Δημοσιεύουμε το άρθρο που έγραψε ο Γ. Ζεύγος στην ΚΟΜΕΠ της Κατοχής τον Απρίλη του 1943. Ενισχύοντας την πάλη των Ελλήνων κομμουνιστών στην αρένα της ιστορικής αλήθειας (εν καιρώ κατοχικής σκλαβιάς) και του χαρακτήρα της επανάστασης του ΄21 που παρά τις τεράστιες δυσκολίες (εξορίες, φυλακές, παρανομία, εξαντλητικές διώξεις, δολοφονίες καταρτισμένων στελεχών) που είχαν να αντιμετωπίσουν αναμετρήθηκαν επάξια και μαρξιστικά απέναντι στα ιδεολογήματα της αστικής τάξης και των τσιφλικάδων. Η δημοσίευση αυτή γίνεται στη μνήμη του δολοφονημένου δάσκαλου κομμουνιστή Γιάννη Ζεύγου στη Θεσσαλονίκη στις 20/3/1947 από παρακρατικό όργανο του μοναρχοφασισμού.

Η Βίδα στην προσπάθειά της να αναμετρηθεί πολιτικά με τους σύγχρονους αναθεωρητές και τις «νέες» ταξικές δήθεν θεωρίες που θέλουν να αποδείξουν ότι η Ελλάδα είναι… ιμπεριαλιστική, αθωώνοντας την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, θα συνεχίσει να προωθεί τον λόγο του ΚΚΕ της περιόδου 1931-56 για τη ζύμωση και την αυτομορφωτική διαδικασία των μελών και των φίλων της πάνω σε αυτή τη γραμμή, για το Εικοσιένα.   

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

25 τοῦ Μάρτη 1821-25 τοῦ Μάρτη 1943

Στὶς πιὸ φοβερὲς στιγμὲς τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας μᾶς βρίσκει φέτος ἡ μεγάλη ἐπαναστατικὴ ἐπέτειος τοῦ ἔθνους μας. Ἡ ἐπέτειος τῆς μέρας ποὺ τὸ νεαρὸ ἑλληνικὸ ἔθνος, δουλωμένο στὸ βαρβαρότερο ἴσαμε τότε καταχτητή, ἄδραξε τὰ ὅπλα καὶ ὕστερα ἀπὸ ἑφτὰ χρόνων νίκες καὶ ἧττες, θριάμβους καὶ συμφορές, λευτέρωσε μιὰ γωνιὰ ἑλληνικὴ γῆ. Γιὰ μᾶς τοὺς κομμουνιστές, γιὰ κάθε συνειδητὸ ἀγωνιστὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τούτη ἡ ἐπέτειος ἔχει τρανὴ σημασία: μᾶς φανερώνει ἀνάγλυφες τὶς συγκλονιστικὲς δυνάμεις τῶν λαϊκῶν μαζῶν ποὺ μὲ τὴν πάλη τους εἶναι ὁ δημιουργὸς τῆς ἱστορίας, ὁ φορέας τῆς προόδου. Μᾶς δείχνει ὁλοζώντανη τὴ διδασκαλία τῶν Μάρξ-Λένιν, πώς ἡ ἐπαναστατικὴ πάλη ἀποτελεῖ τὸ νόμο τῆς προόδου, πώς ἡ ἐπανάσταση εἶνε ἁρμονία κι ὄχι παραφωνία στὴν τωρινή περίοδο τῆς ἀνθρωπότητας. Καὶ κάτι πιὸ μεγάλο ἀκόμα: Σήμερα ποὺ ὁ πιὸ βάρβαρος, ὁ πιὸ βρώμικος καταχτητὴς ἔχει ρίξει στὴν πιὸ βαριὰ σκλαβιὰ καὶ γυρεύει νὰ ἐξοντώσει τὸ ἔθνος μας, σήμερα ποὺ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς παίρνει τὶς τύχες του στὰ χέρια του μὲ πρωτοπόρο καθοδηγητὴ τὸ κόμμα μας. Σήμερα ποὺ σὲ διεθνῆ κλίμακα οἱ δυνάμεις τῆς προόδου χτυπιοῦνται σὲ ἀγώνα ζωῆς καὶ θανάτου μὲ τὴ μαύρη ἀντίδραση ἡ ἐπέτειος τοῦ 1821 ἀποτελεῖ ζωοφόρο φωτεινό σύμβολο. Ατσαλώνει τὴ θέλησή μας. Γιγαντώνει τὴν πίστη μας. Κινεῖ τὴ σκέψη μας νὰ βγάλουμε τὰ ἱστορικὰ διδάγματα, ἀπαραίτητα στὸν τωρινὸ κύκλο τῆς ἐπαναστατικῆς δράσης τοῦ ἔθνους μας, γιὰ νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ κάθε λογῆς σκλαβιὰ ἐθνική, κοινωνικὴ καὶ πολιτική.

