Σταχυολογούμε απόψεις που εκφράστηκαν από τον Υπουργό Εξωτερικών, Γεραπετρίτη, στη συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Γ. Ευγενίδη στη διαδικτυακή εκπομπή «Direct» στο protothema.gr (3/7/2025).
Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν πως ξεψαχνίζουμε τις δηλώσεις του υπουργού και τη «γραμμή» της υποτέλειας που μας πλασάρει για δημοκρατική και δήθεν ανεξαρτησιακή.
Επειδή και αυτή η συνέντευξη είναι μεγάλη σε έκταση, θα αντιγράψουμε τα σημεία από τις απαντήσεις του που δηλώνεται η ιμπεριαλιστική εξάρτηση αλλά και το αφιόνι που ποτίζουν το πόπολο. Γιατί αυτές θεωρούμε είναι και οι θέσεις που αντικατροπίζουν τις γενικές θέσεις ανεξάρτητα του ειδικού θέματος που απαντάνε. Ας τα δούμε (οι υπογραμμίσεις δικές μας, όπως και η αρίθμηση):
1. (…) Η γραμμή, η οποία έχει χαραχθεί για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας, δεν έχει καμία ανταπόκριση στο Διεθνές Δίκαιο, διότι δεν έχουν αντικείμενες ακτές. Άρα, ανεξαρτήτως του ποιος υπογράφει, ποιος έχει τη νομιμοποίηση, δεν παράγει κανένα έννομο αποτέλεσμα. Έχοντας πει αυτό, θέλω να σας πω το εξής. Η Ελλάδα δεν είναι μια απλά γειτονική χώρα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα, η οποία είναι στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (…)
2. (…) Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός παίκτης. Δεν το λέω επειδή ηγούμαι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Το λέω επειδή είναι μια πραγματικότητα. Για τη Λιβύη εμείς προκαλέσαμε συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, επειδή είμαστε εκλεγμένο μέλος, σχεδόν ομόφωνα, από τα 193 μέλη.
Βεβαίως και δεν έχει χάσει το παιχνίδι της Λιβύης (η Ελλάδα). Θέλω να σας πω ότι εμείς είμαστε πάντοτε στην πρώτη γραμμή της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Θα ζητήσω από τις δυο πλευρές της Λιβύης να ξεκινήσουμε τις συζητήσεις και για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Είναι μια συζήτηση, η οποία δυστυχώς διακόπηκε τα τελευταία χρόνια και βεβαίως διακόπηκε οριστικά για την τετραετία που ακολούθησε με την υπογραφή του «τουρκολιβυκού μνημονίου» και την αποστολή του «μνημονίου» αυτού στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό αποτέλεσε μια σημαντική τροχοπέδη. (…)
3. (…) Η Ελλάδα ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο πεδίο. Και θέλω να σας θυμίσω ότι, καλή είναι η κριτική, εμείς θεωρούμε ότι είναι σημαντική η κριτική, η οποία γίνεται καλόπιστα για να μπορέσουμε να βελτιωθούμε και, εν πάση περιπτώσει, νομίζω είναι ουσιώδες στοιχείο της δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά, καλή η κριτική, αλλά καλή και η αυτοκριτική. Διότι τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό τον έφερε αυτή η κυβέρνηση ενόσω ήταν υπερήμερος από δεκαετίες. Τα θαλάσσια πάρκα τα έφερε αυτή η κυβέρνηση, την Chevron και την Exxon… (…)
4. (…) Θέλω να επισημάνω ότι το να έρχεται ένας αμερικανικός κολοσσός (Chevron) και να επενδύει στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά όχι μόνο μία οικονομική επένδυση, αλλά είναι και μία επένδυση στην πολιτική σταθερότητα και, κυρίως, μία επένδυση στο Διεθνές Δίκαιο, το οποίο η Ελλάδα σέβεται και ασκεί.(…)
5. (…) Η Ελλάδα έχει πολύ ισχυρά όπλα. Έχουμε πάρα πολύ καλές διπλωματικές διόδους και με τη νέα αμερικανική Διοίκηση. Νομίζω ότι πρέπει να είμαι από τους Υπουργούς Εξωτερικών που είχε τις πλέον εκτενείς συζητήσεις με τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών. (…)
Για να τα δούμε, λοιπόν, όλα ένα προς ένα και ας αναλογιστούμε το παζάρεμα που γίνεται από τους ιμπεριαλιστές στην ευρύτερη περιοχή:
1. Συνεχίζουν να λένε και να χρησιμοποιούν σαν «πανοπλία» την ΕΕ, ενώ ανά πάσα στιγμή τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ισχυρών σε αυτήν -κυρίως της Γερμανίας- Γαλλίας- μπορεί να είναι ανταγωνιστικά και με διαφορετικές τακτικές στα διάφορα μέτωπα. Ο «σκληρός πυρήνας της ΕΕ» που χρησιμοποιούν ως ιδεολόγημα είναι ένα καμουφλαρισμένο αφήγημα που αποκρύπτει την αντικειμενική θέση της χώρας, δηλαδή τον εξαρτημένο της χαρακτήρα.
2. Εδώ έχουμε παιχνίδι εντυπώσεων. Όταν έρχεται η ώρα ξαναμοιράσματος για τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια, είναι τα μονοπώλια που θα πουν τι είναι και τι όχι το διεθνές δίκαιο, και ό, τι εξυπηρετεί τα τελευταία βάση της ισχύος τους θα γίνει και ο «νόμος». Ας κρατήσουμε όμως και για τη συνέχεια τη φράση που υπογραμμίσαμε όσον αφορά την Λιβυή: «Θα ζητήσω από τις δυο πλευρές της Λιβύης να ξεκινήσουμε τις συζητήσεις και για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών». Τουρκία, Αίγυπτος και από ΕΕ Ιταλία και Γαλλία εμπλέκονται ενεργά για το πλασάρισμα τους στην -από άποψη ηγεσίας- διχοτομημένη Λιβύη. Η Ελλάδα τρέχει και δεν φτάνει αγκομαχώντας… Η προκήρυξη αδειών για έρευνες και εξορύξεις σε 22 ηπειρωτικές και θαλάσσιες περιοχές -την πρώτη μετά το 2007- για τις οποίες έχουν ήδη δείξει ενδιαφέρον 37 ξένες εταιρείες, μεταξύ αυτών η αμερικανική Chevron, η γαλλική Total και η ιταλική Eni δημιουργεί μια σύνθετη κατάσταση… Δεν υπάρχει αμφιβολία ποιοι θα σχεδιάσουν τους χάρτες και πού θα χρειαστούν οι «πειρατές», όταν θα προχωρήσουν τα σχέδια εξορύξεων…
3-4. Η μόνιμη επωδός περί κυριαρχικών δικαιωμάτων και με «ισχυρό χαρτί» ως απόδειξη γι’ αυτά τα δύο αμερικάνικα μονοπώλια. Για αυτήν τη μόνιμη θέση της κυβέρνησης έχουμε γράψει σχετικά και συγκεκριμένα στο άρθρο μας «Τα μονοπωλια σε ρόλο «εγγυήσης» των κυριαρχικών δικαιωμάτων».
5. Και ιδού και τα όπλα της Ελλάδας: Τα μπατζάκια της Αμερικής, που η χώρα βρίσκεται κρεμασμένη ως η …51η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ. Σε μια διαρκώς πολεμική περίοδο, που η ευρύτερη γειτονιά μας καίγεται η πολιτική ηγεσία της χώρας βαθαίνει με τον πιο επικίνδυνο τρόπο την εξάρτηση και μας οδηγεί με «ασφάλεια» στο πολεμικό «σάντουιτς» για λογαριασμό ποιανών συμφερόντων;
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι υπάρχει ζήτημα όσον αφορά τη θέση της χώρας και στο πλασαρισμά της, δηλαδή σε τι αρένα θα την ρίξουν και με τι κόστος. Οι εξαρτημένες χώρες όπως η Ελλάδα που δεν αποφασίζει αλλά υλοποιεί αποφάσεις ειδικά σε πολεμικές συνθήκες στέκονται πάνω σε μια νάρκη. Ο λαός μας αυτό πρέπει να το δει όπως πραγματικά είναι και να σκεφτεί ότι μόνο με την απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς θα μπορέσει να ανατρέψει τον συσχετισμό πριν είναι αργά…