Πέρασαν 11 χρόνια από τον θάνατο του συντρόφου μας Λουκά, που τόσο αγαπήσαμε και μαζί πορευτήκαμε στο ταξικό καμίνι. Κοιτώντας σκίτσα και γραπτά του στο περιοδικό της Βίδας, πέσαμε πάνω στο τελευταίο δημοσιευμένο άρθρο του για την αυτοκτονία του απολυμένου από το Praktiker Στέφανου Βαλαβάνη στο Αιγάλεω…
Ένα άρθρο-ρεπορτάζ γραμμένο τον Μάρτη του 2014 για τις συνθήκες θανάτου αλλά και τις κινητοποιήσεις που συμμετείχαν οι σύντροφοι της Βίδας και ανάμεσά τους ο Λουκάς.
Διαβάζουμε την αρχή του άρθρου και δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε αυτό που ζούμε σήμερα ακόμα σε πιο οξυμμένους καιρούς από άποψη ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής ζούγκλας. Έγραφε ο Λουκάς στην εισαγωγή του: «Η προέλαση της βάρβαρης καπιταλιστικής μηχανής συνεχίζει την πορεία της, θερίζοντας ψυχές, τη στιγμή που ολόκληρα κομμάτια του εργατικού δυναμικού της χώρας αγωνιούν για την επιβίωσή τους»…
Πού να φανταζόταν όταν έγραφε για την αυτοκτονία του Βαλαβάνη ότι στην ίδια λίστα θανάτου θα έμπαινε ο πολυαγαπημένος συνάδελφός του και σύντροφος Μπίλιας κάνοντας και αυτός το «μεγάλο ταξίδι»…
Έντεκα χρόνια μετά πολύτιμε σύντροφέ μας τα πράγματα χειροτερεύουν για την εργατική τάξη και τη ζωή του προλεταριάτου… Έντεκα χρόνια μετά μας λείπει η κριτική, η οπτική και η παρουσία σου στους αγώνες, όμως μας πεισμώνει το δίκιο για αντίσταση και πάλη για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Έντεκα χρόνια μετά δεν σε ξεχνάμε, είσαι δίπλα μας, είσαι ανάμεσα μας…