Στὰ χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς σκλαβιᾶς τὸ ἀκοίμητο ρέμα τῆς ἱστορίας διαμόρφωσε τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος κι ἔβαλε μπροστά του τὸ καθῆκον νὰ λύσει τὰ μεγάλα, τὰ ἱστορικά του προβλήματα: πρὶν ἀπ᾿ ὅλα τὸ πρόβλημα τῆς ἐθνικῆς του ἀνεξαρτησίας σὰν προϋπόθεση δημιουργίας νεοελληνικοῦ πολιτισμοῦ. Καὶ τὸ ἀγροτικό πρόβλημα, τὸ οὐσιαστικότερο πρόβλημα τῆς ἐπανάστασης ἔπαιρνε ἐθνικὴ μορφὴ γιατί οἱ ἀγάδες ἦταν οἱ καθευτὸ κάτοχοι τῆς γῆς. Τοῦτα τὰ προβλήματα μαζὶ μὲ τ᾽ ἄλλα τ’ ἀστικοδημοκρατικὰ σὰν τὸ γλωσσικό, τὸ πολιτειακὸ ἐξέφραζαν στὸ σύνολό τους τὴν ἱστορικὴ ἀνάγκη νὰ συγχρονιστεῖ τὸ ἔθνος. Σ᾽ ἐποχὴ ἐπαναστατικὴ ὡρίμασαν οἱ προϋποθέσεις τοῦ 1821 καὶ πρῶτος ὁ Ρήγας προσανατολίζει τὸ ἔθνος πρὸς τὶς δυνάμεις τῆς ἐπανάστασης, κηρύχνει πανεθνικὴ ἐπαναστατικὴ πάλη. Ονειροπολεῖ μιὰ βαλκανική δημοκρατικὴ ὁμοσπονδία. Τὸ ἔργο του τὸ συνεχίζει ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία, ποὺ ὀργανώνει καὶ κινεῖ τὶς δυνάμεις τῆς ἐπανάστασης. Καὶ βασικὴ δύναμη ἦταν ἡ ἀγροτιὰ μὲ πρωτοπορία τὴν πολεμικότατη κλεφτουριά. Μαζί της κινιόνταν ναῦτες, χειροτέχνες, ὑπάλληλοι, μικροδιανοούμενοι. Τὰ προνομιοῦχα στρώματα τρέμουν τὴν ἐπανάσταση. Οἱ ἔμποροι δισταχτικοί ταλαντεύονται. Οἱ κοτζαμπάσηδες ἀντιδροῦν. Τὸ Φανάρι ξαποστέλνει ἀφορισμούς. Μὰ τὸ ἐργαζόμενο ἔθνος δὲν τοὺς ψηφάει. Κατανικάει ἀντιδράσεις καὶ δισταγμούς, παρασέρνει τοὺς ἐμποροκοτσαμπάσηδες καὶ ἡ ἐπανάσταση ξεσπάει φοβερή, μαζικὴ καὶ ἀφήνει νὰ ξεχυθοῦν οἱ συνταραχτικές δυνάμεις τοῦ λαοῦ.

Απ’ τὴν ἀγροτιὰ βγῆκαν αὐτοσχέδιοι ἐπαναστατικοί στρατοί ποὺ ἔστησαν τρόπαια ἀπ᾿ τὸ Βαλτέτσι στὰ 1821 ὡς τὴν ᾿Αράχωβα στὰ 1827. Στὴ θάλασσα θριάμβεψε ἡ φοβερή τόλμη καὶ παλληκαριὰ τῶν ναυτῶν μὲ τὸ μπουρλότο. Ἡ ἐπαναστατημένη μᾶζα ἀνάδειξε ἔξοχους στρατηγούς καὶ ναυμάχους σὰν τὸν Κολοκοτρώνη, τὸν Καραϊσκάκη, τὸν Μιαούλη, τὸν Κανάρη. Φανέρωσε ἥρωες σὰν τὸν Παπαφλέσσα, τὸν Διάκο, τὸν Μπότσαρη, ποὺ ἔπεσαν ἔνδοξα στὸ πεδίο τῆς τιμῆς. Παρουσίασε μαζικοὺς ἡρωϊσμούς καὶ αὐτοθυσίες σὰν τὸ Μεσολόγγι, τὸ τρίχρονο χαροπάλεμα τοῦ Μωριᾶ μὲ τὸ Μπραήμη, ὅπου ἀντήχησε φοβερὴ ἡ ἐκδικήτρα πατριωτική κραυγὴ τοῦ Κολοκοτρώνη «φωτιὰ καὶ τσεκούρι στοὺς προσκυνημένους». Ολοκαυτώματα πύρινα σὰν τὸ Μανιάκι καὶ τὰ Ψαρά. Τὸ 1821 σήκωσε περήφανο κεφάλι ἄντικρυ στὴν «Ἱερή συμμαχία», τὸ φασιστικὸ ἄξονα κείνης τῆς ἐποχῆς μὲ τὸν ὕμνο τοῦ Σολωμοῦ ποὺ κι᾿ αὐτὸς ἦταν πνευματικός της ἀντίλαλος, διακήρυξε τὴν ἀλληλεγγύη της μὲ τὶς ἐπαναστατικές δυνάμεις τῆς Εὐρώπης καὶ ᾿Ἀμερικῆς καὶ τράβηξε τὶς συμπάθειες καὶ τὴν ἐνίσχυσή τους. Ἐπανάσταση ἐθνικὴ-παλλαϊκὴ ἄνοιξε τὸ δρόμο τῶν ἐθνικο-δημοκρατικῶν ἐπαναστάσεων στὰ Βαλκάνια ποὺ ἀκόμα δὲν ὁλοκληρώθηκαν.

Ωστόσο τὸ 1821 δὲν ἀπέδωσε καρποὺς ἰσάξιους μὲ τὶς θυσίες. Ἡ ἀστική τάξη συνασπισμένη μὲ τοὺς κοτζαμπάσηδες, μ’ ὅλες τις διαμάχες τους, πῆραν ἐξ ἀρχῆς τὴν ἡγεμονία τῆς ἐπανάστασης καὶ ἔβαναν τὰ δικά τους συμφέροντα, πάνω ἀπὸ τὰ ἔθνικά: Δὲν ἔδωκαν τὴ γῆ στοὺς ἀγρότες. Διασπάθισαν τοὺς ἐθνικοὺς πόρους. Παραμέλησαν τὴν ὀργάνωση τῶν ἐπαναστατικῶν δυνάμεων. Παραγκώνισαν τοὺς ἐπαναστατικοὺς ἀρχηγούς. Εὐνούχισαν τὸν ἐπαναστατικό-δημοκρατικό χαρακτῆρα τῆς ἐξέγερσης. Ἔβαναν τὶς βάσεις τῆς ἐξάρτησης τῆς χώρας ἀπ᾿ τὸ ξένο κεφάλαιο. Κατάργησαν τοὺς δημοκρατικούς θεσμούς καὶ παράδωσαν τὴν Ἑλλάδα στὸν πράχτορα τοῦ Τσαρισμοῦ Καποδίστρια.

Ἔτσι τὰ δημοκρατικά προβλήματα ἔμειναν ἄλυτα καὶ μόνον τὸ ἐθνικὸ πρόβλημα μισολύθηκε. Γιατί τὸ ἐπαναστατημένο ἔθνος δὲν εἶχε ἀρχηγὸ καὶ καθοδηγητή. Ἡ ἀστικὴ τάξη ἀποδείχτηκε ἀνίκανη νὰ ἐκπληρώσει τὸν ἱστορικὸ της προορισμό. Ὁ λαὸς καὶ καθαυτὸ ἡ ἀγροτιά δὲν μπόρεσε νὰ δημιουργήσει δική της ὀργάνωση, κόμμα λαϊκό, ποὺ θὰ καθοδηγοῦσε τὴν ἐπανάσταση. Ένας μυθολογικός ἥρωας τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας ὁ Σίσυφος ἦταν καταδικασμένος νὰ κυλάει μιὰ πέτρα γιὰ νὰ τὴν ἀνεβάσει στὴν κορυφή τοῦ βουνού. Ἅμα κατάκοπος τὴν ἔφερνε κοντὰ στὴν κορφὴ ἡ πέτρα τοῦ ξέφευγε καὶ κατρακυλοῦσε στὸν κάμπο καὶ ξανάρχιζε τὸ μαρτύριο τοῦ Σίσυφου. Κι᾿ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς μετὰ τὸ 1821 ξανάρχισε τὸν ἀγώνα τοῦ Σίσυφου γιὰ νὰ λύσει τὰ ἴδια προβλήματα ποὺ ὅσο κι ἂν ἄλλαξαν μορφὴ καὶ περιεχόμενο, ὅσο κι ἂν περιπλέχτηκαν ξακολουθοῦν νἆ ‘ναι τὰ ἴδια ἐθνικο-δημοκρατικά προβλήματα καὶ γιὰ τὴ λύση τους παλεύει ἀκόμα ὁ ἑλληνικὸς λαός.

