Καιρό λέμε ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα σε περίπτωση που οι ιμπεριαλιστές τολμήσουν να «ρίξουν τα ζάρια» και στην περιοχή μας. Οι δηλώσεις του Μακρόν για τα «διευρυμένα σύνορα» του γαλλικού ιμπεριαλισμού στη ΝΑ Μεσόγειο και το παπαγάλισμα του Μητσοτάκη στη συνέχεια είναι ενδεικτικά για τον τρόπο που αναπτύσσουν την εξωτερική τους πολιτική δύο σύμμαχες χώρες, μία ιμπεριαλιστική (Γαλλία) και μία εξαρτημένη (Ελλάδα).
Ας δούμε την παρέμβαση «ασπίδα ασφαλείας» του προστάτη Μακρόν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς: «Πρέπει να προστατεύσουμε τις ΑΟΖ μας. Και πρέπει να είμαστε αδιάλλακτοι, όταν η εδαφική κυριαρχία ορισμένων εταίρων μας απειλείται. Αναφέρομαι στους φίλους μας, τους Έλληνες ή τους Κυπρίους. Πρέπει να προστατεύσουμε τα χωρικά μας ύδατα και τους αιθέρες παντού».
Σε ρόλο «Διγενή Ακρίτα» της ΕΕ ο Μητσοτάκης προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις για το «κόψιμο» του καλωδίου διασύνδεσης Κύπρου-Ελλάδας από τον Ερντογάν (υπό τις πλάτες του Τραμπ) και να θέσει επί τάπητος διευρυμένες συμμαχίες, έτσι ώστε να παρουσιάσει έναν συσχετισμό που να δείχνει κάποιο στρατηγικό αβαντάζ επί της ηλεκτρικής διασύνδεσης. Παρουσίασε λοιπόν δύο έργα: το «GREGY Interconnector», την ηλεκτρική διασύνδεση ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Ευρώπη μέσω Ελλάδας, και το «Great Sea Interconnector» (GSI), την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, τον οποίο χαρακτήρισε ζωτικό κρίκο στην αλυσίδα της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας.
Αυτά, ως γνωστόν, και σε αυτή τη φάση της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης δεν λένε κάτι παρά μόνο βαθαίνουν την εξάρτηση της χώρας μας από τα μονοπώλια, τα οποία πλέον για το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης γίνονται οι όροι για την εδαφική ακεραιότητα και την «εθνική» ανεξαρτησία.
Για το καλώδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας–Κύπρου υπάρχει έντονο γαλλικό ενδιαφέρον και λόγω της συμμετοχής της γαλλικής εταιρείας NEXANS, η οποία έχει αναλάβει την παραγωγή και την πόντιση του υποβρύχιου ηλεκτρικού καλωδίου και τις εργασίες βυθομέτρησης και κάτοψης του βυθού. Ιδού πέραν των άλλων γιατί η προστασία της Γαλλίας πρέπει να είναι ρητή.
