Να κλάψει ή να γελάσει κανείς από τις δηλώσεις των αποχωρησάντων στελεχών από την Κουμουνδούρου; Ιδού το ερώτημα.
Αν σκεφτεί κανείς ποιος ήταν ο ρόλος τους μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο για την νεοελληνική ιστορία και την βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση που επέβαλλαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις για λογαριασμό της ντόπιας εκμεταλλεύτριας τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρώνων, μόνο νεύρα και σιχτίρισμα θα πρέπει να έχει για δαύτους.
Οι ελεεινοί πολιτικάντηδες και σοσιαλδημοκράτες εξουσιαστές που μπήκαν καβάλα με τον μηχανισμό τους σε έναν λαό, που αμύνονταν στην επίθεση των «μνημονιακών προσαρμογών», έχοντας πλοκάμια παντού, για να μαζέψουν το πόπολο από τους δρόμους και τις συγκρούσεις και να το παραδώσουν «από αριστερά» στους καπιταλιστές, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται παντού όπως τους αρμόζει…
Ειδικά από το προλεταριάτο και όποιον πουλάει την εργατική του δύναμη για ψίχουλα αυτοί οι τύποι πρέπει να τρώνε τη μόνιμη χλεύη και την ταξική ροχάλα που τους αναλογεί ανάλογα το πόστο που είχαν ως πολιτικό προσωπικό διαχείρισης της σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης και της συνέργειας στην ιμπεριαλιστική αφαίμαξη.
Οι έμποροι ναρκωτικών, αναλγητικών, παυσίπονων και ελπίδας που δήθεν θα έπαιζαν νταούλια και θα έσκιζαν μνημόνια, μετά τα τελευταία απανωτά χαστούκια στις αγαπημένες τους εκλογές, πηδάνε από το κατάστρωμα του ναυαγίου σαν τα ποντίκια. Και όλοι μαζί φωνάζουν «μετάλλαξη»… Ειδικά κάποιοι αριστερότεροι δήθεν, «μετάλλαξη» λένε και φεύγουν με «αξιοπρέπεια»… Όμως από πού ξεκινά η μετάλλαξη θα ρωτήσουμε εμείς; Ή ποιανής μετάλλαξης η μετάλλαξη είναι που ενόχλησε;
Όταν έτρωγαν όλοι από την εξουσία, καβατζώνονταν αυτοί και τα περιβάλλοντα τους, ζούσαν τη ζωούλα του καπιταλισμούλη που τόσο καλά υπηρέτησαν δεν υπήρχαν μεταλλάξεις… Δεν έφυγαν παρά ελάχιστοι και υπεραμύνονταν όλοι τους στις τότε κυβερνητικές μεταλλάξεις, πουλώντας τρελίτσα όπου συναντιόνταν με κόσμο του ταξικού κινήματος και ακούγανε τα γαλλικά κυκλωμένοι από ασφαλίτες, διμοιρίες ΜΑΤ ή άλλες «πλάτες»… Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του Τσίπρα που έκανε τόσο ντόρο έγινε κομφετί και σερπαντίνα για το πάρτυ μασκέ των συριζαίων και της καλοπέρασης των στελεχών του. Μετάλλαξη πουθενά τότε… Όλοι μασίφ για να περάσει η αναδιάρθρωση… Εις βάρος ποιών; Ας το σκεφτεί ο κάθε εργάτης και εργάτρια. Εμείς δεν θα ξεχάσουμε και συνεχώς θα το λέμε: Νυν, Πρώην, Μελλοντικοί ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ είστε τσιράκια του Κεφαλαίου και πολιτικό του προσωπικό…
Το ότι τους «χαλάει» το μαγαζί ο Stefanos, ο αμερικάνος, ένα μέσο παιδί της διπλανής βίλας από την Κηφισιά και «αυτοδημιούργητος» εφοπλιστής χωρίς να χρειαστεί να τραγουδήσει bella ciao, δεν είναι πρόβλημα του ελληνικού λαού και συγκεκριμένα της εργατικής τάξης. Το πρόβλημα για την εργατική τάξη είναι το χτίσιμο των όρων για την απόκρουση της επίθεσης που δέχεται από το Κεφάλαιο και τα τσιράκια του.