Γιατί δεν αυτοεξορίζομαι;

Να ξεκινήσω λέγοντας πως προφανώς, σέβομαι την απόφαση της αυτοεξορίας, ειδικά αν χρησιμοποιείται για την συνέχιση του αγώνα. Δεν έχει καμία σχέση με διακοπές ούτε είναι κάτι εύκολο όπως πολλοί πιστεύουν, συνεχίζεις να μην είσαι ελεύθερος όταν είσαι μακριά από το χώμα σου, από τους αγαπημένους σου και έχεις διαφόρων ειδών δυσκολίες στην επιβίωση.

Αλλά τους τελευταίους μήνες το ζήτημα της εξορίας έχει υποτιμηθεί πολύ ειδικά στην Καταλονία. ο Πουτζντεμόν και άλλοι πολιτικοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην εξορία γιατί υποστήριξαν την αυτοδιάθεση τους, παρόλα αυτά είχαν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν με αρκετή ευκολία. Πολλοί πιστεύουν πως για όλους θα είναι το ίδιο εύκολο και δεν είναι λίγες οι φορές που με σταματάνε και μου λένε “κάνε αυτό που έκανε και ο Πουτζντεμόν”. Εξορία σημαίνει πως για χρόνια ολόκληρα δεν θα μπορείς να γυρίσεις πίσω και δεν θα μπορείς να έχεις μια σταθερή δουλειά, όποτε η επιβίωση θα είναι αδύνατη. Δεν έχω την οικονομική ευχέρεια, αλλά όντως θα μπορούσα να προσπαθήσω να βρω μια δουλειά και να μείνω στην εξορία για όσο χρόνο γίνεται. Με λίγη βοήθεια απ’ έξω θα μπορούσε να είναι μια πιθανή επιλογή. Αλλά όχι, αποφάσισα να μείνω στην Ισπανία τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει η ποινή μου. Ποιος ξέρει ίσως στο μέλλον να διαλέξω την αναγκαστικά την αυτοεξορία, αλλά για τους λόγους που θα πω πιο κάτω, δεν θα το επιλέξω τώρα.

Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας, πολλοί επαναστάτες είχαν να διαλέξουν αυτόν τον δρόμο, όπως ο Μαρξ η ο Λένιν για παράδειγμα. Αυτό δεν τους έκανε δειλούς αλλά αντίθετα είχαν πολλά θετικά αποτελέσματα από τις εξορίες τους. Άλλα παραδείγματα επαναστατών όπως αυτών, έπρεπε να μείνουν και έμειναν στις πατρίδες τους παλεύοντας και πηγαίνοντας στην φυλακή, γιατί αν όλοι οι μπολσεβίκοι έφευγαν, η επανάσταση θα ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί. Επίσης σημαντική ήταν η συμβολή και άλλων εκτός από τον Λένιν στην εξορία όπως του Φέλιξ Ντερζίνσκι η άλλοι που δεν πήγαν στην εξορία όμως φυλακίστηκαν. Με αυτό θέλω να υπενθυμίσω πως δεν είναι τομάρι οποίος πάει στην εξορία ούτε πάει διακοπές για να γίνει “μάρτυρας”, όπως υποστηρίζουν πολλοί που λένε πως το να πας εξορία είναι σαν να πας σε κάμπινγκ η στην παραλία. Υπάρχουν πολλοί σοβαροί λόγοι για να επιλέξεις κάτι τέτοιο και δεν μπορείς τους υποτιμάς η να γυμνώνεις το ζήτημα από μια σοβαρή και βαθιά ανάλυση. Από την άλλη αν όλοι οι χιλιάδες επί χιλιάδων καταπιεσμένοι εξοριζόμασταν, δεν θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε το επαναστατικό κίνημα.

Όταν επέλεξα αυτόν τον δρόμο δεν το έκανα από κάποιον ατομικισμό. Ήξερα πως θα πληρώσω ένα τεράστιο τίμημα όταν επέλεξα να μείνω στην Ισπανία, χωρίς να ξεχνάω και τα θετικά που μπορεί να γεννήσει αυτό. Για αυτό η ανάλυση μου δεν βασίζεται πάνω στο τι θα ήταν πιο βολικό για εμένα. Γιατί όσο σκληρή και να είναι η εξορία νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως στις φυλακές τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Για εμένα θα ήταν κάπως πιο βολικό να φύγω, αλλά νομίζω πως αν το κάνω αυτό θα συμβάλω λιγότερο στον σκοπό υπηρετώ. Το να πάρω μια απόφαση σαν αυτή, μια απόφαση που πήραν τόσοι και τόσοι επαναστάτες όπως ανέφερα πιο πάνω, πρέπει πρώτα να κάνω ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Σε άλλη περίπτωση μπορεί να κατέληγα σε άλλο συμπέρασμα άλλα στην συγκεκριμένη κατάσταση νομίζω πως θα προσφέρω περισσότερα στο κίνημα και σε συνειδήσεις αν με φυλακίσουν παρά με το να φύγω. Το έχω σκεφτεί πάρα πολύ. Και δυστυχώς η περίπτωση του Valtonyc επιβεβαιώνει την σκέψη μου. Πόση αντίσταση μπορεί να τροφοδοτήσει η εξορία;. Σίγουρα αν με συλλάβουν χωρίς να κλείνω τα μάτια μου στην πραγματικότητα, γιατί ξέρω πολύ καλά την αδυναμία του επαναστατικού κινήματος, θα φανερώσω παραπάνω από ένα πράγμα. Μας φυλακίζουν γιατί ραπάρουμε, βγάζουμε την μάσκα του φασισμού και πολλοί άνθρωποι θα ανοίξουν τα μάτια τους. Κατάφερα να πάρω κάποιες άδειες από το κράτος για να κάνω κάποιες ομιλίες και συναυλίες. Αν κάτι με παρηγορεί αυτό είναι πως τίποτα δεν πήγε χαμένο και πολλοί άνθρωποι, νέοι η και όχι τόσο νέοι, δείχνουν ενδιαφέρον για να παλέψουν με αφορμή τις υποθέσεις μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό το ενδιαφέρον μπορεί να αυξηθεί αν μείνω και με φυλακίσουν, περισσότερο με το αν αυτοεξοριστώ. Δεσμεύτηκα σε τέτοιο βαθμό στον σκοπό μου δηλαδή στο να μπορεί να υπάρξει περισσότερη πάλη και πρέπει να κάνω ότι προσφέρει τα περισσότερα στο κίνημα.

Ακόμα ένας λόγος που απορρίπτω την εξορία στο τώρα είναι πως αντίθετα με το εξόριστους επαναστάτες από όλο το κόσμο που διάλεξαν αυτόν τον δρόμο, στην άλλη χώρα που θα πάω δεν θα είμαι μαζί με άλλους κομμουνιστές της Ισπανίας με συγκροτημένη οργάνωση που θα μπορούσαμε από εκεί να αναπτύξουμε την δουλειά μας. Η επαναστατική δουλειά στο σήμερα γίνεται πιο αποτελεσματικά εδώ. Θα μπορούσα να κάνω διάφορα χρήσιμα πράγματα έξω αλλά πιστεύω χωρίς την οργάνωση με τους άλλους κομμουνιστές δεν θα έχει ούτε το αντίκτυπο ούτε το βάρος σε σχέση με το τι μπορώ να κάνω από εδώ έστω και στην φυλακή.

