1,20 ευρώ, ένα εισιτήριο. Τρόλεϊ 12. Περιστέρι. Πάνε έντεκα χρόνια που ένας νέος άνθρωπος , μόλις 19 χρονών, «εκπαραθυρώθηκε» από ένα τρόλεϊ, δολοφονήθηκε από έναν ελεγκτή, από ένα βάρβαρο υποκείμενο ενός βάρβαρου και ληστρικού αντιλαϊκού συστήματος ελέγχου στα μνημονιακώς κερδοσκοπούντα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Ήταν 1,20 ευρώ, ήταν και είναι πολλά. Ήταν και είναι πληρωμένα από τα δεδουλευμένα, από το κάθε μεροκάματο της καθεμιάς μας, του καθενός μας. Από τους βετεράνους της δουλειάς, από τη νέα εργατική βάρδια, από τις άνεργες και τους άνεργους που πληρώνουν χωρίς να έχουν.

Ήταν και είναι κλοπή του Κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, η επιταγή του 1,20 ευρώ στο εισιτήριο των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς.

Διαπληκτισμός, είπανε, τα καλοπληρωμένα από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες μίντια. Έφταιγε, είπανε. Και είπανε, και είπανε.

Όπως ακριβώς είπανε και για τα Τέμπη: Έφταιξε η κακιά η ώρα.

«Φτωχός άγιος, δοξολογία δεν έχει», βροντοφωνάζει στην εξουσία ο Κοσμοκαλόγερος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Αυτός ο λερός. Ο σχεδόν επαίτης, Ο χωρίς εισιτήριο.

Στις 20 Ιουνίου του 2018, μετά από την καλή χώνεψη του φαστ φουντ «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ, το Συμβούλιο Εφετών έκλεισε την υπόθεση.

Από το σκεπτικό του Εφετείου:

«Ο ελεγκτής δεν συμμετείχε με κανένα τρόπο.

Ούτε γνώριζε ούτε όφειλε να γνωρίζει ή μπορούσε να προβλέψει λόγω της ιδιότητάς του τη δυνατότητα ανοίγματος των θυρών του εν κινήσει τρόλεϊ με μηχανικό τρόπο».

Πάνω στο κορμί ενός 19χρονου, ενός νέου που δεν είχε, όπως  οι περισσότερες και περισσότεροι από εμάς, να πληρώνει εισιτήριο για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς -για τις δημόσιες, δηλαδή, συγκοινωνίες- η «δικαιοσύνη» της αστικής τάξης αποφάνθηκε πέντε χρόνια μετά: έφταιγε.

Έτσι, είμαστε όλοι από τότε μέχρι σήμερα ένοχοι:

Φταίμε. Γιατί δεν έχουμε. Το 1,20 ευρώ.

Φταίμε, στην πραγματικότητα, γιατί αφήνουμε τις ζωές μας έρμαιο στα χέρια και στα πληκτρολόγια των συστημικών αυτών δολοφόνων που μας κοστολογούν ανάλογα με τα κέρδη τους.

Φταίμε, τελικά, γιατί δεν «κεφαλαιοποιήσαμε» τις μάχες που τότε δώσαμε. Δεν τις κάναμε εφαλτήρια για την Οργάνωση της εργατικής τάξης σε πραγματικά μαχητική, επικίνδυνη για το καθεστώς της εκμετάλλευσης του 1,20 ευρώ, της αστικής μας τάξης.