Σὲ τοῦτο τὸν πολύχρονο ἀγώνα οἱ κυρίαρχοι ἀστοτσιφλικάδες σὲ διαρκεῖς συγκρούσεις ἀνάμεσά τους, κινήματα, ἀνακατατάξεις στὸ συνασπισμό τους, ἀνέμιζαν διαρκῶς τὸ καταχτητικό λάβαρο τῆς «μεγάλης ἰδέας» πάνω στοὺς λαοὺς τῆς Βαλκανικῆς. Μὲ τὴ βυζαντινὴ πολιτικὴ τῆς «μεγάλης ἰδέας» ξακολουθοῦν νὰ κρατᾶν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στὴν πεῖνα, τὴν ἀμορφωσιά, στὴ φτώχεια. Νὰ προδίνουν τὴν ἐθνική του ἀνεξαρτησία στοὺς ξένους. Μ᾿ αὐτὴ τὸν ὁδήγησαν στὴν τρομερή καταστροφὴ τοῦ 1922. Τρέμοντας τὸ ξύπνημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸν παράδωσαν στὴ μοναρχοφασιστική κλίκα τῆς 4ης Αὐγούστου ποὺ μὲ τὴν ἀντιδραστικὴ καὶ τυχοδιωκτική της πολιτικὴ ἑτοίμασε τὴν τωρινή φριχτή συμφορὰ ποὺ παρόμοια δὲν γνώρισε τὸ ἔθνος μας. Τρέμοντας τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἔφτασαν σὲ προδοσιὰ ἀνήκουστη. Πῆραν τὰ ὅπλα, τὰ τιμημένα ὅπλα ἀπ᾿ τὰ χέρια ἑνὸς νικηφόρου στρατοῦ καὶ τὰ παράδωσαν στὶς ὀρδὲς τῶν φασιστῶν ληστῶν. Τοὺς ἄνοιξαν τὶς πόρτες τῆς Ἑλλάδας. Κράτησαν στὶς φυλακὲς καὶ στὰ στρατόπεδα τοὺς κομμουνιστές, τοὺς συνεπεῖς ἀγωνιστὲς τῆς λευτεριᾶς. Παράδωσαν αἰχμάλωτο στὸν χιτλερισμὸ ἕναν Ζαχαριάδη! Τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ΚΚΕ καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ ἀπ᾿ τὴν πρώτη μέρα τῆς ἐθνικῆς κρίσης κάλεσε, ἀπὸ τὰ μπουντρούμια τῆς ᾿Ασφάλειας, τὸν ἑλληνικὸ λαὸ σὲ συναγερμὸ γιὰ τὴν τιμὴ καὶ τὴ λευτεριά! Ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία πρώτη φορὰ γνώρισε τέτοια ἀτιμία… Ἡ 120χρονη ἱστορία καὶ ἡ σκληρή πεῖρα τῶν τελευταίων χρόνων ἀποδείχνουν πὼς ἡ ἑλληνικὴ πλουτοκρατία εἶναι ἀνίκανη νὰ ὀργανώσει καὶ νὰ καθοδηγήσει ἕνα ἐθνικο-ἐπαναστατικό πόλεμο καὶ πιὸ πολὺ μιὰ ἐθνικὴ δημοκρατική ἀναδημιουργία.

