Χρήστος Μιχαλόπουλος, 17 χρονών. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό σε απόσταση αναπνοής στη Θήβα. Μια στυγνή ρατσιστική εκτέλεση. Η τρίτη τα τελευταία τρία χρόνια. Αδίκημα; Ήταν Ρομά. Επέβαινε σε αυτοκίνητο μαζί με τον ανήλικο αδελφό του και δυο ακόμη ανήλικα κορίτσια. Ο αστυνομικός που κυνηγούσε το αμάξι τους άνοιξε την πόρτα, τον κλώτσησε στα πλευρά και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια του αδερφού του και των φίλων του. Το αίμα των Ρομά κυλάει αλλά δικαίωση δεν βρίσκει…
Το αφήγημα των μπάτσων γνωστό. «Το όπλο εκπυρσοκρότησε», «διερευνώνται τα αίτια» κλπ. κλπ. Καμία σημασία δεν έχει. Όπως δεν δικαιώθηκε ο Κώστας Φραγκούλης, ο Νίκος Σαμπάνης και πόσοι άλλοι. Γιατί οι Ρομά δεν θεωρούνται ισότιμοι άνθρωποι. Περιθωριοποιημένοι από κράτος και κοινωνία, σ’ έναν φαύλο κύκλο απαξίωσης, καχυποψίας, ρατσισμού. Χωρίς διέξοδο, χωρίς αναγνώριση, χωρίς σεβασμό.
Δεν έχουμε άλλα λόγια να περιγράψουμε τη θλίψη και την οργή για την δολοφονία του νεαρού παιδιού. Γέμισε η κοινωνία αίμα και θάνατο. Νεκροί στο τρένο, νεκρός για ένα εισιτήριο, νεκρός για 20 ευρώ βενζίνης, νεκρός, νεκρός… Σ’ ένα σύστημα κανιβαλικό που έχει γίνει ξεκάθαρο ότι κάποιες ζωές μετράνε και κάποιες όχι πρέπει όλοι να πάρουμε τα μέτρα μας. Κι είναι ήδη πολύ αργά.
Άμεση δικαίωση για τον Χρήστο Μιχαλόπουλο
Η ζωή κανενός δεν είναι αναλώσιμη
«Δηκεοσίνη»
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω δήλωση της εκπαιδευτικού του Χρήστου Μιχαλόπουλου:
«Αυτό το παιδί ήταν αθώο θύμα της βίας της εξουσίας του κράτους. Ήταν ένα αθώο, χρυσό παιδί, αγωνιστής της ζωής από μικρή ηλικία.
Τα ΜΜΕ, ντροπή τους, αποκάλεσαν στο ενημερωτικό δελτίο τους αυτό το αθώο παιδί Ρομά. Ντροπή τους.
Αυτό το παιδί έχει όνομα, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Λέγεται Χρήστος Μιχαλόπουλος, ήταν μαθητής μου, συμμαθητής του γιου μου.
Η δολοφονία του δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.
Καλό Παράδεισο να έχεις Χρήστο, σου ζητάμε συγνώμη για τον κόσμο που σου έτυχε να γεννηθείς και να ζήσεις.
Σου ζητάμε συγγνώμη γιατί λίγα έχουμε κάνει ως κοινωνία για να είναι δικαιότερος. Μόνο να απαιτήσουμε να αποκατασταθεί το δίκιο για σένα, αγόρι μου γλυκό!
Για την οικογένειά σου δεν έχω λόγια παρηγοριάς. Είναι πάνω από τη δύναμη της ψυχής μου.
Περλεπέ Βασιλική,
εκπαιδευτικός στο σχολείο που φοίτησες».