Όμως αξίζει να δούμε πώς αναφέρεται και ο Γεραπετρίτης σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και πώς ρίχνει το χαρτί των μονοπωλίων στο ζήτημα της Λιβύης και της Τουρκίας αλλά και ευρύτερα. Αντιγράφουμε απόσπασμα συνέντευξης (οι υπογραμμίσεις δικές μας) από το mononews και τον δημοσιογράφο Χασαπόπουλο (7/6/2025):
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάμε τώρα, κύριε Υπουργέ στη Λιβύη και τον στρατάρχη Haftar. Δεν είναι ήττα της ελληνικής διπλωματίας αυτή η αλλαγή στάσης του Haftar; Για το οποίο πρέπει να σας πω, δεν ξέρω αν το ξέρετε, του χαρίζουμε ένα πλοίο. Ένα ολόκληρο πλοίο του χαρίζουμε. Εκπαιδεύουμε Λίβυους λιμενικούς εδώ. Το ξέρετε αυτό;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Η κατάσταση στη Λιβύη είναι εξαιρετικά δυσχερής. Οι από μακρού χρόνου εξωτερικώς δρώντες και ο de facto διχασμός στη χώρα δημιουργεί συνθήκες μεγάλης αστάθειας. Η Ελλάδα πράττει εκείνο που οφείλει για να εξυπηρετήσει και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, αλλά και τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Και υπάρχουν μείζονα εθνικά συμφέροντα που συνδέονται με την Λιβύη, όπως είναι η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, καθώς επίσης και η παράνομη μετανάστευση. Διότι με όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, ιδίως στην Υποσαχάρια Αφρική και στη Μέση Ανατολή είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος κάποια στιγμή να εκτοξευθούν οι ροές. Ήδη παρατηρούμε μια σημαντική αύξηση από τον Νότιο Διάδρομο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί το κάνει ο Haftar αυτό κατά τη γνώμη σας; Ποιος είναι ο λόγος που ξαφνικά έχει αυτή την προσέγγιση προς την Τουρκία; Γιατί δεν προλάβαμε όταν ο Haftar πήρε τον Υπουργό Άμυνας στην Τουρκία;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Καταρχάς, θα πρέπει να μην προκαταλαμβάνουμε τις εξελίξεις. Η Ελλάδα παρακολουθεί τις εξελίξεις και μεριμνά ώστε να δημιουργήσει ένα σύστημα επαφών και να ασκεί ουσιαστική διπλωματία τόσο με την Ανατολική όσο και με τη Δυτική Λιβύη. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί η ισόρροπη ωφέλιμη επικοινωνία και με τις δύο πλευρές, η οποία για λόγους ιστορικούς εξέλιπε. Για να υπάρχουν άμεσοι διπλωματικοί δίαυλοι ανοίξαμε την Πρεσβεία μας στην Τρίπολη και το Προξενείο μας στη Βεγγάζη. Αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και επιμένουμε στα διεθνή φόρα ότι θα πρέπει να βοηθηθεί η Λιβύη να αποκτήσει ένα πρόγραμμα εθνικής συμφιλίωσης, αμιγώς δικής της ιδιοκτησίας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είχατε καμιά συνομιλία με τον Haftar είτε με οποιουσδήποτε άλλους στην Ανατολική Λιβύη, μετά από αυτό, το οποίο έχει γίνει;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Έχουμε αποκαταστήσει πολλαπλές διπλωματικές οδούς στη βάση ενός συνολικού γεωπολιτικού σχεδίου για τα πράγματα. Θέλω να τονίσω πόσο σημαντική είναι για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα η παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της χώρας δύο αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών, της Exxon και της Chevron. Η ίδια η Λιβύη, όταν απέδωσε προς εκμετάλλευση τα δικά της θαλάσσια οικόπεδα, σεβάστηκε τη μέση γραμμή. Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που υπεγράφη το 2019 και κοινοποιήθηκε στον ΟΗΕ το 2020, δεν παράγει κανένα έννομο αποτέλεσμα έναντι τρίτων, και δεν έχει καμία νομική υπόσταση, προεχόντως διότι η Λιβύη και η Τουρκία δεν έχουν αντικείμενες ακτές, όπως απαιτεί το Δίκαιο της Θάλασσας. Συνεπώς δεν χωρεί καμία νομιμοποίησή του.
Είναι ολοφάνερο πως το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης θεωρεί πατριωτικό της καθήκον να εξυπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων. Η αναφορά στα γαλλικά και αμερικάνικα μονοπώλια που επενδύουν εντός της Ελλάδας γίνεται ως επίδειξη για να δείξει ότι η χώρα είναι σε βαριά μπατζάκια σκαρφαλωμένη.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε την κρίσιμη περίοδο που διανύει ο λαός μας και τι του επιφυλάσσεται στην ιμπεριαλιστική μπαρμπουτιέρα όσο οξύνεται ο ανταγωνισμός…
Ο αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την ντόπια αστική τάξη είναι ζήτημα που θα θέσει και το πραγματικό ζήτημα της ειρήνης και της φιλίας στην περιοχή. Για άλλη μια φορά το σύνθημα «οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες» γίνεται πολλαπλά επίκαιρο…