Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου έγινε η 6η ανταλλαγή αιχμαλώτων από την αντίσταση και η απελευθέρωση των Παλαιστινίων κρατουμένων απ’ τα κολαστήρια του Ισραήλ (3 Ισραηλινοί για 369 Παλαιστίνιους απ’ τους οποίους οι 24 απελάθηκαν εκτός Παλαιστίνης). Οι εικόνες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου (όχι στα κυρίαρχα ΜΜΕ φυσικά) είναι σχεδόν οι ίδιες: οι Ισραηλινοί αιχμάλωτοι παραδίδονται γεροί, δυνατοί και ακμαίοι ενώ οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις κατοχικές φυλακές των σιωναζιστών βγαίνουν υποβασταζόμενοι απ’ τα βασανιστήρια, την ασιτία και την κακομεταχείριση στα κάτεργα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση του Ιγιάντ Χαριμπάτ που απελευθερώθηκε το Σάββατο. Ο 43χρονος σήμερα Ιγιάντ ήταν κάτοικος της πόλης Ντούρα στη Χεβρώνα όταν συνελήφθη το 2002. Τον καταδίκασαν σε ισόβια με την κατηγορία ότι ήταν μέλος των Ταξιαρχιών αλ-Άκσα, του ένοπλου τμήματος της Φατάχ που διαχωρίστηκε.
Ο Χαριμπάτ πέρασε 23 χρόνια στις σιωνιστικές φυλακές, μεταφερόμενος από φυλακή σε φυλακή και περνώντας μεγάλο μέρος στην απομόνωση. Επέζησε από 2 απόπειρες δολοφονίας. Η πρώτη έγινε το 2014: αφού τραυματίστηκε από τις κατοχικές δυνάμεις σε μια επίθεσή τους στη φυλακή Ράμον, τον μετέφεραν στην κλινική της φυλακής. Εκεί οι σιωναζί του έκαναν ένεση στο κεφάλι με αποτέλεσμα να έχει απώλεια μνήμης και να παραλύσει στο ένα χέρι και πόδι και να έχει εγκεφαλική δυσλειτουργία. Για πάνω από 2 χρόνια δεν αναγνώριζε τους ίδιους του τους συγγενείς.
Η δεύτερη απόπειρα ήταν το 2017. Ο κατοχικός στρατός τον ψέκασε με τοξικό αέριο το οποίο του προκάλεσε εγκαύματα σε όλο το σώμα. Μετά από αυτό έχασε 40 κιλά και παρέλυσε εντελώς. Απ’ το 2021, με την επιδείνωση της υγείας του, έγιναν εκκλήσεις από την οικογένεια του για απελευθέρωσή του, οι οποίες φυσικά έπεσαν στο κενό.
Όλα αυτά αποδεικνύουν τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι αγωνιστές πίσω απ’ τα κάγκελα των σιωναζιστών. Πάνω από 10.000 κρατούμενοι παραμένουν σήμερα έγκλειστοι. Κι ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί η αντίσταση έχει πάγιο αίτημα την απελευθέρωση των κρατουμένων. Το σύνθημα «όποιος ξεχνάει τους αιχμάλωτους του πολέμου ξεχνάει και τον ίδιο τον πόλεμο» γίνεται πράξη όλα αυτά τα χρόνια της αντίστασης ενάντια στον εποικιστή σιωνιστή εχθρό.
Ο κρατούμενος Οσάμα αλ-Άσκαρ έγραψε γι’ αυτόν, ενώ βρισκόταν στη φυλακή Ράμον, στις 23 Ιουνίου 2021: «Τον συνάντησα την πρώτη μέρα της σύλληψής μου, σχεδόν πριν από 19 χρόνια. Ήταν ένας αποφασιστικός νέος, μορφωμένος και αληθινός μαχητής, που εργαζόταν πάντα με απαράμιλλη αφοσίωση σε κάθε ρόλο. Όλοι όσοι τον γνώριζαν, μέσα και έξω από τις φυλακές, θαύμαζαν τον ευγενικό του χαρακτήρα, την ευγένεια και την απεριόριστη γενναιοδωρία του. Ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή του εκπαίδευση και διέπρεψε στην προσφορά πολιτιστικών και εθνικών μαθημάτων στους συγκρατούμενούς του». Ο Χαριμπάτ είναι γνωστό ότι μιλάει άπταιστα τρεις γλώσσες και είναι κάτοχος δύο πανεπιστημιακών πτυχίων στις πολιτικές επιστήμες και τη μηχανική και βοήθησε τους συγκρατούμενούς του να μάθουν γραφή και ανάγνωση. Γι’ αυτόν τον λόγο απέκτησε και το παρατσούκλι «ο ακαδημαϊκός».
Σύμφωνα με δηλώσεις της μητέρας του, Γιούσρα Χαριμπάτ:
«Ο ίδιος ο Σινουάρ μου είπε: “Μα τω Θεώ, θα ελευθερώσω τον γιο σου. Ο γιος σου είναι ελεύθερος! Κανείς εκτός από τους ελεύθερους δεν θα τον ελευθερώσει.” Ευχαριστώ την αντίσταση, ευχαριστώ αυτούς που πολέμησαν, ευχαριστώ όσους θυσιάστηκαν, ευχαριστώ όλους αυτούς που τα σπίτια τους καταστράφηκαν.
Όταν ο Σινουάρ πέθανε ως μάρτυρας, έκλαιγα για 3 ημέρες. Είπα στον εαυτό μου ότι οι κρατούμενοι χάθηκαν! Κανείς δεν θα είναι εκεί για αυτούς! Αλλά δόξα τω Θεώ, ο Θεός τους παρείχε (στους μαχητές) τη νίκη!».
