Η συνάντηση του Μακρόν με τον Σι, εκπροσωπώντας ο πρώτος τον γαλλικό ιμπεριαλισμό με πλάτη την ΕΕ και ο δεύτερος τα κινεζικά μονοπώλια, δείχνει ότι ο κόσμος δεν πάει προς ειρήνευση όπως καθησυχάζουν το πόπολο τα ελληνικά ΜΜΕ μα το αντίθετο.
Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός βάζει σε συναντήσεις και διαβουλεύσεις όλους τους μεγάλους παίκτες του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Υπάρχει μια διαρκής πάλη αξιώσεων όλων προς όλους ως προς τον οικονομικό συσχετισμό και τα μονοπωλιακά συμφέροντα όπως αυτά διαμορφώνονται. Παράλληλα με τις συζητήσεις και τα deals κινούνται σε πολεμική αναβάθμιση όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ορίζοντας η καθεμία τα στρατηγικά της καθήκοντα σε όλα τα πεδία ανταγωνισμού (εισαγωγές- εξαγωγές, βιομηχανική επάρκεια, αγροτική παραγωγή, στρατιωτική αναβάθμιση, τεχνολογική καινοτομία, φαρμακευτικές δαπάνες, άμυνα- επίθεση, εφεδρείες, συμμαχίες κλπ).
Σε αυτήν τη ρευστή κατάσταση συγκαταλέγεται και η γαλλοκινεζική συνάντηση με τις απαραίτητες τυμπανοκρουσίες, για να οριστούν οι «κανόνες» στις εμπορικές συναλλαγές των δύο πλευρών αλλά και η αξιοποίηση των αντιθέσεων που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν και οι δύο πλευρές. Η δήλωση του Σι χαρακτηριστική: «Με την ιδιότητα δύο σημαντικών παγκόσμιων δυνάμεων, η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να παραμείνουν εταίροι, να συνεχίσουν τον διάλογο και τη συνεργασία, να εμβαθύνουν τη στρατηγική επικοινωνία, να ενισχύσουν την αμοιβαία στρατηγική εμπιστοσύνη, να εδραιώσουν τη στρατηγική συναίνεσή τους και να προχωρήσουν σε έναν στρατηγικό συντονισμό». Ενώ για την Ουκρανία είπε ό, τι είχε πει στη συνάντησή του με τον Σολτς τον Απρίλη: «Αντιλαμβανόμαστε την αναστάτωση που προκαλεί η ουκρανική κρίση στους Ευρωπαίους. Η Κίνα δεν αποτελεί πηγή της κρίσης αυτής, ούτε συμμετέχει σε αυτήν. Έχει επανειλημμένως απευθύνει έκκληση για την τήρηση των σκοπών και των αρχών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, για τον σεβασμό της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών, για τον υπολογισμό των νόμιμων ανησυχιών ασφαλείας διαφόρων πλευρών και έχει επιμείνει για την ανάγκη να μη γίνει χρήση πυρηνικών όπλων ούτε να εξαπολυθεί πυρηνικός πόλεμος».
Σε πρώτη ανάγνωση η συνάντηση δείχνει να έχει χαρακτήρα «φιλειρηνικό». Φαίνεται να «εναντιώνονται» στον πόλεμο και να επιθυμούν «ελεύθερο εμπόριο». Φυσικά και οι δύο δυνάμεις προετοιμάζουν διαρκώς τους στρατούς τους και «τις λόγχες τους» (όπως η Ελλάδα) για πόλεμο σε περίπτωση που χρειαστεί να συνεχιστεί η πολιτική με άλλα μέσα.
Και οι δύο χώρες έχουν πυρηνικά όπλα, ενώ πρόσφατα η Κίνα πανηγύρισε το πέμπτο αεροπλανοφόρο της Fujian προηγμένης τεχνολογίας προσθέτοντάς το στη ναυτική της δύναμη με περισσότερα από 340 πολεμικά πλοία. Αυτή η στρατιωτική ικανότητά της μαζί με την οικονομική της ανάπτυξη την κάνει βασικό παίχτη του ενδοϊμπεριαλιστικού παζαριού.
