Πάλι πανηγύρια και χαρές στα ΜΜΕ και να οι φιλοφρονήσεις μεταξύ των υπουργών της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη για την ανακήρυξη της Ελλάδας από το Economist σε χώρα της χρονιάς. Μια από τις ναυαρχίδες προώθησης θέσεων του αγγλικού ιμπεριαλισμού και του οικονομικού φιλελευθερισμού, που αρθρογραφεί για τα καπιταλιστικά συμφέροντα συγκεκριμένων μονοπωλιακών παικτών και επιχειρηματικών ομίλων/επενδυτών και καλύπτει στις παγκόσμιες και πολυποίκιλες δραστηριότητές της (διεθνή συνέδρια, φόρουμ, «κατήχηση» κυβερνήσεων κ.α.) την κίνηση της καπιταλιστικής εξέλιξης και της ελεύθερης αγοράς, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, έβαλε την Ελλάδα στο κάδρο ως το πιο ελπιδοφόρο «πείραμα».
Οι έλληνες αυλικοί του ιμπεριαλιστικού συστήματος χάρηκαν πολύ για τα λόγια που γράφτηκαν και τα μετέδωσαν με κάθε μεγαλοπρέπεια ως τεράστια επιτυχία για τη χώρα μας. Αντιγράφουμε από την μετάφραση της Καθημερινής: «η Ελλάδα πριν από 10 χρόνια είχε παραλύσει από μια κρίση χρέους και είχε γελοιοποιηθεί από τη Wall Street. Τα εισοδήματα είχαν καταρρεύσει, το κοινωνικό συμβόλαιο είχε φθαρεί και τα εξτρεμιστικά κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς οργίαζαν».
«Σήμερα η Ελλάδα απέχει πολύ από το να είναι τέλεια. Ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο αποκάλυψε τη διαφθορά και τις κακοτεχνίες στις υποδομές, ένα σκάνδαλο υποκλοπών και η κακομεταχείριση των μεταναστών έδειξαν ότι οι πολιτικές ελευθερίες μπορούν να βελτιωθούν», αναφέρει ο Economist και συνεχίζει:
«Όμως ύστερα από χρόνια επώδυνης αναδιάρθρωσης, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της ετήσιας κατάταξής μας για τις οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου το 2023. Η κεντροδεξιά κυβέρνησή της επανεξελέγη τον Ιούνιο. Η εξωτερική της πολιτική είναι φιλοαμερικανική, φιλοευρωπαϊκή και επιφυλακτική έναντι της Ρωσίας. Η Ελλάδα δείχνει ότι από το χείλος της κατάρρευσης είναι δυνατόν να θεσπιστούν σκληρές, λογικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, να ανασυγκροτηθεί το κοινωνικό συμβόλαιο, να επιδειχθεί συγκρατημένος πατριωτισμός – και να κερδηθούν ακόμα και οι εκλογές. Με τον μισό πλανήτη να πρόκειται να ψηφίσει το 2024, οι απανταχού δημοκράτες θα πρέπει να εστιάσουν εκεί», καταλήγει το διεθνές μέσο.
Τα λόγια αυτά όχι μόνο δεν κολακεύουν την εργατική τάξη το αντίθετο μάλιστα την εξοργίζουν, γιατί γνωρίζει από πρώτο χέρι τι ήταν ο αρμαγεδδώνας της προηγούμενης δεκαετίας και τι σημαίνει «επώδυνη αναδιάρθρωση». Τα λαϊκά στρώματα μάτωσαν κυριολεκτικά για να μπορέσουν να εφαρμοστούν οι πολιτικές «προσαρμογής» και ουσιαστικά να βγουν νικητές η ντόπια αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Η ταξική πάλη και η πόλωση της προηγούμενης δεκαετίας πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρονικά έγειραν τον συσχετισμό υπέρ του ελληνικού κεφαλαίου και όχι υπέρ της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων. Το μετάλλιο λοιπόν του Εconomist δίνεται στην αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας ως μια εξαρτημένη χώρα που κατάφερε να βγει από την οξυμμένη ταξική πάλη καταστέλλοντας και κοροϊδεύοντας έναν λαό που αμυνόταν στο τσουνάμι μέτρων και μνημονίων στους δρόμους. Από αυτή τη σκοπιά όντως είναι για βραβείο η χώρα. Όπως για βραβείο των «τιμονιέρηδων» της είναι ότι έμεινε σταθερή στις ΗΠΑ και στους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές (οι οποίοι ρουφάν σαν βδέλλες τον ελληνικό λαό) και αξιοποιούν τη χώρα και το λαό για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα… Κι ας λέει υποκριτικά και δήθεν ταπεινά ο Μητσοτάκης ότι δεν είναι τίποτε άλλο από «αναγνώριση των προσπαθειών του ελληνικού λαού, των συνεχιζόμενων μεταρρυθμίσεων και της προόδου της χώρας μας». Κουραφέξαλα, ο ελληνικός λαός πλήρωσε ακριβά τη μνημονιακή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και τη βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση και πληρώνει ακόμα σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής.
Αναλύσεις σαν αυτή του Εconomist πρέπει να δημιουργούν ταξικό μίσος στις προλεταριακές μάζες, που στενάζουν κάτω από τη μπότα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ανεργίας και αστεγίας, της ακρίβειας και της διάλυσης του ΕΣΥ. Προκαλούν το λαϊκό αίσθημα για όλη την εργατική τάξη που σκοτώθηκε στα κάτεργα της εντατικοποιημένης εργασίας, που δουλεύει δεκάωρα για να πληρώσει το νοίκι, που τα παιδιά της μένουν αμόρφωτα σε ένα σχολείο παρκινγκ, που οι απόμαχοι της δουλειάς, οι συνταξιούχοι, τα βγάζουν με ψίχουλα συντάξεις, που οι αυτοκτονίες και οι καταθλίψεις είναι παρόν σε κάθε λαϊκό σπίτι, που οι καπιταλιστικές μαφίες (ναρκωτικά, trafficking, κλπ) αλωνίζουν στις λαϊκές γειτονιές που η καπιταλιστική σκλαβιά μετατρέπει καθημερινά το λαό και τη νεολαία μας σε φοβισμένο ραγιά των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων εκμεταλλευτών.
Μόνο η ταξική ενότητα και η λαϊκή πάλη μπορεί να βγάλει από τον βούρκο την εργατική τάξη και τον λαό μας.
Ακούραστα να παλεύουμε για τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό και την ανεξαρτησία ενάντια στον καπιταλισμό, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την υποτέλεια.