Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ως πολιτικής υπαλληλίας της ντόπιας αστικής τάξης και των ευρωπαίων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών, δια στόματος Γεραπετρίτη στο Ομάν:

«Βρισκόμαστε σήμερα στο Ομάν για το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου με την Ε.Ε., πολύ σημαντική Σύνοδος από την οποία προσβλέπουμε να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα. Η Σύνοδος γίνεται κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, όπως διαμορφώνονται μετά την τρομοκρατική επίθεση που έγινε από τη Γάζα προς το Ισραήλ. Μια επίθεση, η οποία δεν συνιστά μόνο μια βίαιη παρέμβαση σε κυριαρχία κράτους, συνιστά και μία απολύτως αποτροπιαστική ενέργεια, με βάση τα όσα έχουμε δει, κατά των βασικών αρχών του ανθρωπισμού. Η Ελλάδα στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ που έχει δικαίωμα άμυνας απέναντι σε αυτές τις απάνθρωπες πράξεις. Θα ήθελα να επισημάνω ότι στο πλαίσιο της Συνόδου με τους ομολόγους μου από τις χώρες του Κόλπου, καθώς επίσης και τους ομολόγους μου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα προσπαθήσουμε να βρούμε τους δρόμους εκείνους έτσι ώστε να σταματήσει η κατάσταση η οποία διαμορφώνεται». 

Και η γενίκευσή της από το Υπουργείο Εξωτερικών ως θέση 7 λέξεων που να μη χωρά αμφιβολία: «Η Ελλάδα στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ» είναι που δείχνει ακόμα μια φορά τις διαφορετικές θέσεις και επιδιώξεις για την περιοχή της ελληνικής αστικής τάξης από τη μία και του εργαζόμενου λαού από την άλλη. Γιατί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει πανεπιστήμια διεθνών σπουδών και να έχει διπλωματικές περγαμηνές για να γνωρίζει ποιος έχει το δίκιο και να μη ξεχνά τι περνά ο πολύπαθος παλαιστινιακός λαός εδώ και 75 χρόνια, υπό την κατοχή των σιωνιστών, με τις πλάτες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Μπορεί όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης –κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, ΜΚΔ– να μιλούν υπέρ της κατοχής μα ο ελληνικός λαός δεν τσιμπάει και αυτό φαίνεται από τις εκατοντάδες ανακοινώσεις φορέων, συλλόγων, σωματείων, εργατικών κέντρων, πανεπιστημίων, οργανώσεων, αθλητικών συλλόγων κλπ., που με κάθε τρόπο φωνάζουν: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ. Γιατί το δίλημμα είναι: ή με την κατοχή και τη βία ή με την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Ξέρουν οι κυβερνητικοί ότι στο ζήτημα αυτό είναι απομονωμένοι. Το σύνολο του λαού μας, ακόμα και όταν διαφωνεί σε άλλα ζητήματα πολιτικής κατεύθυνσης, στο Παλαιστινιακό Ζήτημα παίρνει τη θέση του Δαυίδ και όχι του Γολιάθ.

Η ελληνική κυβέρνηση, που δεν στέκεται ούτε στα δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ από το 1949 για την Παλαιστίνη (επιστροφή προσφύγων, σταμάτημα της κατοχής, κλπ.) ολισθαίνει διαρκώς (άξονας Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου) σε μια αδιέξοδη πολιτική απομόνωσης και αντιδραστικής στάσης για την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, που μόνο κακό κάνει για τον φιλειρηνικό λαό μας και τους γείτονες λαούς.

Είναι η ίδια στάση που, παρά τον ανταγωνισμό της με την τουρκική αστική τάξη, «χαρίζει» το «Λευτεριά στη Παλαιστίνη» ως θέση στον Ερντογάν, που τη χρησιμοποιεί –έχοντας ως βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ– για τους δικούς του λόγους και σκοπούς. Δηλαδή, σε μια αναθεωρητική και εξίσου επικίνδυνη δύναμη στην περιοχή, η ελληνική διπλωματία του ΥΠΕΞ δηλώνει τι; Ότι η Ελλάδα, που ζητά από την Τουρκία να σέβεται αποφάσεις του ΟΗΕ (βλέπε κυπριακή κατοχή, εποικισμούς κλπ.), δεν τις σέβεται η ίδια όταν είναι να πάρει τη θέση που της επιβάλλουν οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στο ζήτημα της κατοχής της Παλαιστίνης… Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την ελληνοκυπριακή ηγεσία, που σημαιοστόλισε το μισό νησί με τα χρώματα του Ισραήλ…

Από την άλλη, η τουρκική αστική τάξη που πατάει πάνω στη θέση των Ηνωμένων Εθνών στο Παλαιστινιακό Ζήτημα, ας μην ξεχνάμε ότι εμπλέκεται σε παράνομη κατοχή εδαφών στην Κύπρο και στη Βόρεια Συρία ενώ κρατά φυλακισμένο και υπό στρατιωτική μπότα και καταστολή τον χειμαζόμενο κουρδικό λαό.Θα το ξαναπούμε πως ο ελληνικός λαός, όπως και το σύνολο των βαλκανικών λαών, ήταν, είναι και θα είναι με την Παλαιστίνη. Κι αυτό πρέπει να βρει την πιο πλατιά και μαζική έκφραση σε κάθε γωνιά της χώρας.