Μύθοι παλιοί και Παλαιστίνη

ΜΥΘΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ¹

Στον τόπο μας

                 δεν προδώσαμε ποτέ

τους Κάτω Κόσμους.

Από στόμα σε στόμα

                  θάλασσα σε θάλασσα

τυφλοί ή μοναχοί ²

μέσα σ’ απόκρυφα κελιά

γυρεύαμε κείνο το χρησμό

μιλώντας με σκιές ονείρων,

για αιώνες. 

Ἀ ΐ δ η ς, μάρμαρο πεντελικό ³

σκόρπιοι θεοί, παλιοί

και Άδης

στους ψαλμούς του Λόγου. ⁴

Αιώνες, τραγουδούσαμε∙

         τόση συνέπεια

                                  με την Κάθοδο.

Απάνω- εκεί που η ιστορία

                  έχει το χώμα της-

και χαθήκαμε και αδικήσαμε. ⁵

Απάνω, σήμερα, και από τότε

είναι Γάζα και Τζενίν

Ράφα και Ραμάλα και

Απάνω, σήμερα όσο ποτέ

ο δικός μας λιπόσαρκος ⁶

ποιητής, ο περασμένος,

γυρνάει σε μια λωρίδα

                                ερειπίων

γυρνάει σε ένα κομμάτι

                                φυλακής

γυρνάει στα στρατόπεδα

                           της προσφυγιάς

τον φιλεύουνε λιτά

κορμιά λυχνάρια ελευθερίας

                άβατα αξιοπρέπειας.

– Ασάμπ, δεν φέρνω ποίηση ⁷

                                          σε σένα

         μόνο λευκές αράδες.

         Να γράφεις στη γραφή σου

                                   την αντίστροφη 

         που μου θυμίζει τα χίλια

         ονόματα για κύματα

                                    από την πατρίδα μου.

– Λευκές αράδες σιωπής

                                              δικής μας

               κενά μνήμης και συνέχειας

               που τα γεμίζεις

               πράξεις και ποίηση

               και σαν πανάρχαια η μαγεία σου.

– Μόνο βλέπω σε σκοτώνουν

                                           νέο

από τα σπάργανα.

Ε, ίσως για σένα Ασάμπ,

Λαέ της Παλαιστίνης,

έσωσα εγώ κείνο το παλιό

το παραμύθι των φτωχών

για τη χώρα που δεν πεθαίνει. ⁸

« – Πεθαίνει εδώ;

-Δεν πεθαίνει, του λέει

Αλλά πάνω σε κείνο

το βουνό

ειν’ ένας και φωνάζει

τα ονόματα

όποιονε θέλει για να πάει,

και πάει και δε ματαγυρίζει.»

– Τώρα, Ασάμπ,

              είναι που ξέρουμε

                                   τί γίνεται.

        Πώς γίνεται το αίμα μύθος

                            κι ο μύθος αίμα

         Πώς πετούν τα έπη Σου ⁹

         μέχρι τον ύπνο μας

         και μας στοιχειώνουν.

Ξέρουμε.

        Τι θα πει να γίνεσαι

                                 γαλήνη

         μέσα από στάχτες,

         ανοξείδωτη.

Ελένη Χαύτη, Αύγουστος 2025.

1. Αναφορά στον μύθο ως συνδετικό απόκρυφο των λαών.
2. Αναφορά στα ομηρικά έπη, στη διάσωσή τους, την προφορική του τραγουδιού και μετά στα αναγνωστήρια των βυζαντινών σχολών και στα παλίμψηστα των μοναχών.
3. Στον Όμηρο Ἀ ΐ δ ης, Άδης στους χριστιανορθόδοξους ψαλμούς.
4. Υιός Λόγος.
5. Αναφορά στον ήρωα του 1821, Στρατηγό Γιάννη Μακρυγιάννη, που έμαθε το ελληνικό αλφάβητο για να αφήσει στην ιστορία και στη λογοτεχνία τα Απομνημονεύματά του: «Χανόμαστε γιατί αδικούμε»
6. Αναφορά στον γεννημένο στο Μεσολόγγι ποιητή Κωστή Παλαμά.
7. Ασάμπ: στα Παλαιστινιακά- αραβικά, ο λαός.
8. Εισαγωγικό στο ποίημα του Παλαμά « Η χώρα που δεν πεθαίνει», από παραμύθι της λαϊκής παράδοσης.
9. « ἔπεα πτερόεντα»: από το ομηρικό «λόγια που πετούν», στην κυριολεξία του «φτερωτά λόγια».