον Γολιάθ –στον ισραηλινό στρατό, έναν απ’ τους πιο καλά εξοπλισμένους και ισχυρούς στρατούς του κόσμου.

Οι μαχητές της Αντίστασης, υπό άκρα μυστικότητα, εισχώρησαν σε δεκάδες σημεία εντός των ισραηλινών οικισμών και πόλεων, εξουδετερώνοντας στρατιώτες του κατοχικού στρατού και εποίκους και παίρνοντας ομήρους. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Μια κορυφαία συντονισμένη επιχείρηση με πολλαπλά μέτωπα, που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει στην περιοχή. Οι απώλειες μεγάλες κι απ’ τις δυο πλευρές. Κι ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα.

Από την πρώτη στιγμή, τα κάθε λογής μίντια και τα διάφορα παπαγαλάκια –επαγγελματικά ή μη– άρχισαν ήδη τη λασπολογία ενάντια στην Αντίσταση. Οι πιο φανατικοί ανεβάζουν τη σημαία του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ (“IstandwithIsrael”…) ενώ οι πιο μετριοπαθείς αρκούνται να τονίζουν «τα εγκλήματα της Χαμάς», ότι «χύνεται αίμα αθώων» κλπ. Όλοι αυτοί που στέκονται τυφλοί εδώ και δεκαετίες στα εγκλήματα του σιωνισμού, εξανίστανται τώρα που χύνεται «αθώο αίμα». «Χάνουν το δίκιο τους οι Παλαιστίνιοι». «Ναι αλλά ο ρόλος της Χαμάς ποιος είναι;». Και άλλα λοιπά εικονογραφημένα. Υπάρχει μεγάλη αγωνία να διαφοροποιηθούν οι αλληλέγγυοι της Δύσης του «Διαφωτισμού» από το Ισλάμ. Μεγάλη αγωνία να δηλώσουν όλοι ότι «δεν είναι με τη Χαμάς και δεν συμφωνούν μαζί της». Αλήθεια, ποιος τους ρώτησε και τι σημασία έχει για τον παλαιστινιακό αγώνα; 

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη αναφορά σε μερικά γεγονότα, γιατί μια αναδρομή με τον πλήρη κατάλογο των εγκλημάτων του κατοχικού κράτους του Ισραήλ θα χρειαζόταν τόμους για να καταγραφεί. 

Από το 1948 και τη Νάκμπα (δηλαδή την καταστροφή και τον ξεριζωμό των Παλαιστίνιων απ’ τον τόπο τους) εκατομμύρια άραβες κάτοικοι της Παλαιστίνης εκτοπίστηκαν είτε σε διπλανές χώρες σε στρατόπεδα προσφύγων (Συρία, Λίβανο, Ιορδανία, κλπ) είτε στριμώχτηκαν σε μικρές λουρίδες γης μέσα στην ίδια την Παλαιστίνη. Το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ έγινε πραγματικότητα, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του ΟΗΕ. Η συρρίκνωση των παλαιστινιακών οικισμών γινόταν μέρα με τη μέρα όλο και μεγαλύτερη. Ο παρακάτω χάρτης είναι ενδεικτικός.

Τις τελευταίες δεκαετίες, η γενοκτονία που συντελείται εις βάρος του παλαιστινιακού λαού λαμβάνει όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις. Οι καθημερινές διώξεις, φυλακίσεις χωρίς δίκες, οι δολοφονίες παιδιών και αμάχων, οι εκτοπίσεις ολόκληρων χωριών, οι αθρόες μετακινήσεις εποίκων (πληρωμένων στρατιωτικών και μη, φερόμενων απ’ όλη την υφήλιο, με μηνιαίο μισθό, να αρπάξουν τα σπίτια των Παλαιστινίων και να μεγαλώνουν τους «οικισμούς» τους δίπλα στα σύνορα), οι καταστροφές καλλιεργειών, όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα δεν εγείρουν κανένα ζήτημα δικαίου στη διεθνή κοινότητα. Καταπατούν τους ίδιους τους νόμους με τον χειρότερο και τον πιο προφανή τρόπο αλλά οι συνεργάτες σιωνιστές των αμερικανών είναι υπεράνω δικαίου. Το ψήφισμα 37/43 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ επιβεβαιώνει ήδη απ’ το 1982 «τη νομιμότητα του αγώνα των λαών για ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και απελευθέρωση από την αποικιοκρατική και ξένη κυριαρχία και την ξένη κατοχή με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα». Ψιλά γράμματα για τη διεθνή κοινότητα υποκρισίας.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Αλ Άκσα» ούτε τυχαία είναι ούτε πόσο μάλλον «απρόκλητη». Έρχεται ως αποτέλεσμα της χρόνιας καταπίεσης από την κατοχή, της χρόνιας αδικίας και του απαρτχάιντ που υφίσταται ένας ολόκληρος λαός. Το γεγονός ότι προήλθε μέσα απ’ τη Γάζα, τη μεγαλύτερη «ανοιχτή φυλακή» του κόσμου, είναι λογική –αν μη τι άλλο– συνέπεια. Η Λωρίδα της Γάζας είναι εδώ και πολλά χρόνια η καρδιά της Αντίστασης, από την πρώτη Ιντιφάντα, το 1987, μέχρι και σήμερα.

Μια μικρή λωρίδα γης 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων (μικρότερη απ’ την έκταση της Άνδρου…) στην οποία στοιβάζονται σχεδόν 2,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Για πάνω από 16 χρόνια, η Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται σε αποκλεισμό από αέρα, θάλασσα και στεριά. Από τις νόμιμες διοικητικές εκλογές του 2007, όπου οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν τη Χαμάς, το Ισραήλ έχει επιβάλλει ένα απάνθρωπο καθεστώς ελέγχου και αποκλεισμού που ισοδυναμεί με έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Για πάνω από 16 χρόνια, οι κάτοικοι της Γάζας βιώνουν ένα ειδικό βασανιστικό καθεστώς. Δεν μπορούν να βγουν εκτός Γάζας παρά μόνο μέσω των ισραηλινών σημείων ελέγχου (check-points) κι αυτό σε περίπτωση που έχουν την ειδική άδεια εργασίας από το Ισραήλ (που συνήθως τους την αρνούνται) ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις που έχουν ιατρική άδεια για θεραπεία σοβαρού προβλήματος υγείας στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, που συνήθως επίσης τους την αρνούνται. Για να ταξιδέψουν στον υπόλοιπο κόσμο πρέπει να έχουν ενεργή βίζα, πράγμα δύσκολο για πολίτες μη αναγνωρισμένου κράτους, και να περάσουν μέσω Αιγύπτου, όπου επίσης συναντούν εμπόδια.

Ο αποκλεισμός της Γάζας έχει καταστρέψει την τοπική οικονομία. Σήμερα, ο μισός περίπου πληθυσμός μαστίζεται από ανεργία. Τα ποσοστά ανεργίας ανάμεσα στους νέους είναι πάνω από 60%. Η επάρκεια σε φαγητό είναι διαρκώς ελλιπής. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το Ισραήλ, από το 2007 έως το 2010, έλεγχε τις ποσότητες φαγητού που περνούσαν τα σύνορα, κρατώντας θερμιδικά όρια! Το 2022 1,84 εκ. Παλαιστίνιοι δεν είχαν αρκετή τροφή. Το 1,1 εκ. από αυτούς βρίσκεται στα πρόθυρα σοβαρής τροφικής ανεπάρκειας – το 90% ζει στη Γάζα.

Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό είναι επίσης ανέφικτη. Το Ισραήλ ελέγχει παράλληλα και την κυκλοφορία του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος και των καυσίμων. Το 2023 η Γάζα είχε ηλεκτρισμό 13 ώρες την ημέρα. Το 2017-2018 οι ώρες ήταν ακόμα λιγότερες: 7 ημερησίως. Όλα αυτά φυσικά έχουν άμεσο αντίκτυπο στην υγιεινή των κατοίκων, στην ασφάλεια τους καθώς και στην ιατρική περίθαλψη, αφού τα νοσοκομεία πασχίζουν να δουλέψουν κάτω από τα συνεχή μπλακ-άουτ αλλά και την έλλειψη αναλώσιμων, εφοδίων, ιατρικού εξοπλισμού και υποδομών. Οι συνεχείς βομβαρδισμοί των σιωνιστών σε κέντρα εκπαίδευσης, νοσοκομεία, υποδομές, πολυκατοικίες, εδάφη με τα όποια δέντρα τους επιτρέπονται –καθώς η καλλιέργεια γης όπως και η αλιεία απαγορεύονται– όλα αυτά  δημιουργούν μια μόνιμη καταστροφή, καθώς δεν υπάρχουν καν οικοδομικά υλικά για ανοικοδόμηση –και αυτά απαγορεύονται. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τι επιφέρουν όλα αυτά στην ψυχολογία των ανθρώπων, που είναι αναγκασμένοι να ζουν φυλακισμένοι στον ίδιο τους τον τόπο, χωρίς κανένα μέλλον.

Και φυσικά εκτός από τη ζωή, οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε και στον θάνατο. Από τη Γάζα μέχρι τη Δυτική Όχθη δεν μπορούν να θάψουν με ασφάλεια τους νεκρούς τους. Οι εικόνες το 2022 απ’ τη διάλυση στην Ιερουσαλήμ της κηδείας της δημοσιογράφου του Al Jazzera Σιρίν Αμπού Ακλέχ και το όργιο αστυνομικής καταστολής είναι ακόμα νωπές. Και όχι μόνο.

Μέσα σ’ όλα, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ξανά στους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς που εξαπλώνονται διαρκώς κοντά στα σύνορα. Το Ισραήλ δεν αρκείται στα ως τώρα κατεχόμενα εδάφη. Η τακτική του με τους εποίκους (και όχι απλούς «κατοίκους» όπως αρέσκονται να αναφέρονται τα μίντια) είναι –υποτίθεται– απαγορευμένη απ’ το διεθνές δίκαιο. Αυτό δεν εμποδίζει το σιωνιστικό κράτος να εκδίδει διαρκώς νέους νόμους για την εξάπλωσή τους. Ας αναλογιστεί κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος πώς είναι να εμφανίζεται μια ωραία πρωία ένας πάνοπλος εχθρός, να σου σπάει την πόρτα του σπιτιού, να σου ξεριζώνει τους ελαιώνες, να σκοτώνει εν ψυχρώ τα παιδιά σου και να εγκαθίσταται στη γη σου. Κι εσύ να μην μπορείς να απευθυνθείς σε κανένα δικαστήριο, σε καμία Αρχή, γιατί είσαι Άραβας Παλαιστίνιος επομένως δεν έχεις ανθρώπινη υπόσταση.

Ο παλαιστινιακός λαός έχει δοκιμάσει όλα τα μέσα για να εισακουστεί. Για παράδειγμα, από το 2018 μέχρι το 2020 πραγματοποιήθηκε η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής. Κάθε Παρασκευή Παλαιστίνιοι διαδήλωναν ειρηνικά το δικαίωμά τους για επιστροφή στη γη τους. Αιματοκυλίστηκαν. Δεν ίδρωσε το αυτί κανενός φιλάνθρωπου και ψευτοουμανιστή.

Οι πρωτοπόροι αγωνιστές και αγωνίστριες του λαού τους έχουν διεξάγει αγώνες μέσα κι έξω απ’ τις φυλακές που κρατούσαν διαρκώς τη φλόγα της Αντίστασης ζωντανή. Απ’ το 1948 μέχρι σήμερα οι Παλαιστίνιοι είναι  ένας λαός που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται. 

Όταν το θύμα σηκώνει κεφάλι, κανείς δεν το συγχωρεί. Πρέπει μόνιμα να είναι σκυμμένος και να υπομένει τον εξευτελισμό. Το έχει δείξει η ιστορία. 

Δικό μας χρέος να διαδώσουμε το δίκαιο αίτημα του παλαιστινιακού λαού για υπόσταση, τερματισμό της κατοχής και των αδιάκοπων εγκλημάτων σε βάρος του. Τα «ναι μεν αλλά», όταν καίει το σίδερο, μόνο την αντίδραση και το ιμπεριαλιστικό σύστημα βοηθάνε. Το κράτος του Ισραήλ χτυπήθηκε αποδεικνύοντας πως και αυτό έχει τα τρωτά του σημεία. Η σύγκρουση δεν είναι μόνο στρατιωτική. Είναι πολιτική, ιδεολογική. Είναι ο δυνατός απέναντι στον αδύναμο. Είναι ο αντικατοχικός/εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ενάντια στους δυνάστες.

Εμείς είμαστε με την μαχόμενη Παλαιστίνη και όσους παλεύουν για την εθνική απελευθέρωση.

Καμιά αυταπάτη, καμιά συνενοχή με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, του μαντρόσκυλου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.

Ο ελληνικός λαός ήταν, είναι και θα είναι με την Παλαιστίνη.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΥΓ1. Μέχρι στιγμής ο απολογισμός των νεκρών είναι πάνω από 1.600 και οι τραυματίες χιλιάδες. Το νερό και το ηλεκτρικό είναι κομμένα. Η δίοδος για ανθρωπιστική βοήθεια κλειστή.  Το πέρασμα της Ράφα προς Αίγυπτο βομβαρδίστηκε επίσης. Αυτούς τους αμάχους τους θρηνεί κανείς στη Δύση; Αλλά μάλλον εκεί κυριαρχεί το «καλός Παλαιστίνιος είναι ο νεκρός Παλαιστίνιος»… Το σύνθημα των ειδικών δυνάμεων των σιωνιστών…

ΥΓ2. Όταν από το 1938 έως το 1948 περίπου η σιωνιστική Ιργκούν έβαζε βόμβες σε βρετανικές στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κυβερνητικά γραφεία και πλοία, έκανε αντικατοχικό αγώνα; Πέθαιναν άμαχοι; Ή τότε δεν είχαμε εφεύρει ακόμα το διεθνές δίκαιο;

ΥΓ3. Για όσους μεγάλους «πατριώτες» και «ελληνάρες» δουλεύουν για τον μηχανισμό προπαγάνδας στη χώρα, παίρνοντας το μέρος του Ισραήλ και της κατοχής και εναντίον των «τρομοκρατών», να προσέχουν μη τους κάτσει κάνα ψαροκόκαλο, όταν κάθε 25 Μάρτη τρώνε μπακαλιάρο σκορδαλιά και «τιμάνε» το Εικοσιένα. Μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν την ιστορία των Κολοκοτρωναίων, που δεν ήταν οι ηγέτες της Χαμάς αλλά της εθνικοαπελευθερωτικής  Ελληνικής Επανάστασης ενάντια στην τουρκοκρατία…

* στοιχεία για το κείμενο πάρθηκαν απ’ το άρθρο του Al Jazeera “There is nothing surprising about Hamas’s operation” της 8/10/23