Πληροφορηθήκαμε από τα μεσσηνιακά μέσα ότι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο δάσκαλος Γρηγόρης Κριμπάς, με τόπο καταγωγής το Βαλτεσινίκο Γορτυνίας. Οι συνάδελφοι, οι φίλοι, οι μαθητές και οι συγγενείς είναι αυτοί που θα μιλήσουν για το κοινωνικό και διδακτικό έργο σου. Εμείς θα σε αποχαιρετίσουμε από τη σκοπιά των αναγνωστών αλλά κυρίως από τη μεριά όσων αγωνίζονται για την ιστορική μνήμη του ΕΑΜικού κινήματος και των δημοκρατικών και επαναστατικών αγώνων του τόπου μας.
Δεν γνωριστήκαμε αλλά σε είχαμε παράδειγμα για την ακούραστη δράση σου στην εξεύρεση υλικού σε δύσκολες εποχές για τον Μοριά. Η ανάδειξη του ΔΣΠ και των αγωνιστών του όπως έγινε με το εμβληματικό έργο «Πέρδικας», που κοσμεί τις βιβλιοθήκες μας και αναφέρεται στον μαχητή Μήτσο Γιαννακούρα, θα μείνει για πάντα στις βιβλιογραφικές αναφορές αλλά και στις καρδιές μας. Όπως είπαμε, δεν είμαστε εμείς που θα μιλήσουμε για το συνολικό σου έργο στα γράμματα του τόπου, όπως δεν θα αναφερθούμε σε τυχόν ιδεολογικοπολιτικές συμφωνίες και διαφωνίες επί των έργων σου. Αυτά πάντα υπάρχουν στη δημόσια τοποθέτηση.
Θα κρατήσουμε όμως τα παρακάτω λόγια καρδιάς από την εισαγωγή σου στο βιβλίο για τον «Πέρδικα» από το μακρινό 1988:
«Η Εθνική μας αντίσταση είναι κορυφαίο ιστορικό γεγονός. Αν και έγιναν τόσες και τόσες προσπάθειες από τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες και όσους ήσαν, πάνω και πίσω τους, να υποβαθμιστεί, να σπιλωθεί και να ξεχαστεί, αν και εξαπέλυσαν εναντίον των αγωνιστών, εκτελέσεις, δικαστικές δολοφονίες, φυλακίσεις, εξορίες και βία κάθε μορφής, εντούτοις, ζει μέσα στη μνήμη και στην καρδιά του Ελληνισμού, αιώνιο σύμβολο της αγάπης στη Λευτεριά και την αξιοπρέπεια.
Η εθνική παράδοση και το πνεύμα της θυσίας θέρμαναν τους γιδοβοσκούς και τους ζευγολάτες της υπαίθρου καθώς και όλους σχεδόν τους Έλληνες, κυρίως τους ανώνυμους, και τους μεταμόρφωσαν σε πολεμικούς αετούς, με γιγάντιο φρόνημα και άφταστη ψυχική δύναμη.
Ένας από αυτούς τους αφανείς και τους άγνωστους, που δεν είχαν τίτλους και οικόσημα, αλλά ψυχή όρθια και μεγάλη καρδιά, ήταν και το αγνό τσοπανόπουλο του Βάγγου, ο Μήτσος ο Γιαννακούρας, ο Πέρδικας. Γαλβανίστηκε μέσα στο καμίνι του μεγάλου αγώνα και αναδείχτηκε λαϊκό σύμβολο…
[…] Πού το πάει ο συγγραφέας και ποιά ταυτότητα έχει;
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να απαντήσω με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές: Είμαι ένας από τους πολλούς Έλληνες που (μικρό παιδάκι τότε) βρέθηκα μέσα στον πύρινο κύκλο των γεγονότων της Κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου. Αν με ρωτούσαν με ποιούς θα πήγαινα, αν είχα τότε τη δύναμη και την ηλικία να κρατήσω τουφέκι, θα απαντούσα: Με αυτούς που πολεμούσανε για λευτεριά και Πατρίδα και συνεχίζανε τις εθνικές μας παραδόσεις. Ποτέ με τους κατακτητές. Ποτέ με τους συνεργάτες τους. Αυτός είμαι και έτσι σκέφτομαι. Γρ. Κριμπάς».
Αντίο δάσκαλε Γρηγόρη Κριμπά…
