Η Χάντια Νάσσαρ γεννήθηκε το 1944 και έζησε τη Νάκμπα (Καταστροφή) του 1948. Τον Οκτώβριο έγινε γνωστή στα σόσιαλ μίντια από ένα βίντεο του φωτογράφου στη Γάζα Saleh Aljafarawi, όταν την επισκέφθηκε στο νοσοκομείο τραυματισμένη στο χέρι και στο κεφάλι μετά από βομβαρδισμό. Όταν ο Aljafarawi της είπε κρατώντας την ταυτότητα της «Είσαι γηραιότερη απ’ το Ισραήλ» η χαμογελαστή ηλικιωμένη απάντησε «Φυσικά, φυσικά, κρατιέμαι γερά στην (παλαιστινιακή) γη».
Στις 6 Δεκέμβρη η Χάντια Νάσσαρ δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή μπροστά στην είσοδο του σπιτιού της. Τόσο μεγάλη απειλή αποτελούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα για τον ισραηλινό στρατό ώστε να την εκτελεστεί εν ψυχρώ. Ένα ακόμα παράδειγμα των σιωναζιστικών εγκλημάτων που έρχεται να προστεθεί στη λίστα των χιλιάδων εγκλημάτων πολέμου που έχουν διαπράξει.
Την ίδια μέρα δολοφονήθηκε από βομβαρδισμό και ο παλαιστίνιος ποιητής Ριφάατ Αλαρίρ. Ο Ριφάατ ήταν συγγραφέας, ποιητής, καθηγητής στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας και ακτιβιστής, ένας απ’ τους ιδρυτές της πρωτοβουλίας «Δεν είμαστε αριθμοί». Πολυγραφότατος και ενεργός σε όλα τα πεδία, απ’ τον Οκτώβριο σε συνεντεύξεις του στο BBC, NBC κλπ. δήλωνε πως «η επίθεση της 7ης Οκτώβρη ήταν νόμιμη και ηθική, ακριβώς όπως η Εξέγερση στο Γκέτο της Βαρσοβίας». Στην τελευταία του συνέντευξη πριν δολοφονηθεί –στοχευμένα– είχε δηλώσει πως νιώθει αβοήθητος και παρά του ότι ήταν άοπλος, θα υπερασπιστεί τον εαυτό του εάν ο ισραηλινός στρατός έφτανε σπίτι του. Κλείνουμε με τους στίχους του εις μνήμην:
«Εάν πρέπει να πεθάνω,
Εσύ πρέπει να ζήσεις
Να πεις την ιστορία μου
Να πουλήσεις τα πράγματά μου
Να αγοράσεις ένα κομμάτι ύφασμα
Και μερικά κορδόνια,
(κάν’το λευκό με μακριά ουρά)
Έτσι ώστε ένα παιδί, κάπου στη Γάζα
Καθώς θα κοιτάει τον παράδεισο στα μάτια
Περιμένοντας τον πατέρα του που έφυγε σε μια λάμψη-
Και δεν αποχαιρέτησε κανέναν
Ούτε καν τη σάρκα του
Ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό-
Θα βλέπει τον χαρταετό, τον χαρταετό μου που έφτιαξες, να πετάει
Ψηλά
Και θα νομίζει για μια στιγμή ότι ένας άγγελος είναι εκεί
Φέρνοντας πίσω αγάπη
Αν πρέπει να πεθάνω
Αυτό ας φέρει ελπίδα
Ας γίνει μια ιστορία»
(απόδοση ποιήματος Prolet connect)
Καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Λευτεριά στην Παλαιστίνη