Στην κεντρική πολιτική ατζέντα των διαχειριστών του καπιταλισμού, βρίσκεται πάντα η καταπάτηση των κεκτημένων της εργατικής τάξης. Ακολουθώντας την ίδια στρατηγική, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Υποκατώτατος βασικός μισθός, «νομιμότητα» της ημιαπασχόλησης, αντιασφαλιστικά πολυνομοσχέδια, συνεχιζόμενοι σχεδιασμοί για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τόσα άλλα που δεν χωράνε σε λίγες γραμμές. Σε συνδυασμό με την γενικότερη οπισθοχώρηση του ταξικού κινήματος, τα μεγάλα και μικρά αφεντικά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για το τσάκισμα των εργαζομένων.
Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι πετσοκομμένοι μισθοί, γίνονται καθεστώς μέσα στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας. Εξ’ άλλου η ανεργία που γεννάει το κεφάλαιο γίνεται όπλο στα χέρια της. Πολλά και καθημερινά είναι τέτοια παραδείγματα που έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, παραδείγματα αυθαιρεσίας και τρομοκράτησης εργατών και εργατριών.
Με ένα τέτοιο παράδειγμα ήρθε αντιμέτωπος και ο εργαζόμενος Π.Φ. που εργάστηκε στην εμπορική επιχείρηση «NAIL STATION» στην περιοχή της Ν. Ιωνίας. Αρχικά και για περίπου 7 μήνες εργάστηκε «μαύρα», χωρίς να ασφαλιστεί, χωρίς δώρα και επιδόματα, χωρίς καν να γίνει πρόσληψη. Έπειτα η σύμβαση που δόθηκε για υπογραφή στον εργαζόμενο από την εργοδοσία της επιχείρησης ήταν «πλαστή», αφού δεν κάλυπτε την πραγματική απασχόληση του εργαζομένου που εργαζόταν 8ωρος – 6μερος. Η σύμβαση αναφερόταν σε 4ωρη απασχόληση με τα «δώρα» και επιδόματα αδείας να συνεπάγονται στην υποτιθέμενη «μερική απασχόληση».
Ο εργαζόμενος, όταν αντιτάχθηκε στις τακτικές της εργοδοσίας και απαίτησε τα αυτονόητα, πήρε την εκδικητική απάντηση της απόλυσης χωρίς αποζημίωση και δεδουλευμένα. Και εκεί, ο εργαζόμενος Π.Φ. έπραξε με ταξική συνείδηση και έδωσε το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθούν το σύνολο των εργαζομένων σε τέτοιες περιπτώσεις καταπάτησης των δικαιωμάτων. Απευθύνθηκε στο ΙΚΑ και προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, ενώ ταυτόχρονα ζυμώθηκε και αγκαλιάστηκε από ταξικές δυνάμεις που στάθηκαν από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυες απέναντι στην στρατηγική των αφεντικών της επιχείρησης, που δεν σταμάτησε να τρομοκρατεί, προχωρώντας σε άσκηση αγωγής για προσβολή της προσωπικότητας των ιδιοκτητών (!) και ζητώντας 210.000 ευρώ(!).
Το ταξικό κίνημα στάθηκε αλληλέγγυο στον εργαζόμενο και έβαλε μπροστά την οργάνωση της ταξικής πάλης ως μόνη απάντηση στις στρατηγικές των αφεντικών. Έγιναν πορείες στην περιοχή ενημερώνοντας παράλληλα τον κόσμο της γειτονιάς. Έγιναν παρεμβάσεις έξω από την επιχείρηση με πανό και αφίσες. Σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και αλληλέγγυοι βρέθηκαν στο πλάι του εργαζόμενου στην εκδίκαση της υπόθεσης στο ειρηνοδικείο.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η δικαίωση του εργαζομένου σε όλα (δεδουλευμένα, αποζημίωση απόλυσης, αλλά και ηθική βλάβη για προσβολή της προσωπικότητάς του ως εργαζομένου). Ένα αποτέλεσμα που ήρθε μέσα από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και την ταξική αλληλεγγύη. Στις δύσκολες εποχές για την τάξη μας και την γενική οπισθοχώρηση που βιώνουμε, παίρνουμε δύναμη από την ταξική συνείδηση του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά, που επιλέγει τον δρόμο του Αγώνα, αποδεικνύοντας ότι η ταξική ενότητα και οργάνωση είναι η μόνη απάντηση που έχουμε να δώσουμε στην επίθεση του μικρού ή μεγάλου κεφαλαίου.
Εργάτριες/ες για την Ταξική Ανασυγκρότηση