Μπορεί αυτά που τα ελληνικά ΜΜΕ μάς είπαν να ήταν γύρω από τη γαλλική πλευρά και τις δηλώσεις για την Ουκρανία του Σι αλλά υπάρχει και η αθέατη πλευρά της Αφρικής από τα ΜΜΕ, που η Γαλλία έχει συρρικνωθεί σε αντίθεση με την επέλαση των κινέζικων μονοπωλίων. Τα ενεργειακά έργα της Κίνας στην Αφρική είναι τεράστια. Ας δούμε λίγα στοιχεία από την Ναυτεμπορική: Οι Κινέζοι έχουν επενδύσει για νικέλιο στη Ζιμπάμπουε, στα κοιτάσματα λιθίου στη Νιγηρία, το Μάλι, τη Ναμίμπια και τη Ζιμπάμπουε. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού και τη Γκαμπόν η Κίνα αξιοποιεί το μαγγάνιο και στη Ζάμπια και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό το κοβάλτιο. Το Πεκίνο έχει κάνει μάλιστα επενδύσεις στα κοιτάσματα τιτανίου της Μοζαμβίκης, ουρανίου στον Νίγηρα και βωξίτη στην Γκάνα και τη Γουινέα.
Η Κίνα ελέγχει το 68% του παγκόσμιου νικελίου, το 40% του χαλκού, το 59% του λιθίου και το 73% του κοβαλτίου. Μιλώντας για το κοβάλτιο, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό κατέχει περίπου το 70% της παγκόσμιας παραγωγής. Από το 2020 Κινέζοι ιδιώτες κατέχουν πλήρως ή μερικώς 15 από τα 19 τοπικά ορυχεία παραγωγής κοβαλτίου.
Το κοβάλτιο, ο χαλκός και το νικέλιο είναι στρατηγικής σημασίας για τις τεχνολογίες και για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Το στοκάρισμα του κοβάλτιου των Κινέζων από την αγορά δημιουργεί προβλήματα στους ανταγωνιστές και στην αντίστοιχη παραγωγή τους. Μην ξεχνάμε ότι οι δύο ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ, Γερμανία και Γαλλία, έχουν επενδύσει 1 δις ευρώ η καθεμία για τη διασφάλιση πρώτων υλών έτσι ώστε να ανταγωνιστούν την Κίνα. Ο Σι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις θέσεις του Μακρόν και του Σολτς για τον αθέμιτο ανταγωνισμό στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και στα βιομηχανικά προϊόντα παρά τις διάφορες «εξομαλύνσεις» επί του εμπορικού ανταγωνισμού που προσπαθούν να επιτευχθούν από τη συμφωνία ΕΕ και Κίνας το 2020.
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε στο περιθώριο της συνάντησης Μακρόν- Σι: «Η Κίνα κατασκευάζει το τρέχον διάστημα, με μαζικές επιδοτήσεις, περισσότερα από όσα πουλάει, λόγω της ασθενικής εσωτερικής ζήτησης. Αυτό οδηγεί σε υπερπροσφορά κινεζικών επιδοτούμενων προϊόντων, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα και ο χάλυβας και σε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να αποδεχθεί τέτοιες πρακτικές, οι οποίες στρεβλώνουν την αγορά και μπορεί να οδηγήσουν σε αποβιομηχάνιση στην Ευρώπη».
Στην αρχή του χρόνου η κινέζικη ηγεσία απάντησε στις ευρωπαϊκές απειλές για δασμούς με έρευνα στα αλκοολούχα και το Μπράντι που εισάγει από την Ευρώπη και κυρίως από την Γαλλία.
Σύμφωνα με στοιχεία της Daxue Consulting, μιας ομάδας έρευνας αγοράς με έδρα την Κίνα, τα οποία παραθέτουν οι Financial Times, η Κίνα εισήγαγε αλκοολούχα ποτά αξίας περίπου 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2022. Το κονιάκ ήταν το μεγαλύτερο εισαγόμενο απόσταγμα, αποτελούμενο σχεδόν εξ ολοκλήρου από γαλλικά προϊόντα.
Σε αυτή τη φάση έντονων διεργασιών και πολεμικών προετοιμασιών των μεγάλων παιχτών θα ήταν καλό ο ελληνικός λαός να δει τις εξελίξεις όχι μέσω του πρίσματος της «ενιαίας» και ισχυρής Ευρώπης αλλά ως εξάρτημα των Γάλλων ιμπεριαλιστών που για τα δικά τους μονοπωλιακά συμφέροντα και σκοπούς θα χρησιμοποιήσουν τη χώρα ως λόγχη στην ευρύτερη περιοχή.