Στις 5/12 άλλη μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή στη Σαλαμίνα από το χέρι του δυνάστη της. Μια γυναίκα που βρήκε το θάρρος, στάθηκε όρθια, πήγε στο αστυνομικό τμήμα, ζήτησε βοήθεια, ακολούθησε τα βήματα που τόσο έχουν διαφημιστεί από την κυβέρνηση… Έκανε ό, τι της είπαν, για να φύγει μακριά από τον κακοποιητή της, Χρήστο Παττακό, και τελικά βρέθηκε δολοφονημένη, γιατί, από ό, τι φαίνεται, αυτά που της είπαν δε στάθηκαν αρκετά για να την προστατέψουν.
Ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Κ. Μητσοτάκης τον Νοέμβρη του 2022 σε επίσημη ομιλία του σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία:
«Σήμερα στο Σώμα λειτουργούν 73 επιτελικές υπηρεσίες αλλά το σημαντικότερο 18 επιχειρησιακά γραφεία αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας απλωμένα σε ολόκληρη την επικράτεια, 403 αστυνομικοί με κατάλληλες γνώσεις έχουν στελεχώσει αυτά τα γραφεία, οι περισσότερες γυναίκες για ευνόητους λόγους, και χειρίζονται αποτελεσματικά, και όταν λέω αποτελεσματικά εννοώ και με τη σχετική ευαισθησία – κατανόηση αυτές τις υποθέσεις.
Ταυτόχρονα η επιμόρφωση για την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία διατρέχει πια όλη τη δομή της αστυνομίας. Έχουμε 229 πιστοποιημένους αξιωματικούς οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι να μεταδώσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους σε 6.000 συναδέλφους τους. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος θα έχουν εξειδικευτεί πάνω σε αυτά τα ζητήματα παραπάνω από 16.000 αστυνομικοί, το 1/3 δηλαδή της δύναμης του Σώματος.
Ενώ το σύνολο του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας είναι εφοδιασμένο με ένα γενικό οδηγό δράσης για τέτοιες περιπτώσεις.
Τελευταίο όπλο η δωρεάν εφαρμογή του panic button, του κουμπιού πανικού το οποίο είχαμε την ευκαιρία να μας παρουσιάσει το Ίδρυμα Vodafone. Σας ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή την ευγενική χορηγία. Πολύ σημαντικό να μπορεί μία γυναίκα εύκολα και με τρόπο ασφαλή και κρυπτογραφημένο να καλεί από το κινητό της σε βοήθεια και η αστυνομία, πια, να γνωρίζει και να εντοπίζει ταχύτατα το σημείο όπου μπορεί να εκδηλώνεται ένα περιστατικό άσκησης βίας κατά μιας γυναίκας.
Είναι μία ακόμα πρωτοβουλία που όχι μόνο προστίθεται στα καθημερινά αμυντικά μέσα των γυναικών. Υποψιάζομαι ότι θα λειτουργήσει και αποτρεπτικά για κάθε υποψήφιο παραβάτη».
Στις 3/12, λοιπόν, η γυναίκα αυτή με σπασμένο πόδι από τον κακοποιητή της, πήγε στο αστυνομικό τμήμα έκανε καταγγελία, ενεργοποιήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου και η συμβουλή ήταν να φύγει από το σπίτι να πάει να μείνει αλλού, να ενεργοποιήσει το panic button (την εφαρμογή που δίνει τη δυνατότητα της ειδοποίησης της αστυνομίας σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας) ώστε να ειδοποιήσει για βοήθεια, αν χρειαστεί. Αυτές είναι οι συμβουλές που λαμβάνει μια γυναίκα ξυλοκοπημένη, που η ζωή της κινδυνεύει… Ένα αυτόφωρο που, αν προλάβει και λήξει η διαδικασία, σταματά, μια προτροπή να φύγει από το σπίτι και να πάει όχι σε κάποια δομή στοχευμένα αλλά όπου… τη βγάλει ο δρόμος (πιθανότατα στο σπίτι κάποιου οικείου της, που ο κάθε δράστης ξέρει από πριν), ένα panic button που όταν ο άλλος βρεθεί μπροστά σου δε θα προλάβεις να το ενεργοποιήσεις αλλά και να προλάβεις μέχρι να έρθει η βοήθεια πιθανότατα να είναι αργά. Έτσι, λοιπόν, σαν κύριος, εισήλθε ο δυνάστης στο σπίτι της μητέρας της με την καραμπίνα στο χέρι και τη δολοφόνησε.
Και πώς να μην αναρωτηθεί κανείς για το αν η «γραφειοκρατική αμέλεια» της αστυνομίας για μια τέτοια σοβαρή υπόθεση δεν την κάνει συνυπεύθυνη για τη δολοφονία της γυναίκας… Χωρίς να έχουμε στοιχεία πάνω στο τι κατέθεσε η γυναίκα πριν δολοφονηθεί, θεωρούμε ότι δεν θα περιέγραψε τον μελλοντικό της δολοφόνο σαν αρνάκι αλλά το αντίθετο. Η κατοχή όπλου εάν ήταν γνωστή στην αστυνομία από τη ίδια σε συνδυασμό με τον βάρβαρο ξυλοδαρμό και τις απειλές κάνει το ζήτημα πολύ σοβαρό. Και γίνεται σοβαρό όταν η «κοινωνία είναι μικρή» και γνωρίζονται οι πάντες, και έχουμε έναν άνθρωπο να θέλει βοήθεια και απευθύνεται στη προστασία του πολίτη, στο τοπικό τμήμα… Και ο τοπικός διευθυντής αντί να κάνει τα πάντα να περιφρουρήσει τη γυναίκα που ζητούσε βοήθεια, της είπε τη «γνωστή κασέτα»…
Η παραπάνω γυναικοκτονία έρχεται να προστεθεί στις πολλές των τελευταίων ετών αποδεικνύοντας πόσο έκθετη είναι η κάθε γυναίκα απέναντι στη βία που βιώνει. Δεν τη σκοτώνει μόνο ο ιδιοκτήτης της, τη σκοτώνει νωρίτερα η αδιαφορία, η οποία εκφράζεται μέσα από την ανεπάρκεια του κράτους. Άλλωστε, αυτό επιβεβαιώνεται και από την έκθεση της GREVIO (υπεύθυνη για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης) για την Ελλάδα. Από τη μία, αναφέρεται στην αύξηση των αστυνομικών δυνάμεων σχετικών με το θέμα ή σε εφαρμογές όπως η panic button, από την άλλη όμως παρατηρεί ανεπάρκεια στην εκπαίδευση, την έλλειψη πόρων, επισημαίνει την ανάγκη αύξησης των δομών φιλοξενίας (λειτουργούν 20 με 450 κλίνες) και μάλιστα την ανάγκη άμεσης διαμονής σε γυναίκες που βρίσκονται σε έκτακτη ανάγκη. Τονίζει την αναγκαιότητα δημιουργίας κέντρων βιασμού/ παραπομπής για σεξουαλική βία, ώστε να παρέχουν άμεση ιατρική περίθαλψη και έγκαιρη ιατρικοδικαστική εξέταση (ας μην ξεχνάμε τα περιστατικά βιασμού που κορίτσια μετά την καταγγελία τους ζητούνταν να μείνουν άπλυτες μέχρι να δουν τον ιατροδικαστή). Η στήριξη των κακοποιημένων γυναικών είναι απαραίτητη. Καμία δε θέλει να υπομένει την μπότα του κακοποιητή της, καμία δε θέλει να θέτει σε κίνδυνο την ζωή της (και κάποιες φορές και των παιδιών της). Οι αλυσίδες που την κρατάν πίσω είναι πολλές αλλά όταν απλώνει το χέρι για να απελευθερωθεί, πρέπει κάποιος να την τραβήξει έξω από τα σκατά. Σίγουρα το πρώτο βήμα είναι η έμπρακτη βοήθεια μέσω δομών, ιατρικού προσωπικού, προστασίας της. Η οριστική λύση, όμως, δε μπορεί να δοθεί μέσα σε ένα σύστημα το οποίο, αυτό το ίδιο την υποβαθμίζει, την εγκαταλείπει και τη σφίγγει γερά πάνω στον κακοποιητή της κάνοντας την να νιώθει ανήμπορη. Η γυναικεία απελευθέρωση είναι συνυφασμένη με το τσάκισμα του καπιταλισμού