«Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» ήταν και είναι το μότο της Δεξιάς- μοναρχοφασιστικής παλιότερα, λαϊκής μετέπειτα, νεοφιλελεύθερης πιο πρόσφατα- στη χώρα μας. Αυτά αναμασούσαν για να ρίξουν τις λαϊκές μάζες στον αντικομμουνισμό και να διαφημιστούν σαν γνήσιοι αυτοί στυλοβάτες του «εθνικού» οικοδομήματος.
Ως προς το πρώτο, το «Πατρίς», πάρα πολύ δύσκολα πείθουν στις μέρες μας, οι υποστηρικτές των Μεσοπρόθεσμων (μνημονίων) που υπέγραφαν με τα δύο χέρια το ξεπούλημα της χώρας, γη και ύδωρ στο ξένο κεφάλαιο. Όσες γαλανόλευκες και να κρεμάσουν στα εκλογικά τους μπαλκόνια, όλοι γνωρίζουμε ότι στα σαλόνια τους τις διαταγές τις δίνουν οι βορειοαμερικάνοι, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές και οι πατριδοκάπηλοι κρατάνε το δίσκο με τα κεράσματα. Όσους πύρινους λόγους και να βγάλουνε αυτές τις ημέρες για την αγάπη τους για το λαό, η στάση τους απέναντι στο έγκλημα των Τεμπών είναι στάση επίθεσης ενάντια στον λαό, πρακτικά και λεκτικά.
Ως προς το τρίτο, την Οικογένεια, επίσης δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για ό,τι έχουνε καταφέρει σοσιαλδημοκράτες «αριστεροί» και νεοφιλελεύθεροι «δεξιοί»- και σε ανάμεικτες κυβερνητικές βερσιόν- εναντίον της κάθε οικογένειας. Πολιτικές που καταδίκασαν τις λαϊκές οικογένειες στα όρια της επιβίωσης, για να εξασφαλιστεί ο τζίρος των ντόπιων και ξένων ομίλων. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα κέρδη των ομίλων σουπερμάρκετ της τελευταίας πενταετίας και στις αυξήσεις στις τιμές που μαύρισαν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Αφήσαμε τελευταία τη Θρησκεία. Ηχηρή ήταν η σιωπή της κυβέρνησης -και της Ιεράς Συνόδου- για τον Άγιο Πορφύριο στην Παλαιστίνη. Ηχηρή και η σιωπή της για τη σφαγή των χριστιανορθόδοξων της δυτικής Συρίας που ξεκίνησε στις 11 του Μάρτη. Έναν ακριβώς μήνα πριν ο Γεραπετρίτης ήταν λαλίστατος στην πρώτη επίσκεψή του στη Δαμασκό, όπου συναντήθηκε με τον Αλ Σάρα και τον Υπουργό Εξωτερικών Asaad Αl Shaibani. Λαλίστατος βέβαια όχι για το τί πραγματικά ειπώθηκε ή συμφωνήθηκε, αυτά έμειναν μυστικά, αλλά για το «ισχυρό ενδιαφέρον», όπως είπε, «της Ελλάδας για την Χριστιανική Κοινότητα της Συρίας».
Στις πρόσφατες, όμως, ένοπλες επιθέσεις και εκτελέσεις σε περιοχές με Αλαουίτες και χριστιανούς, δεν έδειξε το ελάχιστο ενδιαφέρον. Αντίθετα, σύμφωνα με τον μητροπολίτη Λαττάκειας Αθανάσιο*, παρόλο που στα θύματα υπήρχαν Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι -60.000 ορθόδοξοι χριστιανοί ζουν συνολικά στη Λαττάκεια- δεν υπήρξε καμία επαφή με την ελληνική πρεσβεία και το υπουργείο Εξωτερικών. Ο Αθανάσιος περιγράφει ότι οι υποστηρικτές του Αλ Σάρα σκότωσαν ανθρώπους στους δρόμους και μέσα στα σπίτια τους: «Δολοφόνησαν ανθρώπους ηλικίας 14 ως 64 ετών μέσα στα σπίτια τους». Αλλά συγκεντρώνει επίσης σε δυο προτάσεις τη στάση όλων των κυβερνήσεων ως προς τη χριστιανορθόδοξη κοινότητα στη Συρία: «Η Ελλάδα είναι μακριά από εμάς. Πέρασαν 14 χρόνια πολέμου, καταστροφών και τώρα έχουμε τις σφαγές που έγιναν και ούτε ένα τηλέφωνο»(!). Ούτε ένα τηλέφωνο οι «τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες» που κατήγγελλε και ο Αλεξανδρινός ποιητής.
Μια μέρα μετά, στις 17 Μαρτίου, ο υφυπουργός Εξωτερικών Χατζηβασιλείου δήλωσε στη Βουλή ότι η ασφάλεια της ιστορικής ελληνικής ομογένειας και η προστασία της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Συρίας αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης. «Η Ελλάδα», είπε, «ήταν και παραμένει στο πλευρό των χριστιανικών πληθυσμών της πολύπαθης Συρίας», βγάζοντας τον Μητροπολίτη Λαττάκειας ψεύτη.
Το μόνο, λοιπόν, τρίπτυχο το οποίο υπηρετεί σταθερά η σημερινή αστική κυβέρνηση είναι το τρίπτυχο υποταγή (στους ιμπεριαλιστές πάτρωνες)- υποκρισία- εκμετάλλευση. Το πρώτο από μόνο του την κάνει εχθρό των λαών, όλα μαζί την κάνουν εχθρό του λαού της χώρας.
*συνέντευξη στην Καθημερινή της 16 Μαρτίου στον Κατσικίδη Αθανάσιο