Στις 8 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος γύρος εκλογών στη Βόρεια Μακεδονία- πρώην «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μια από τις έξι επιμέρους δημοκρατίες της πρώην «Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας». Όπως είχε ήδη φανεί από τον πρώτο γύρο, στις 24 Απριλίου, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) ηττήθηκε συντριπτικά και, μετά από εφτά χρόνια, την εξουσία πήρε το Χριστιανοδημοκρατικό VMRO- DPMNE του Χρίστιαν Μίτσκοσκι και της Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα. Ακολούθησαν οι δηλώσεις από πλευράς της Σιλιάνοφσκα σε σχέση με το όνομα που θα χρησιμοποιεί για τη χώρα της, «Μακεδονία» και όχι «Βόρεια Μακεδονία» όπως επιβλήθηκε από τη Συμφωνία των Πρεσπών και οι αντιδράσεις από την ελληνική κυβερνητική πλευρά. Δεν θα σταθούμε εδώ παραπάνω στα ζητήματα που «έλυσαν» οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και οι ΗΠΑ με τη Συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016. Θα τονίσουμε όμως μια σχέση πολιτική που η σημερινή κυβέρνηση επιμελώς αποκρύπτει ενώ επιδίδεται στις συνηθισμένες δημαγωγικές πατριδοκάπηλες κορώνες της: Η Νέα Δημοκρατία και το VMRO- DPMNE είναι αδελφά κόμματα καθώς και τα δύο ανήκουν στη «μεγάλη οικογένεια» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και έχουν άριστες σχέσεις με το γερμανικό CDU (Χριστιανοδημοκράτες).
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Για χώρες εξαρτημένες όπως η Ελλάδα και για τα προτεκτοράτα που εξέθρεψε η τιτοϊκή πολιτική και «κληρονόμησε» ο δυτικός ιμπεριαλισμός όπως η Βόρεια Μακεδονία, σημαίνει ότι και τα δύο κυβερνητικά επιτελεία είναι έτοιμα να χορέψουν στους ρυθμούς που επιβάλλει συγκεκριμένο κομμάτι του γερμανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου. Οι συμφωνίες και οι εξωτερικές πολιτικές σερβίρονται από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Για αυτό εξάλλου, κι ενώ ήδη όλη η προεκλογική καμπάνια του VMRO- DPMNE είχε στηριχτεί πάνω στην άρνηση χρήσης του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία», στις 6 Μαρτίου του 2024, όταν ο Μητσοτάκης βρέθηκε στο Βουκουρέστι για το Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος όχι μόνο δεν τέθηκε κάποιο ζήτημα αλλά πασιχαρής ο τελευταίος εκθείασε το «μανιφέστο» του Κόμματος ενόψει Ευρωεκλογών. Κορώνες περί Πρεσπών και ονόματος δεν ακούστηκαν στο Βουκουρέστι. Εκεί κυριάρχησε το χάδι της «αδελφοσύνης» που επιβάλλουν οι ισχυροί.
Για το γειτονικό μας λαό τα προβλήματα που άφησε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με την πλήρη στοίχισή της στην πολιτική της εξάρτησης από ΕΕ και ΗΠΑ είναι ζωτικά. Στην ίδια, βέβαια, γραμμή κινείται και το VMRO- DPMNE: υποταγή της οικονομίας της χώρας στους δανειστές ιμπεριαλιστές που τελικά χαράσσουν την εξωτερική της πολιτική πάνω στα δικά τους συμφέροντα. Το αποτέλεσμα είναι από τη μια οι λαοί να γίνονται φτωχότεροι και από την άλλη να γεμίζουν οι χώρες των Βαλκανίων με ιμπεριαλιστική αδελφοκτόνα πυρίτιδα.
Ισχυρό παράδειγμα είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας, το βέτο της Βουλγαρίας για την ένταξή της στην ΕΕ, αν δεν αναγνωρίσει το δικό της όχημα μεγαλοϊδεατισμού, μια βουλγαρική μειονότητα στη Βόρεια Μακεδονία.
Η Συμφωνία «συνεργασίας» μεταξύ της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας επιβλήθηκε από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές το καλοκαίρι του 2022. Ήταν διμερής και είχε ρήτρα αναθεώρησης. Αν η Βόρεια Μακεδονία δεν αναγνώριζε βουλγαρική μειονότητα εντός της με τροποποίηση του Συντάγματός της, η Βουλγαρία δεν θα ήρε το βέτο της. Εδώ οι ιμπεριαλιστικές προθέσεις συμπίπτουν με το «όραμα για Μεγάλη Βουλγαρία» που θέλει να εργαλειοποιήσει τους τρεις χιλιάδες Βούλγαρους της Βόρειας Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, όμως, αποδεικνύει το πόσο ισχυρή είναι η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο εσωτερικό των βαλκανικών χωρών, σε σημείο που ακόμη και η αυτή η τυπική ανεξαρτησία τους να καταλύεται και να μετατρέπονται σε προτεκτοράτα. Ενώ το 70% των πολιτών σλαβικής καταγωγής της Βόρειας Μακεδονίας είναι αντίθετο με την τροποποίηση του Συντάγματος, η ΕΕ και οι ΗΠΑ διαμηνύουν ανοιχτά πώς σε περίπτωση που δεν υιοθετηθεί, η χώρα τους κινδυνεύει με διεθνή απομόνωση- βλέπε πάγωμα δανεισμού.
Οποιοσδήποτε μπορεί να βρει στο διαδίκτυο τη δήλωση του Άντονυ Μπλίνκεν και του Τζοζέπ Μπορέλ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) για την «πολλά υποσχόμενη πρόταση που παίρνει υπόψιν της τα ενδιαφέροντα και συμφέροντα τόσο της Βόρειας Μακεδονίας όσο και της Βουλγαρίας στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, της εμπιστοσύνης, της κατανόησης. Η απόφαση της Βουλής της Βόρειας Μακεδονίας θα είναι πολύ σημαντική για να προχωρήσει» και τα λοιπά. Για να το μεταφράσει κανείς σωστά αρκεί να σκεφτεί ότι το ζήτημα της μειονότητας δεν προέκυψε από τους ίδιους τους τρεις χιλιάδες Βούλγαρους της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά από το βουλγαρικό κράτος.
Και για τη χώρα μας, όμως, προκύπτει ένα ζωτικής σημασίας ζήτημα με τη Βουλγαρία: Στις 9 Ιουνίου θα διεξαχθούν στη Βουλγαρία διπλές εκλογές. Την ίδια ημέρα λήγει η συμφωνία του 1964 μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας, με την οποία η Βουλγαρία αποδέσμευε ύδατα του ποταμού Άρδα από τα βουλγαρικά φράγματα για την άρδευση του Βόρειου Έβρου.
Η Βουλγαρία συγκεκριμένα, με βάση αυτή τη συμφωνία, διοχέτευε ετησίως στην ελληνική πλευρά 186 εκ. κυβικά νερό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι αρδεύονταν άμεσα 202.000 στρέμματα του Βόρειου Έβρου και έμμεσα 80.000 με 100.000 στρέμματα στα κεντρικά αλλά κα στα νότια του νομού. Ενδεχόμενη μείωση των ποσοτήτων νερού σε συνδυασμό με την επερχόμενη περίοδο ξηρασίας θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στην αγροτική παραγωγή της χώρας. Ποιες διεκδικήσεις προβάλλει η βουλγαρική αστική τάξη για να ανανεώσει τη συμφωνία; Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον αστικό τύπο μεγαλύτερη και μονιμότερη πρόσβαση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και βελτίωση της σιδηροδρομικής σύνδεσης για αυτόν τον σκοπό.
Μετά τη στρατιωτική επίθεση και εισβολή του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, η πυριτιδαποθήκη των βαλκανικών χωρών γεμίζει επικίνδυνα με εύφλεκτα υλικά ιμπεριαλιστικής κατασκευής. Στο Κόσοβο, οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Αλβανοκοσσοβάρων και Σέρβων είναι καθημερινές. Ο Πρωθυπουργός του προτεκτοράτου Κούρτι καθυστερεί την αναγνώριση σχετικής αυτονομίας στους 10 σερβικούς δήμους, επιταγή και αυτή της ΕΕ. Στη Βοσνία οι Σέρβοι του Ντόντικ είναι με το όπλο παρά πόδα. Δύο μόλις χρόνια πριν ο φιλορώσος πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρπσκα (RS) της Βοσνίας, απείλησε με απόσχιση* και ένωση με τη Σερβία. Με διπλωματική πίεση των ΗΠΑ και με κάποια F16 που έστειλαν απειλητικά οι τελευταίες για να υποδείξουν πώς θα υπερασπιστούν τη «βοσνιακή ενότητα», ο Ντόντικ έκανε πίσω.
Είναι πέρα από προφανές ότι ο κόσμος που φτιάχνεται στη βάση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων είναι αυτός των εθνικισμών, των μεγαλοϊδεατισμών και τελικά του μίσους μεταξύ των λαών.
Οι λαοί ιδιαίτερα των Βαλκανίων δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, αντίθετα έχουμε αποδείξει στην ιστορία του προηγούμενου αιώνα πόση είναι η δύναμή μας αλλά και η ευημερία μας όταν ενωνόμαστε ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, όταν πολεμάμε αδελφωμένες και αδελφωμένοι για μια πραγματική ανάπτυξη στις χώρες μας, ώστε να μπορούμε όλες και όλοι να απολαμβάνουμε τους κόπους της δουλειάς μας, σε υγεία, σε παιδεία, σε πολιτισμό, σε ποιότητα ζωής.
*Οι συμφωνίες του Ντέιτον, ιμπεριαλιστικής και αυτές κατασκευής, αναγνώρισαν τη Βοσνία ως ενιαία χώρα αλλά τη χώρισαν σε ευρέως αυτόνομες οντότητες, τη Βοσνιακή Κρατική Ομοσπονδία και τη Δημοκρατία της Σερβίας.