Σὲ τοῦτες τὶς τραγικές στιγμὲς τῆς ἐσωτερικῆς προδοσίας, τῆς εἰσβολῆς τῶν βαρβάρων, τῆς ὑποδούλωσης καὶ τοῦ διαμελισμοῦ τῆς Ἑλλάδας ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δὲ σταύρωσε τὰ χέρια. Διδαγμένος ἀπὸ τὴ σκληρή πεῖρα, ὡριμασμένος ἱστορικά, ἀτσαλωμένος σὲ ἀγῶνες, διαπαιδαγωγημένος πολιτικὰ ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ρίχτηκε στὸν ἐθνικὸ ἀγώνα. Καὶ ἡ φετεινὴ ἐπέτειος τοῦ 1821 μᾶς βρίσκει μὲ περήφανα ξεδιπλωμένες σὲ πόλεις καὶ χωριὰ τὶς ἐθνικοαπελευθερωτικὲς ἐπαναστατικές σημαῖες γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ 1821. ᾿Απ᾿ τὰ μακεδονικὰ φαράγγια ὡς τὸ ἀντρειωμένο τὸ νησί τῆς Κρήτης ἡ ἑλληνικὴ γῆ εἶναι καμίνι γιὰ τοὺς φασίστες. Στὰ βουνὰ ξαναζεῖ ἡ κλεφτουριὰ καὶ θεριεύει ὁ ἀνταρτοπόλεμος. Στὶς πόλεις, στὰ μουγγὰ ἢ φανερά, βράζει ὁ ἀγώνας. Μὲ τὸ σαμποτάζ, τὶς ἀπεργίες, τὶς διαδηλώσεις. Μὲ ὅλα τὰ μέσα. Δεκάδες χιλιάδες ἐργαζόμενοι τῆς ᾿Αθήνας κλονίζουν τὸ κάτεργο-καθεστώς τῆς «Νέας τάξης». Οὔτε οἱ μαζικοί σκοτωμοί φοβίζουν, οὔτε ἡ βρώμικη ψευτιά ξεγελάει τὸν λαὸ ποὺ βαδίζει τὸν δρόμο τῆς ἐθνικοαπελευθερωτικῆς πάλης ποὺ χάραξε τὸ ΚΚΕ. Σὲ πυκνές φάλαγγες γύρω ἀπ᾿ τὸ ΕΑΜ, ὁ λαὸς τῆς ᾿Αθήνας δίνει μάχες γιὰ ψωμί καὶ λευτεριὰ μὲ τοὺς καταχτητὲς καὶ τὰ ἑλληνόφωνα ὄργανά τους καὶ ἡ πάλη του ἔχει ἀπήχηση στὸν ἀγώνα ὅλων τῶν σκλαβωμένων λαῶν ὅλης τῆς Εὐρώπης. Στὴ χώρα μας τὸ ἐσωτερικὸ μέτωπο τοῦ καταχτητῆ τρίζει ἀπ᾿ τὴν ὁρμὴ τῶν λαϊκῶν ἀγώνων, ποὺ ὅλο καὶ ἀνεβαίνουν. Τὸ ἔθνος ὀρθώνεται σὲ πανεθνικὸ ἀγώνα καὶ ματωμένη πύρινη γραμμή σημαδεύει τὸ δρόμο του.

Τὸ ἐργαζόμενο ἔθνος καὶ τούτη τὴ φορὰ δὲν ἀντιπαλεύει μόνο μὲ τὸν καταχτητή. Ακόμα καὶ σήμερα ἀπ᾿ τ᾿ ἀνώτερα στρώματά του σκέπτονται μὲ ἰδιοτέλεια καὶ βάνουν τ’ ἀτομικά τους συμφέροντα πάνω ἀπ᾿ τὸ πανεθνικό συμφέρο, πάνω ἀπ᾿ τὸ μεγάλο ἰδανικὸ τῆς λευτεριᾶς καὶ τῆς προόδου τοῦ ἔθνους. Δὲν πρόκειται γιὰ ἀνδράποδα σὰν τὸ Λογοθετόπουλο καὶ τὴν κλίκα του, ποὺ σκοτώνουν τοὺς ἔλληνες πατριῶτες καὶ μὲ σκυλίσια ἀναισχυντία θὰ μιλήσουν καὶ γιὰ τὸ 1821 σήμερα. Οὔτε γιὰ τὸ πεμπτοφαλαγγίτικο πλοκάμι ἀπ᾿ τοὺς Κύρου ὡς τὴ «Ν. Ἐποχή», ἢ τὸ «Νέο Δρόμο». Ωρισμένοι ἀρχηγοὶ τῶν παλιῶν κομμάτων ταλαντεύονται σὰν τοὺς ἐμποροκοτζαμπάσηδες τοῦ 21 καὶ μπαίνουν στὸ δρόμο τῆς ἀντίδρασης. «Δημοκράτες», ποὺ ὡστόσο τρέμουν τὶς μάζες καὶ τὴ μαζικὴ πάλη, μὰ κυρίως ἔνοχες μοναρχικές συνειδήσεις καὶ ὑπολείμματα τεταρτοαυγουστιανὰ ποὺ βυσσοδομοῦν γιὰ τὸ Γλύξμπουργκ, χαιρεκακοῦνε γιὰ τὸ χυνόμενο ἑλληνικὸ αἷμα. Δυσφημοῦν τὸν ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγώνα, τὸν διασποῦν, ὀργανώνουν ἀντεθνικὲς ὀργανώσεις ἀντὶ νὰ συνενωθοῦν στὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο, ἐνισχύουν στὴν οὐσία τὸν καταχτητή, ὑψώνουν ξανὰ τὸ ξεφτισμένο λάβαρο τῆς «μεγάλης ἰδέας» γιὰ ν᾿ ἀποπλανήσουν ἄλλη μιὰ  φορὰ τὸν ἑλληνικό λαό. Τὸ ἐργαζόμενο ἔθνος δὲν παύει, μακρόθυμο καὶ ὑπομονετικό, νὰ τοὺς καλεῖ στὸ ἐθνικὸ καθῆκον. Μὰ ἡ ἀντεθνική τους στάση δὲ θὰ τὸ ἐπηρεάσει στὴν πάλη του καὶ δὲν θὰ ματαιώσει τὶς θυσίες του γιὰ νὰ ξαναρχίσει τὸ μαρτύριο τοῦ Σίσυφου. Οἱ ἐθνικὲς λαοκρατικές δυνάμεις τῆς ἐργατιᾶς, τῆς ἀγροτιᾶς, ὅλου τοῦ ἐργαζόμενου ἔθνους θέλουν, μποροῦν καὶ θὰ ἱκανοποιήσουν τὶς ἱστορικὲς ἐθνικὲς ἀνάγκες. Ὁ τωρινός ἀγώνας γίνεται σ’ ἐποχὴ κοσμοχαλασμοῦ καὶ κοσμοδημιουργίας. Τὸ θαῦμα τῶν λεύτερων λαῶν τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης φωτίζει κι᾿ ἐμπνέει τὸν ἑλληνικό λαό. Ὁ κοινὸς καὶ δίκαιος ἀγώνας τῶν μεγάλων συμμάχων Σοβιετοαγγλοαμερικάνων καὶ ἡ ἐποποιία τοῦ κόκκινου στρατοῦ τὸν γεμίζουν τόλμη καὶ πίστη στὴ νίκη. Οὔτε παλεύουν πιὰ οἱ μάζες ἀκέφαλες, ὅπως στὰ 1821. Ὑπάρχει τὸ ΚΚΕ, τὸ μαχητικὸ ἐπιτελεῖο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ἀλύγιστος ὀργανωτής, ὁ φωτισμένος πολιτικός του ἀρχηγός. Ὑπάρχουν οἱ ἄλλες ὀργανώσεις καὶ κόμματα ποὺ συνεργάζονται μαζί του. Ὑπάρχει τὸ ἐθνικὸ ἀπελευθερωτικό μέτωπο ΕΑΜ, ὁ πανεθνικὸς αὐτὸς ὀργανισμός. Υπάρχει τὸ ἐθνικὸ ἐργατικὸ ἀπελευθερωτικό μέτωπο ΕΕΑΜ. Υπάρχει ὁ ἐθνικός λαϊκὸς ἀπελευθερωτικός στρατός ΕΛΑΣ ποὺ τὰ τμήματά του πολεμᾶν στὰ βουνὰ μὲ τὰ ὅπλα τοὺς καταχτητές. Εἶναι οἱ ὀργανώσεις ποὺ δὲν τὶς εἶχε ἡ τρανοδύναμη γενιὰ τοῦ 1821. Φλογεροὶ ἐπαναστάτες σὰν τὸν Παπαφλέσσα, τὸν Οἰκονόμου, τὸν Καραντζᾶ, λαογέννητοι ἥρωες καὶ ἔντιμοι καὶ ἀδέκαστοι πατριῶτες σὰν τὸν Μακρυγιάννη, τὸν Διάκο, τὸν Νικητηρᾶ, τὸν Κανάρη ἂν δροῦσαν στὴν ἐποχή μας θὰ ἤταν μαχητές τοῦ ΕΑΜ, θὰ ἦταν οἱ πολεμικοὶ ἀρχηγοὶ τοῦ ΕΛΑΣ. Οἱ ἐθνικές, οἱ λαοκρατικὲς δυνάμεις ἀκριβῶς γιατὶ εἶναι λαοκρατικὲς εἶναι ἀκαταγώνιστες. Ὁ λαὸς ἀδιάκοπα τὶς πλουτίζει μὲ καινούριο αἷμα, καινούρια τμήματα ἔλληνες πατριῶτες πυκνώνουν καθημερινὰ τὶς φάλαγγές τους. Τὴ δύναμη τῶν ἐθνικῶν λαοκρατικῶν μαζῶν τὴν τρανεύει σὲ ἀφάνταστο βαθμό ή ξεκάθαρη γνώση τῶν μεγάλων σκοπών. Τὸ καθῆκον τῆς ἱστορικῆς στιγμῆς, τὰ νεοελληνικά προβλήματα γίνονται συνείδηση μὲ τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ ποὺ ξέρει πὼς μὲ τὸν τωρινό ἀγώνα πρέπει νὰ λυθοῦν, καὶ μποροῦν νὰ λυθοῦν ἐπιτέλους, γιὰ νὰ προκόψει ἡ Ἑλλάδα: Πρὶν ἀπ᾿ ὅλα καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ ἐθνικὴ λευτεριά. ᾿Αγώνας πανεθνικός. Τὸν σαμποτάρουν; Τὸν διασποῦν; Τὸν πολεμᾶν; Τὸ ἔθνος θὰ τοὺς ἀπομονώσει καὶ θὰ τοὺς κάνει ἀνίσχυρους νὰ βλάψουν τὸν ἀγώνα του. Καὶ θὰ διώξει τοὺς ξένους ληστὲς καὶ δήμιους: τὸν γερμανό, τὸν ἰταλό, τὸν βούλγαρο φασίστα, ποὺ μολύνουν τὸ χῶμα τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἑλλάδα θὰ γίνει λεύτερη καὶ θὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἐθνική της ἑνότητα. Ἂς σκούζουν τὰ κοράκια τῆς «μεγάλης ἰδέας». Τὸ ἔθνος πολεμάει γιὰ νὰ πάψει να ‘ναι σκλάβο ὄχι γιὰ νὰ σκλαβώσει ἄλλους λαοὐς. ᾿Αντίθετα θ᾽ ἀνοίξει τὸν δρόμο τῆς συνεργασίας μὲ τοὺς γειτονικούς λαούς. Ἡ ἐθνικὴ λευτεριὰ κερδισμένη μὲ τὸν πρωτόβουλο ἀγώνα τοῦ λαοῦ, δημιουργικὴ προϋπόθεση γιὰ τὸν κοινωνικό λυτρωμό, γιὰ τὸν θρίαμβο τῆς λαοκρατικῆς κυριαρχίας. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς παλεύει σήμερα γιὰ νὰ γίνει αὔριο νοικοκύρης στὸν τόπο του. Γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα δική του. Γιὰ νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ κάθε ντόπια καὶ ξένη κεφαλαιοκρατικὴ ἐκμετάλλευση. Πολεμάει γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύσει λοακρατικό πολίτευμα καὶ νὰ κυβερνάει ὁ ἴδιος τὸν τόπο του. Γιὰ νὰ γίνουν οἱ ἑλληνίδες ἰσότιμες μὲ τοὺς ἔλληνες. Θέλει ν᾿ ἀποχτήσει ὁ ἀγρότης τὴ γῆ του, ὁ κάθε βιοπαλαιστὴς νὰ ἐξασφαλίσει τὴ δουλειὰ καὶ τὸν κόπο του. Νὰ πληρώνεται ὁ ἐργάτης καὶ ὁ ὑπάλληλος, ὅσο ἀξίζει ἡ δουλειά τους. Γιὰ ὅλο τὸν λαὸ νὰ λείψει ὁ ἐφιάλτης τῆς πείνας. Ἡ περιφρονημένη γλῶσσα τοῦ λαοῦ εἶναι πιὰ καιρὸς νὰ γίνει ἐπίσημη ἐθνικὴ γλῶσσα. Ἡ μόρφωση, οἱ εὐκολίες καὶ οἱ ἀνέσεις τοῦ πολιτισμοῦ νὰ γίνουν χτῆμα ὅλου τοῦ λαοῦ. Ν᾿ ἀναπτυχτοῦν οἱ παραγωγικές δυνάμεις καὶ ν᾿ ἀνέβει τὸ βιωτικὸ καὶ ἐκπολιτιστικὸ ἐπίπεδο τῶν μαζῶν. Νὰ τὸ βαθύτερο κίνητρο ποὺ ψυχώνει καὶ ἀναφτερώνει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στὸν ἐθνικό του ἀγώνα. Θέλει νὰ ἀποκτήσει σὰν «ἔπαθλο καὶ ἐπιστέγασμα γιὰ τὸ σημερινό του ἀγώνα… μιὰ καινούρια Ἑλλάδα τῆς δουλειᾶς, τῆς λευτεριᾶς, λυτρωμένη ἀπὸ κάθε ξενικὴ ἰμπεριαλιστικὴ ἐξάρτηση καὶ ἀπὸ κάθε ἐκμετάλλευση, μ’ ἕναν πραγματικά παλλαϊκὸ πολιτισμό».

Ὁ ἀγώνας εἶναι βαρὺς μὰ ἡ ὑπόθεση τρανὴ καὶ τὸ ἔπαθλο μεγάλο. ᾿Αξίζει νὰ πολεμήσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἕλληνίδες σὰν «Κολοκοτρωναίοι». Οἱ μάρτυρες τοῦ 1821 τὸ περιμένουν. Ἡ Ἑλλάδα τὸ ἀπαιτεῖ. Καὶ οἱ βράχοι ἀκόμα τῆς ἑλληνικῆς γῆς μὲ τὴ βουβή τραχιά τους ὄψη μᾶς τὸ προστάζουν. Περήφανοι, γιατὶ ὁ λαός μας δημιούργησε καὶ πλαταίνει ὁλοένα έναν ὑπεύθυνο τομέα στὸ παγκόσμιο μέτωπο τῆς λευτεριᾶς, πλημμυρισμένοι ἀπὸ ἐπαναστατικό μίσος στοὺς τυράννους καὶ στοὺς πράχτορές τους, ψυχωμένοι ἀπὸ τὸ πάθος τῆς πάλης καὶ τῆς νἱκης. Ἄφοβοι μπροστὰ σ᾽ ὁποιοδήποτε κίντυνο. Πανέτοιμοι γιὰ κάθε θυσία. Μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ μὰ καὶ μὲ κρύο καὶ ἄγρυπνο λογισμὸ ἂς ὀργανώσουμε, ἂς σφυρηλατοῦμε, ἂς καταχτᾶμε κάθε στιγμὴ τὴ νίκη καὶ τὴ λευτεριὰ στὸν φοβερό, πολύμορφο ἐθνικοἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα μὲ ἀδιάκοπη ἐπαναστατική δουλειά. Στὶς γραμμές τοῦ ΕΑΜ, τοῦ ΕΕΑΜ, τοῦ ΚΚΕ, τοῦ ΕΛΑΣ, ὅλων τῶν ἐθνικῶν λαοκρατικῶν κομμάτων καὶ ὀργανώσεων. Κανένας νὰ μὴ λείψει ἀπὸ τὸν μεγάλο ἀγώνα τῆς λευτεριᾶς. Ἡ σφραγίδα τῆς ἀτιμίας θὰ σημαδέψει καὶ θὰ συνοδεύει αἰώνια τὸν δειλό, τὸν ἄναντρο, τὸν συμφεροντολόγο, τὸν διασπαστή. Ὅλοι στὶς φάλαγγες τοῦ ΕΑΜ. Ὅλοι ἑνωμένοι στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ 1821! Γιὰ μιὰ Ἑλλάδα ἐλεύτερη καὶ πολιτισμένη καὶ γιὰ λεύτερο καὶ εὐτυχισμένο Ἑλληνικό λαό! Πιὸ ψηλὰ τὶς σημαῖες τῆς ἐθνικοἀπελευθερωτικῆς πάλης! Καὶ ἡ νίκη εἶναι δική μας.!