Αυτοί που θεωρούν μόνο την εξορία έγκυρη λύση και κάνουν λες και η φυλακή είναι το τέλος της πολιτικής ζωής που δεν θα μπορείς να κάνεις και να διαδόσεις τίποτα από εκεί μέσα κάνουν λάθος. Φυλακισμένοι και πολιτικοί κρατούμενοι αντιφασίστες, προσφέρουν πάρα πολλά πράγματα από την φυλακή, γίνονται παραδείγματα αντίστασης, και αυτό δεν είναι και κάτι λίγο ειδικά σε καιρούς σαν τους σημερινούς. Μπορούμε να βρούμε άρθρα από πολιτικούς κρατούμενους που έχουν να προσφέρουν πολλά και στην στόχευση και ανάλυση άλλα και την συνέπεια τους που τους ωθεί στο να παλεύουν. Πολλοί από εμάς έχουμε εξελιχθεί μέσα από το παράδειγμα τους και την προσφορά τους. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι μέσα από την φυλάκιση τους αναδεικνύουν το κράτος και τις “δημοκρατικές” πολιτικές του μπροστά στα μάτια πολλών ανθρώπων. Στις φυλακές οι φυλακισμένοι θυμούνται τι  σημαίνει και τι είναι καταπιεστικός μηχανισμός που δεν μπορεί να τους σταματήσει άλλα το αντίθετο τους εξελίξει σαν αγωνιστές.

Αύριο, σε μερικές βδομάδες η μερικούς μήνες θα παρθεί η απόφαση από το ανώτατο δικαστήριο και θα φυλακιστώ. Όταν αποφασιστεί αυτό μπορεί να μην μου δώσουν ούτε μερικές μέρες πριν με πετάξουν σε ένα μικρο κελί επειδή είπα αλήθειες και εξέθεσα τους καταπιεστές εγκληματίες. Μπορεί να λένε ότι υπάρχει κίνδυνος να φύγω αλλά αυτές δεν είναι οι προθέσεις μου. Δεν θα τους δώσω την ευχαρίστηση να φύγω. Δεν θα καταφέρουν να αφαιρέσουν αυτό το ενοχλητικό βάρος από πάνω τους. Πιστεύω πως η μακρά αναμονή μου έξω και η δυνατότητα που έχω να φύγω από το κράτος χωρίς περιορισμούς οφείλετε στο ότι θέλουν να φύγω. Ε, όχι ας με φυλακίσουν, να δείξουν πως καταπατάνε στοιχειώδη δικαιώματα και ελευθερίες. Θα στρέψουν πολύ περισσότερο κόσμο εναντίον τους, θα ωθήσουν κόσμο να οργανωθεί, θα δυναμώσουν περισσότερο τις φωνές που θέλουν να καταπνίξουν, θα αναδειχθεί περισσότερη αλληλεγγύη, θα με βοηθήσουν στο να βελτιωθώ σαν αγωνιστής. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το κράτος χτίζεις συνείδηση, αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω μετά την τελευταία μου δίκη στο εθνικό κοινό. Πιθανότατα μια μέρα να πρέπει να φύγω, αλλά νομίζω πως δεν είναι η ώρα ακόμα, και ας σέβομαι, όπως προείπα, και ας καταλαβαίνω όσους το κάνουν.

Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως πρέπει να παλέψουμε έτσι ώστε οποιοσδήποτε θέλει φύγει να μπορέσει να το κάνει. Είναι ολοκάθαρο πως κάθε μέρα θα γίνεται όλο και πιο αναγκαίο το πολιτικό άσυλο για κάποιους και πρέπει να προετοιμάσουμε και τους εαυτούς μας από την συνεχή φασιστική επίθεση. Γιατί ασχέτως με το τι θεωρείς εσύ ηθικό αυτό που πρέπει να’ ναι ξεκάθαρο είναι πως στους δρόμους, τις φυλακές, την παρανομία η την εξορία πρέπει να παλέψεις σκληρά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος αν θέλουμε να τελειώνουμε με αυτόν αντίπαλο αυτή τη δικτατορία ενάντια στα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας.

Pablo Hasel

Πηγή: ΕΔΩ