Διαβάσαμε το άρθρο της Καθημερινής «Οι ΗΠΑ χωρίς πρέσβη στην Αθήνα» του αμερικανοθρεμμένου αστού κονδυλοφόρου Αθανάσιου Έλλις. Το εν λόγω άρθρο είναι ενδιαφέρον γιατί αποτυπώνει την αγωνία που διατρέχει την αστική τάξη της χώρας για τον ρόλο που της επιφυλάσσει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός σε αυτή τη νέα εποχή των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στη μη άφιξη ακόμα της νέας πρέσβειρας Κίμπερλι Γκιλφόιλ που έχει οριστεί για τη χώρα μας, παρ’ όλο που έχει περάσει σχεδόν μισός χρόνος μετά την εκλογή του Τραμπ – γεγονός το οποίο χαρακτηρίζει ως «προβληματική κατάσταση για τις διμερείς σχέσεις». Με τον όρο διμερείς σχέσεις εννοεί την εξάρτηση του ελληνικού καπιταλισμού από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Σε μια εποχή γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ανακατέματος της τράπουλας, με την αμερικανική ηγεμονία να υποχωρεί και να αλλάζει στόχους και κατευθύνσεις από μέρα σε μέρα, είναι φανερή η ανησυχία της εξαρτημένης αστικής τάξης, του αστικού προσωπικού της και των διάφορων παπαγάλων της. Αυτό φαίνεται έκδηλα σε όλο το ύφος του κειμένου με φράσεις όπως: «Υπό αυτό το πρίσμα, ουδείς γνωρίζει με βεβαιότητα αν όσα πράττει σήμερα η πρεσβεία αντανακλούν και σε ποιο βαθμό τις επιθυμίες, τους στόχους και, γενικότερα, την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης των ΗΠΑ», καθώς και «ο Ντόναλντ Τραμπ είναι απρόβλεπτος και κινείται αντισυμβατικά, με αποτέλεσμα να μη θεωρείται δεδομένη η συνέχεια που παραδοσιακά χαρακτήριζε την αμερικανική διπλωματική παρουσία σε μια νατοϊκή σύμμαχο όπως η Ελλάδα». Οι υποτελείς αγωνιούν για το πώς να κινηθούν και αν οι εντολές που παίρνουν εκφράζουν όντως τις απόψεις του μεγάλου αφεντικού. Σαν μια συμμορία όπου τα τσιράκια προσπαθούν με κάθε τρόπο μέσα από εξυπηρετήσεις και εκδουλεύσεις να κερδίσουν την εύνοια του αρχηγού της συμμορίας.
Χαρακτηριστικά είναι και τα στιγμιότυπα από την πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ όπου ο Κούλης, φορώντας το πιο υποτακτικό του βλέμμα, προσπαθούσε μάταια να ξεκλέψει μία χειραψία ή έστω ένα βλέμμα από τον Τραμπ, με τον τελευταίο να τον έχει επιεικώς γραμμένο. Όταν σε θεωρούν τόσο δεδομένο και ξέρουν ότι δεν είσαι παρά ένα πιστό τσιράκι, δεν θα χάσουν ούτε τον ελάχιστο χρόνο να ασχοληθούν μαζί σου. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός περνάει σε μία νέα φάση «στρατηγικής υποχώρησης», όπως εκφράζεται μέσα και από τα συνθήματα “Make America Great Again” και “Αmerica First”, που έχει λανσάρει ο Τραμπ. Κοιτάει πως θα κοντράρει τους άλλους ιμπεριαλιστές που αναδύονται, όπως η Ρωσία και κυρίως η Κίνα. Μπροστά σε αυτό το ξαναμοίρασμα της πίτας και των συμφωνιών που θα γίνουν, δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τους μέχρι πρότινος πιστούς «συμμάχους» (δηλ. βαστάζους) και να έρθουν σε συμφωνία με άλλους που θα εξυπηρετούν καλύτερα τα νέα τους συμφέροντα. Αυτή η ανησυχία αναφέρεται ευθέως στο άρθρο: «Τη στιγμή που στη γειτονική Τουρκία ο Τομ Μπάρακ, ο νέος πρέσβης που διόρισε ο Τραμπ την ίδια περίοδο με την Γκίλφοϊλ, βρίσκεται εδώ και μήνες στην Άγκυρα… χαράσσει νέους δρόμους στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις – στο σκέλος της αμυντικής συνεργασίας δρομολογεί την “ολική επαναφορά” της Τουρκίας και την προμήθεια F-16, ακόμη και F-35…».
Τα νέα δεδομένα και η αβεβαιότητα που υπάρχει είναι που κάνουν την εγχώρια εξαρτημένη αστική τάξη να ανησυχεί μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί κάποιος άλλος που να εξυπηρετεί καλύτερα το αφεντικό και οι ίδιοι να πεταχτούν σαν τρίχα από ζυμάρι. Αυτό είναι που τους κάνει όλο και πιο αδίστακτους, όλο και πιο πρόθυμους “yes men” σε κάθε νέα απαίτηση. Έτοιμοι να τα ξεπουλήσουν κυριολεκτικά όλα προκειμένου να δείξουν ότι έχουν ακόμα κάποια αξία, ότι το αφεντικό μπορεί ακόμα να βασίζεται σε αυτούς για κάθε είδους βρωμοδουλειά, είναι ικανοί να βάλουν τη χώρα σε κάθε τυχοδιωκτική επιχείρηση, όπως άλλωστε είχαν κάνει και στο παρελθόν (λ.χ. στην Ουκρανία το 1919, στη Μικρασιατική εκστρατεία το 1919-1922, στην Κορέα το 1950-55 κλπ.). Ήδη έχουν δώσει τα πρώτα δείγματα προς αυτή την κατεύθυνση με την αποστολή φρεγάτας στην ευρωπαϊκή επιχείρηση «Ασπίδες», στην Ερυθρά Θάλασσα εναντίον των Ανσαράλλαχ, με την προσγείωση του ισραηλινού πρωθυπουργικού αεροσκάφος στην Ελευσίνα μία μέρα μετά την γκανγκστερική επίθεση εναντίον του Ιράν, με τη συμμετοχή αμερικάνικων αεροσκαφών από τη βάση της Σούδας στον ανεφοδιασμό των αεροσκαφών που βομβάρδισαν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Μόνο ο αγώνας των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τη ντόπια αστική τάξη θα μπορέσει να βάλει ανάχωμα και να κρατήσει τη χώρα έξω από μια ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.
*Εδώ να αναφέρουμε ότι είναι τόσο μεγάλη η εκτίμηση της αμερικανικής διοίκησης για τη χώρα, που όρισαν εκπρόσωπό τους μια πρώην τηλεπαρουσιάστρια (αποχώρησε μάλιστα από το “Fox news” με κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση), πρώην ζευγάρι με τον υιό Τραμπ, η οποία καμία σχέση δεν είχε με το διπλωματικό κλάδο. Τελείωσε μόλις πριν λίγους μήνες μια σχολή για διπλωμάτες προκειμένου να μπορέσει να διοριστεί. Ο ανεκδιήγητος Γεωργιάδης βέβαια πανηγύριζε καθώς την θεωρούσε αναβάθμιση για τη θέση της χώρας καθώς, όπως είχε δηλώσει: «Θα μπορεί να μιλήσει απευθείας μαζί του». Πάντως, σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, ο ερχομός της είναι αμφίβολος λόγω οικονομικών και φορολογικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει.