Στις 22 Μαρτίου του 2024, η Nora Morales de Cortiñas ή Νορίτα ή Νόρα ή Μάνα της Αργεντίνικης Πλατείας του Μαγιού ή Μάνα των χιλίων μαχών, έγινε 94 χρονών. Σε λίγες μέρες από σήμερα, στις 15 Απρίλη, θα συμπληρωθούν 47 χρόνια από τη μέρα που η χούντα του Χόρχε Βιδέλα εξαφάνισε το γιο της, τον Carlos Gustavo Cortiñas. Είχε περάσει ένας, σχεδόν, χρόνος από το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αργεντινή, από τη μέρα που οι τρεις αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων διακήρυξαν την έναρξη του «Σχεδίου Εθνικής Αναγέννησης».
Η αμερικανοκίνητη χούντα της Αργεντινής έμεινε στην ιστορία της χώρας και ολόκληρου του κόσμου για το «τρίπτυχο» που υπερασπίστηκε- πάντα με γνώμονα τα συμφέροντα και τις εντολές των ΗΠΑ: «διαφθορά», «δημαγωγία», «απαγωγή». Στόχος ήταν το οικονομικό γονάτισμα του λαού, το ραγδαίο ξεζούμισμα. Ο στρατός, βέβαια, ήταν η δύναμή της, η μεγαλοαστική, όμως, τάξη της χώρας και η Καθολική Εκκλησία ήταν οι πραγματικοί εμπνευστές της.
Από το 1976 ως το 1983, η χούντα στην Αργεντινή πραγματοποιεί την πιο βάρβαρη επίθεση στον αργεντίνικο λαό: βάναυσα βασανιστήρια, απαγωγές και εξαφανίσεις, εμπόριο βρεφών των εξαφανισμένων γονιών. Οι ντεσαπαρεσίδος, οι εξαφανισμένες και εξαφανισμένοι υπολογίζονται σε τριάντα χιλιάδες.
Λίγες μόλις μέρες μετά την απαγωγή και εξαφάνιση του γιού της, στις 30 Απρίλη του 1977, η Νορίτα διαδηλώνει μαζί με μια χούφτα γυναίκες μπροστά από το στρατοκρατούμενο Προεδρικό Μέγαρο του Μπουένος Άιρες. Όλες κρατούν σφιχτά στο στήθος τους τις φωτογραφίες των εξαφανισμένων παιδιών τους, λάβαρα που δεν άφησαν ποτέ όσες επιθέσεις κι αν δέχτηκαν από το στρατό του Βιδέλα. Έγιναν, με την επιμονή τους να διαδηλώνουν κάθε εβδομάδα στο Μπουένος Άιρες, με τη στράτευσή τους στην Υπόθεση των Εξαφανισμένων παιδιών τους αλλά και ενάντια σε κάθε έγκλημα που διέπραττε η Χούντα, οι Μανάδες της Πλατείας του Μαγιού. Το λευκό μαντήλι που φορούσαν στο κεφάλι, με γραμμένα πάνω του τα ονόματα των παιδιών τους, έγινε σύμβολο ενός λαού που έβλεπε να καταπατιέται κάθε ίχνος δημοκρατίας στη χώρα του, να κυνηγιούνται οι απλοί δημοκράτες, να κυνηγιούνται οι περονιστές- ο γιος της Νορίτας ήταν μέλος των Μοντενέρος- να κυνηγιούνται οι κομμουνιστές, χιλιάδες γυναίκες και άντρες να απαγάγονται από το στρατό και να εξαφανίζονται.
Οι Μανάδες της Πλατείας του Μαγιού, σήκωσαν όλα εκείνα τα χρόνια τη σημαία της απαίτησης για κοινωνική δικαιοσύνη, για αντίσταση στη βαρβαρότητα, για να λογοδοτήσει η Χούντα για τα εγκλήματά της. Ακόμη και χρόνια μετά, όταν ήταν σίγουρες ότι δεν θα ξαναδούν τα παιδιά τους ζωντανά, πάλευαν με όλες τους τις δυνάμεις για να τους δώσουν τα νεκρά τους σώματα. Για να βρεθούν οι εξαφανισμένοι τους, έστω και νεκροί.
Όπως κι αν εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια το κίνημα των Μανάδων της Πλατείας του Μαγιού- στα τελευταία χρόνια μια τάση εμπιστεύτηκε τον περονιστή Κίρχνερ- ο αγώνας τους, που περιγράψαμε παραπάνω, ήταν αδιαμφισβήτητα ένας σκληρός αγώνας με επίμαχο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η ίδια η Νορίτα, η «Νορίτα μας», ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους για να κινητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα. Οικονομολόγος η ίδια, καθηγήτρια του Πανεπιστήμιου του Μπουένος Άιρες, μελέτησε και εξέδωσε πολλά συγγράμματα για τη σχέση της οικονομικής κρίσης με την στρατιωτική δικτατορία.
Από το 1977 μέχρι σήμερα, η Νορίτα μας, δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται στους δρόμους της πατρίδας της. Τελευταία την είδαμε σε πορείες του Ni una Menos (Ούτε μια λιγότερη, οργανώσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες και τη γυναικεία καταπίεση), την είδαμε και σε πορείες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
Η γυναίκα αυτή δεν είναι σύμβολο, με την έννοια ότι δεν ανήκει στη σφαίρα του ξεπερασμένου, του ιδεατού. Η υψωμένη της γροθιά είναι για τη σημερινή Αργεντινή πιο αναγκαία από ποτέ.
Σε μια χώρα που είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης του ΔΝΤ, χρεωμένη με 46 δις δολάρια, σε μια χώρα που το 40% του πληθυσμού της βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, τη σκυτάλη των Κεντριστών Περονιστών πήρε στις περσινές εκλογές ο Χαβιέρ Μιλέι, του Λιμπερταριανού Κόμματος. Αν και αποφεύγουμε τον προσωποκεντρισμό, είναι χρήσιμο να πούμε δυο λόγια για αυτή την ανερχόμενη τηλεπερσόνα. Ο νέος Πρόεδρος της Αργεντινής είναι οικονομολόγος- πρώην στέλεχος της τράπεζας HSBC- και φανατικός υποστηρικτής της υποδούλωσης της χώρας του στο Βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Το πρόγραμμά του στοχεύει στη δολαριοποίηση της αργεντίνικης οικονομίας, στην κατάργηση του πέσο και της Κεντρικής Τράπεζας της Αργεντινής. Ο τρόπος εφαρμογής του δεν είναι άλλος από τη σκληρή λιτότητα με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που αυτή συνεπάγεται: κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κάθε είδους κρατικής πρόνοιας. Το σύμβολο με το οποίο συνέτριψε εκλογικά τους Κεντριστές ήταν ένα αλυσοπρίονο το οποίο το κρατούσε ουρλιάζοντας ότι «θα κάνει το κράτος κομμάτια», όπου «κράτος» για ένα τέτοιο υποκείμενο είναι ο λαός. Φανατικός, επίσης, υποστηρικτής του Τραμπ και του Μπολσονάρο, αρνητής όπως και αυτοί των εμβολίων στη διάρκεια της πανδημίας. Αλλά και φανατικός υποστηρικτής του Νετανιάχου: μετά τις 7 Οκτώβρη ο Χαβιέρ Μιλέι δεσμεύτηκε ότι θα μεταφέρει την αργεντίνικη πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την έτσι ως πρωτεύουσα των σιωναζιστικών τεράτων.
Μέσα σε αυτή την ιστορική στιγμή, για την Αργεντινή και για όλο τον πλανήτη, η Νορίτα μας, η Μάνα των Χιλίων Μαχών συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στη Βαρβαρότητα.
Το Λευκό της Μαντήλι, η φωτογραφία του γιού της, η υψωμένη της γροθιά μας δίνουν έμπνευση και δύναμη και μας διδάσκουν πώς να συνεχίζουμε μέχρι να γκρεμίσουμε κάθε βάρβαρη εκμετάλλευση και να οικοδομήσουμε έναν κόσμο μέσα στον οποίο θα είμαστε πραγματικά ελεύθερες και ελεύθεροι!