Και τη φετινή χρονιά δεν έλειψε η έκφραση της βαρβαρότητας μέσω της έμφυλης βίας. Για άλλη μια χρονιά το σύνολο των γυναικοκτονιών άγγιξε παραπάνω από μία τον μήνα (17 σύνολο καταγεγραμμένες έως τώρα). Για άλλη μια χρονιά είδαμε να συμβαίνουν φρικαλεότητες εις βάρος των γυναικών. Από την Κυριακή και την αδιανόητη δολοφονία της έξω από το αστυνομικό τμήμα στη γυναικοκτονία της Αμφιλοχίας με όμηρο ένα παιδί και από τη Γαρυφαλλιά στην Πάτρα και τον θάνατό της μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της και τη Δώρα στο Αγρίνιο, μητέρα 3 παιδιών, στη γυναικοκτονία των Αμπελοκήπων με τη δολοφονημένη να βρίσκεται μέσα στο πατάρι του σπιτιού. Γυναίκες απροστάτευτες στην καθημερινότητά τους, έρμαια τόσο των «ιδιοκτητών» τους και των διαστροφικών αντιλήψεών τους για έλεγχο της ζωής τους όσο και της ανεπάρκειας του κράτους με ελλιπείς δομές, γραφειοκρατικά δικαστήρια και ούτε τη στοιχειώδη παροχή ουσιαστικής βοήθειας.

Σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας οι καταγγελίες για περιστατικά βίας το πρώτο δεκάμηνο του 2024 έφτασαν τις 21.865 (ενώ πέρυσι για την ίδια περίοδο ήταν 11.743) με τα περιστατικά που αφορούν γυναίκες να είναι τα 15.571. Η μεγαλύτερη αύξηση καταγγελιών αφορά ενδοοικογενειακή βία σε πρώην σύντροφο με τα περιστατικά από 996 για το 2023 να φτάνουν φέτος τα 2.559, ενώ οι καταγγελίες προς συζύγους είναι πρώτες (5.900). Ο αριθμός των καταγγελιών επιτρέπει να γίνει αρκετά αντιληπτό το μέγεθος της κατάστασης. Φανερώνει πως στόματα ανοίγουν περισσότερο από το παρελθόν και οι γυναίκες προσπαθούν να ζητήσουν βοήθεια, στην προσπάθειά τους να αποτινάξουν από πάνω τους κάθε στερεοτυπική αντίληψη που τις θέλει υποχείριο ενός άντρα. Στην προσπάθειά τους αυτή, όπως συμβαίνει σε όλες τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, ο εκμεταλλευτής δείχνει τα δόντια του και προσπαθεί να «συνετίσει» τον εκμεταλλευόμενο με όποιο μέσο έχει. Και όπως συμβαίνει συνήθως σε όσο πιο δυσχερή θέση βρίσκεται ο εκμεταλλευόμενος τόσο πιο σφιχτή η αλυσίδα πάνω του.

Άλλη μια χρονιά κλείνει λοιπόν, όπου μέσα στα πολλά θύματά της μετράμε και όλες αυτές τις δολοφονημένες γυναίκες, οι οποίες φανερώνουν άλλη μια βάρβαρη πτυχή του συστήματος αυτού, που μας θυμίζει πως, όταν κάτι προσπαθεί να τραβήξει μπροστά η αντίδραση προσπαθεί να το τραβήξει πίσω στη θέση που του έχει φτιάξει. Όλες αυτές οι γυναίκες πρέπει συνεχώς να μας θυμίζουν την αναγκαιότητα του αγώνα ενάντια στην οπισθοδρόμηση που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα.