Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας προτάθηκε για Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Τασούλας, ένας άνθρωπος που εκλέγεται επί 25 χρόνια στην ελληνική βουλή και εκφράζει θέσεις δεξιές, συντηρητικές, αντικομμουνιστικές, τασσόμενος στη γενικότερη «γραμμή» της ΝΔ μεταπολιτευτικά.
Καλείται να παίξει και αυτός τον ρόλο του προέδρου «όλων των Ελλήνων» κάτι που ποτέ δεν έχει συμβεί επί της ουσίας, γιατί ο καπιταλισμός είναι ταξικό σύστημα εκμετάλλευσης μίας τάξης πάνω σε μια άλλη τάξη. Οπότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λειτουργεί πάντα ως ο δήθεν υπερταξικός θεσμός και βιτρίνα δημοκρατίας σε ένα σύστημα βίας και εκμετάλλευσης για την εργατική τάξη και τα φτωχολαϊκά στρώματα.
Δεν θα σταθούμε παραπάνω στον προτεινόμενο για πρόεδρο της δημοκρατίας Τασούλα. Ούτε στις αναλύσεις των αστικών ΜΜΕ για το τι προσπαθεί να κερδίσει πολιτικά ο Μητσοτάκης εντός παράταξης με αυτή την επιλογή και τις ενδονεοδημοκρατικές φαγωμάρες δεξιών-ακροδεξιών εντός της μπλε πολυκατοικίας.
Θα σταθούμε σε κάτι που πολλές φορές έχουμε εκφράσει μέσα από άρθρα και αναλύσεις μας. Και κινείται φυσικά προς τους αριστερούς η κριτική μας, που δήθεν σοκαρίστηκαν με την επιλογή Τασούλα.
Τις τελευταίες μέρες φιγουράρει σε διάφορα σάιτ σοσιαλδημοκρατικά η αντικομμουνιστική δήλωση του Τασούλα για τον Μπελογιάννη μέσα στην Βουλή το 2017, η οποία εκφράζει τις απόψεις που έχει η πλειοψηφία των δεξιών για την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου το 1946-49. Την αντιγράφουμε και εμείς: «…έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας».
Ρωτάμε: το ζήτημα κομμουνιστική δικτατορία, όπως το έβαλε τότε ο Τασούλας, το βάζουν μόνο οι δεξιοί στην Ελλάδα; Είναι ή δεν είναι οι αναθεωρητές, οι ευρωκομμουνιστές, οι τροτσκιστές και κάθε είδους «αντιδογματικοί» οπορτουνιστές που δεν έχουν πάψει να δουλεύουν με κάθε τρόπο ενάντια στο επαναστατικό ΚΚΕ, τον ΔΣΕ και φυσικά στον κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη; Τα «ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι» και τα «θα γινόμασταν Αλβανία» ποιος τα έλεγε; Μόνο οι δεξιοί; Που στην τελική με την βοήθεια των Αμερικανών ιμπεριαλιστών ήταν οι νικητές του εμφυλίου; Ή μήπως εδώ και δεκαετίες τα καλλιεργούν και τα τρέφουν οι αριστεροί αποστάτες και πολέμιοι του πιο δίκαιου αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή δημοκρατία, δηλαδή του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού;
Ας τα αναλογιστεί ο καθένας όλα αυτά και ας συμπεράνει τις ευθύνες που έχουν εκείνες οι δυνάμεις της αριστεράς που έπαιξαν τον χειρότερο ρόλο για την μνήμη αλλά και τη σοσιαλιστική/κομμουνιστική προοπτική για τη χώρα μας με τις οπορτουνιστικές μπαρούφες τους.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη πάντα θα τους πονάει, γιατί απεδείχθη ότι ήταν τσιράκια της αμερικανοκρατίας˙ μια κυβέρνηση μαριονέτα και μια αστική τάξη του Κολωνακίου που επιβίωνε από δανεισμό και τα πακέτα στήριξης των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Το ΚΚΕ των Ζαχαριάδη-Μπελογιάννη και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση θα τους πονάει, γιατί η λαϊκή δημοκρατία και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός μπήκε ένοπλα από μαζικό επαναστατικό λαϊκό στρατό (ΔΣΕ) και με όρους εξουσίας.
Υγ. Για την επιλογή Τασούλα από την ΝΔ για ΠτΔ οι σύντροφοι της Κόντρας έχουν κάνει σε πρόσφατο άρθρο τους μια εύστοχη αναφορά στον Στάλιν και το Μπολσεβίκικο κόμμα που αξίζει να διαβαστεί ΕΔΩ.