Σε περιόδους όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού οι μεγάλες δυνάμεις ανταγωνίζονται η μία την άλλη σε κάθε γωνιά της γης. Όλα είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου προκειμένου να αυξήσουν την δική τους γεωπολιτική και οικονομική δύναμη και ταυτόχρονα να μειώσουν τους αντιπάλους τους. Αυτός ο αδυσώπητος αγώνας για αύξηση της επιρροής και των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που εκπροσωπεί η κάθε χώρα, παίρνει διαφορετικές μορφές σε διάφορες περιόδους, ενώ όταν όλα τα υπόλοιπα μέσα έχουν εξαντληθεί, καταλήγει σε ανοιχτή πολεμική σύγκρουση για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ο νικητής ή οι νικητές αναδεικνύονται στους κυρίαρχους του κόσμου, ανάλογα και τον μεταξύ τους συσχετισμό. Οι χαμένοι μένουν στη γωνία και περιμένουν, αρχίζοντας ένα νέο κύκλο αναδιοργάνωσης και συσσώρευσης μέχρι να είναι σε θέση να αμφισβητήσουν την ηγεμονία των νικητών. Οι πραγματικά χαμένοι είναι οι μικρές χώρες και λαοί στην επικράτεια των οποίων ξεσπά η σύγκρουση και απομένουν μόνο με τα ερείπια και τον θάνατο.

Η σημερινή εποχή είναι μια τέτοια περίπτωση. Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός έχει φουντώσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο μέχρι πρότινος κυρίαρχος ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ βιώνει μια στρατηγική εξασθένιση, ενώ καινούργιες ανερχόμενες δυνάμεις εμφανίζονται δυναμικά στο προσκήνιο, και διεκδικούν το δικό τους μερίδιο από τη μοιρασιά του κόσμου. Ο κύριος ανταγωνιστής των ΗΠΑ εδώ και καιρό είναι η Κίνα. Ο κινέζικος ιμπεριαλισμός αναπτύσσεται με ταχύτητα και απλώνει τα δίχτυα του σε κάθε γωνιά της γης αμφισβητώντας στα ίσια την αμερικανική παντοκρατορία.

Ο ανταγωνισμός αυτός, όπως γράψαμε και πιο πάνω, διεξάγεται με κάθε τρόπο, όπου οι δύο υπερδυνάμεις έχουν συμφέροντα και επενδύσεις. Εδώ έρχεται και η περίπτωση της Ελλάδας και των πρόσφατων δηλώσεων της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας Κίμπερλι Γκιλφόιλ, στις οποίες κατευθείαν απάντησε με αυστηρό και έντονο τόνο η πρεσβεία της Κίνας.

Η Γκιλφόιλ αν και μόνο λίγες μέρες στη χώρα, σε συνέντευξη που έδωσε στον ΑΝΤ1, έθεσε ωμά το θέμα της κατοχής του κομβικού λιμανιού του Πειραιά από τον κινέζικο μονοπωλιακό όμιλο της Cosco. Συγκεκριμένα, χαρακτήρισε «ατυχές» το γεγονός ότι το λιμάνι του Πειραιά πέρασε στα χέρια της Cοsco, και υπονόησε πως «υπάρχουν τρόποι αυτό να παρακαμφθεί». ΟΙ ΗΠΑ έχουν ήδη στην κατοχή τους το επίσης σημαντικό λιμάνι και τα ναυπηγεία της Ελευσίνας μέσω της ΟΝΕΧ. Μάλιστα πριν λίγες μέρες η Γκιλφόιλ συναντήθηκε και με τον υπουργό ανάπτυξης Θεοδωρικάκο. Εκεί συμφώνησαν την επέκταση των εγκαταστάσεων της Ελευσίνας κατά 400 στρέμματα με χρηματοδότηση της αμερικανικής κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας DFC, προκειμένου να λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς τις εγκαταστάσεις της Cosco στον Πειραιά. Είπαμε όμως, στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό το θέμα δεν είναι να κερδίσεις μόνο εσύ, πρέπει να μειώσεις και τον ανταγωνιστή σου.

Η πρεσβεία της Κίνας στην Αθήνα εξέδωσε αμέσως ανακοίνωση-απάντηση, χαρακτηρίζοντας της δηλώσεις της Γκιλφόιλ “…αβάσιμες επιθέσεις κατά της επένδυσης και λειτουργίας του λιμανιού του Πειραιά από κινεζικές επιχειρήσεις. Αυτό συνιστά κακόβουλη συκοφάντηση της φυσιολογικής σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας και σοβαρή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Οι σχετικές δηλώσεις, διαποτισμένες με ψυχροπολεμική νοοτροπία και λογική ηγεμονισμού, αντιβαίνουν στη θεμελιώδη επαγγελματική δεοντολογία ενός διπλωμάτη και αποκαλύπτουν πλήρως τη δόλια πρόθεση των ΗΠΑ να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενες το λιμάνι του Πειραιά αλλά και ακόμη την Ελλάδα. Η Κίνα εκφράζει την έντονη δυσαρέσκεια και την κατηγορηματική της αντίθεση. […] Στη σημερινή περίοδο που το λιμάνι του Πειραιά αναπτύσσεται ραγδαία, η Αμερική, με ιδιοτελείς προθέσεις, υποκινεί την Ελλάδα να τερματίσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και να πουλήσει το λιμάνι. Θα συμβουλεύαμε την πρέσβειρα να αναλογιστεί σοβαρά τα λόγια και τις πράξεις με τις οποίες είχε προσβάλει τον ελληνικό λαό στο παρελθόν, και να φροντίσει οι ενέργειές της να συνάδουν με την ιδιότητά της και να ωφελούν τον ελληνικό λαό“. Είναι σαφές ότι ο κινέζικος ιμπεριαλισμός, ως η νέα ανερχόμενη δύναμη, θα προβάλλει αντιστάσεις και δεν πρόκειται να αφήσει έτσι εύκολα ένα στρατηγικό λιμάνι, το οποίο απέκτησε μάλιστα κοψοχρονιά την εποχή των μνημονίων.

Εδώ να προσθέσουμε ότι σε αντίθεση με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που αυτό τον καιρό διαπνέεται από το πνεύμα του “MAGA” και “Αmerica First”, και μπροστά στην αγωνιώδη του προσπάθεια να συγκρατήσει την οπισθοχώρησή του, προβάλει τις αρπακτικές του αξιώσεις ωμά και χωρίς φτιασίδια, ο κινέζικος πλασάρει το ιδεολόγημα της ήρεμης δύναμης, ως “φίλος και ευεργέτης” των λαών.

“Όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε την κρίση χρέους, η Κίνα έτεινε χείρα βοηθείας, επιτρέποντας στο λιμάνι του Πειραιά να εξελιχθεί σε ένα από τα κορυφαία μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου και της Ευρώπης, δημιουργώντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και προσφέροντας σημαντικά οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα”. Έτσι περιγράφει η ανακοίνωση της πρεσβείας το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά στο κινέζικο κεφάλαιο την εποχή της κρίσης.

Τέλος, να πούμε ότι για χώρες σαν την Ελλάδα, μια χώρα μέσου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης, με την αστική τάξη εξαρτημένη από τις μεγάλες δυνάμεις, το να γίνεται κέντρο αντιπαράθεσης των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων από ανταγωνιστικούς ιμπεριαλισμούς δεν προμηνύει τίποτα καλό για τον λαό μας. Όπως αναφέρει πολύ σωστά και η γνωστή λαϊκή παροιμία: Όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια…