Στη Διάσκεψη Ειρήνης στο Κάιρο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πήγε και μίλησε ως υπάλληλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και δικαίωσε για άλλη μια φορά το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» του Ισραήλ, αθωώνοντας για πολλοστή φορά το κράτος δολοφόνο των σιωναζιστών. Μίλησε όχι εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό που, όπως όλοι οι λαοί της περιοχής, στέκεται αταλάντευτα με το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού και ενάντια στη βάρβαρη κατοχή που βιώνει για 75 ολόκληρα χρόνια.
Μίλησε εκπροσωπώντας τη ντόπια αστική τάξη, μια τάξη λακέ των ιμπεριαλιστών που κινείται με γνώμονα τα συμφέροντά τους. Και τι είπε; Ό, τι «δίκαιο» του υπαγόρεψαν να πει οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ότι πρέπει να σταματήσει η αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού στην κατοχή, ότι η Χαμάς δεν είναι οι Παλαιστίνιοι (!), ότι καταδικάζει την τρομοκρατία όχι όμως τη σιωνιστική τρομοκρατία που είναι αυτή που ματοκυλίζει τους Παλαιστίνιους αλλά φυσικά όσων αντιστέκονται σε αυτήν. Πέρασε με άριστα και αυτές τις εξετάσεις στο μάθημα δοσιλογισμού ο εκπρόσωπος της ελληνικής αστικής τάξης.
Και όλα αυτά δύο μέρες μετά από άλλο ένα έγκλημα πολέμου στη Γάζα και τον βομβαρδισμό του ελληνορθόδοξου μοναστηριού του Αγίου Πορφυρίου, στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν είκοσι άτομα και να τραυματιστούν δεκάδες άλλοι στα ερείπια. Μια τρομοκρατική ενέργεια κατά αμάχων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων σε ένα ιστορικό χώρο λατρείας χτισμένο τον 12ο αιώνα που ανέδειξε και τη χαμένη… «μαγκιά» που χορταίνουν το πόπολο οι αστοί πολιτικοί μας.
Στα βαλκανικά ζητήματα για κάνα ξωκλήσι και καμιά βεργίνα το παίζουν καμπόσοι και υπερεθνικιστές, ενώ σε αυτή την περίπτωση που χτυπήθηκε στοχευμένα το ελληνορθόδοξο μοναστήρι και σκοτώθηκαν άνθρωποι τσιμουδιά. Η ανακοίνωση που εκδόθηκε δε από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν κατονομάζει αυτούς που το χτύπησαν δηλαδή τον ισραηλινό στρατό. Άμα σου τραβάν το αυτί βλέπεις πάνε περίπατο οι «τσάμπα μαγκιές»…
Ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι καθημερινά παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, για να ακουστεί η φωνή του που δεν είναι άλλη από το Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Μια θέση που εναντιώνεται στη ντόπια αστική τάξη και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Εκατοντάδες διαμαρτυρίες, παρεμβάσεις, ψηφίσματα, συγκεντρώσεις και πορείες πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα. Με μαζικότερο όλων το τεράστιο συλλαλητήριο στην Αθήνα που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι προς κάθε κατεύθυνση, τσαλακώνοντας τα ψέματα της μιντιακής προπαγάνδας και των εδώ υπερασπιστών του Γολιάθ.