Στις 29 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν αποκαλυπτήρια μνημείου, στον Κρουσώνα Μαλεβιζίου στην Κρήτη, «για τα θύματα των εργατικών δυστυχημάτων», όπως έγραφαν στην πρόσκληση οι φορείς που το οργάνωσαν.
Αναφέρουμε κάποιους από όσους παρευρέθησαν στην εκδήλωση: Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος, ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, Ανδρέας Στοϊμενίδης, ο Γραμματέας Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της ΓΣΕΕ Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, δημοτικοί σύμβουλοι κτλ.
Στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας συντελούνται καθημερινά εγκλήματα, η λίστα με τα καταγεγραμμένα μόνο εργατικά «ατυχήματα» συνεχώς μεγαλώνει. Η εργατική τάξη ματώνει για το μεροκάματο. Τα αφεντικά με το βούρδουλα στο χέρι και με το σκούντημα στην πλάτη από την πολιτική που τους υπερασπίζει πιέζουν για όλο και περισσότερα κέρδη.
Κατανοούμε την ανέγερση του (κάθε) μνημείου ως μια μικρή συμβολή για να μη ξεχνάμε τους νεκρούς, ώστε να παλεύουμε για τη δικαίωσή τους και να μην αφορά στο μέλλον το μνημείο κι’ άλλους, κι’ άλλες…
«Αναρωτιόμαστε», λοιπόν, τι δουλειά είχαν όλοι αυτοί στα αποκαλυπτήρια ενός τέτοιου μνημείου; Οι λακέδες των αφεντικών θέλουν να μας πείσουν πως νοιάζονται, την ώρα που εμφανίζονται μόνο για να σηκώνουν μνημεία και να ανάβουν κεράκια για τους δολοφονημένους. Θα προτείναμε σε όλους αυτούς στην επόμενη εκδηλωσούλα τους να μη βάλουν τέντα για να τους πιάνει η σκιά για να δούμε αν αντέχουν κάτω από τον ήλιο έστω και λίγο, μήπως νιώσουν έστω έτσι τον ιδρώτα που χύνουν οι εργαζόμενοι, τους οποίους υποτίθεται εκπροσωπούν.
Την ίδια μέρα με τα αποκαλυπτήρια στον Κρουσώνα, λίγο πιο πέρα, στο Ρέθυμνο, ένας νέος εργάτης 19 ετών σκοτώθηκε και ένας ακόμα συνομήλικός του τραυματίστηκε σοβαρά, την ώρα που πάλευαν για το μεροκάματο. Την επόμενη μέρα -και πάλι στο Ρέθυμνο- δύο εργαζόμενες στην καθαριότητα τραυματίστηκαν όταν μπαταρία εξερράγη μπροστά τους.
Με την ευκαιρία θα κάνουμε ακόμα μια αναφορά για την εργατική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη στο Ρέθυμνο που σχεδόν 4,5 χρόνια μετά η οικογένειά του ζητά ακόμα δικαίωση. Στις 15 Νοέμβρη δικάζεται στο Ρέθυμνο το αστικό κομμάτι προς την εταιρεία και στις 19 Νοέμβρη δικάζεται η έφεση που έκανε το αφεντικό μετά την πρωτόδικη καταδίκη του σε δύο χρόνια.
Όσο λοιπόν τα εγκλήματα και τα κουκουλώματα συνεχίζονται δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στα λόγια των γραφειοκρατών συνδικαλιστών και όσων δήθεν νοιάζονται για το αίμα που χύνει η εργατική τάξη. Η οργάνωση και η ταξική αλληλεγγύη είναι τα όπλα μας και με αυτά μπορούμε να πορευτούμε χωρίς να μετράμε καθημερινά νεκρούς.
Όχι άλλο αίμα εργατών
Με αγώνα τιμάμε τους νεκρούς!