Τον χαμαιλεοντισμό και την «όπου φυσάει ο άνεμος» πολιτική θέση είναι αλήθεια ότι την είχαμε συνηθίσει στην αστική αριστερά, τους όλων των ειδών πολιτικάντηδες και το σινάφι τους. Οι «αρχές» τους σχηματοποιούνται ανάλογα την οπορτουνιστική τους κολυμπήθρα… Όμως δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε και για επώνυμους αναρχοσυνδικαλιστές, δημοσιογράφους στο επάγγελμα, που μας εντυπωσίασαν μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη (για κάποιους) μέσα στο ταξικό καμίνι (για κάποιους άλλους).
Πριν λίγες μέρες κρεμάστηκε ένα πανό υπέρ της Παλαιστίνης από την Πρωτοβουλία Κατοίκων Κεφαλονιάς για την Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό Λαό. Ένα πανό που χαροποίησε τον δημοκρατικό κόσμο του νησιού και όχι μόνο. Έγραφε το πανό: «Η Γάζα είναι η καρδιά της εξεγερμένης αξιοπρέπειας αυτού του κόσμου» και είχε το χαρακτηριστικό κόκκινο τριγωνάκι που χρησιμοποιούν στα βίντεο των αντάρτικων ενεργειών τους οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις.
Βγήκε δημόσια λοιπόν ο Yannis Androulidakis στο προφίλ του στο Facebook και έγραψε τα παρακάτω (για λόγους δεοντολογίας το δημοσιεύουμε ολόκληρο): «Φθάνοντας στο νησί στο οποίο είχα να έρθω από το 1984, μου είπαν ότι το βράδυ έχει ένα θεατρικό και να πάμε. Εγώ είπα ναι, βασικά επειδή φέτος περνάω το καλοκαίρι για το οποίο δούλευα 18 χρόνια, γυρνάω την Ελλάδα και προσπαθώ να ελαχιστοποιώ τον κόπο του να παίρνω εγώ αποφάσεις.
Φτάνοντας στο θεατράκι, βλέπουμε μια παλαιστιανιακή σημαία αριστερά, μία δεξιά και ένα πανό στη μέση, αυτό που βλέπετε. Καθόμαστε στο τσιμέντο, έρχεται μια ομάδα ανθρώπων μας μοιράζει κείμενο, της τοπικής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Πριν ξεκινήσει η παράσταση, σηκώνεται ένας από την όμάδα και διαβάζει το κείμενο. Ένα κοινό 150 ανθρώπων φωνάζει «λευτεριά στην Παλαιστίνη», η παράσταση ξεκινά.
Κάθομαι και γράφω για αυτό το εντελώς μικρό γεγονός κοντά σε μία παραλία που τη βγάζουν σε καρτ ποστάλ, απέναντι από μια κατοικία στης οποίας το μπαλκόνι είναι κρεμασμένη μια παλαιστινιακή σημαία, μεγάλη, πιο μεγάλη από αυτή που έχω στο σπίτι μου στην Αθήνα. Και σκέπτομαι, ότι πέρα από όλα τα άλλα, τη θλιβερή, την απερίγραπτα ανατριχιαστική γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, στον τρόμο που προκαλεί η συνηγορία της συλλογικής Δύσης στη γενοκτονία και τον λιμό, πέρα από τη μεγάλη εικόνα της αντίστασης στο έγκλημα, που είναι παγκόσμια, η υπόθεση της Παλαιστίνης ξαναφτιάχνει μετά από 10 χρόνια, αυτές τις υπέροχες οριζόντιες κοινότητες που συνενώνονται σιωπηλά και παλεύουν για κάτι που μας ενώνει ως μετέρχοντες την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Σε κάθε πολιτεία, κάθε νησί, κάθε σημείο, υπάρχει κάτι για την Παλαιστίνη.
Είναι νομίζω και αυτός ένας λόγος (πέραν από την προφανή οικονομικο-στρατιωτική διαπλοκή της Ελλάδας με το Ισραήλ) για τον οποίον το κύμα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη προκαλεί τέτοια λύσσα στους απέναντι: επειδή το ζωντάνεμα αυτών των οριζόντιων κοινοτήτων είναι ο εφιάλτης τους αυτά τα 10 χρόνια που ηγεμονεύουν ανενόχλητοι. Και αυτός είναι ο λόγος που μας ψέγουν γιατί δεν λέμε κάτι «και για την Κύπρο» ή δεν σηκώνουμε «και ελληνικές σημαίες»: γιατί η στιγμή που οι άνθρωποι ξεσηκώνονται για κάτι που δεν συμβαίνει δίπλά στη μύτη τους είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή για την εξουσία.
Στο βαθύ σκοτάδι που καλύπτει την ανθρωπότητα καθώς συμπληρώνουμε αυτό το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, είναι μια ευγενική υπενθύμιση θάρρους ότι οι άνθρωποι πάντα θα φτιάχνουν αυτές τις οριζόντιες κοινότητες και θα αντιστέκονται στο άδικο και την διάθεση του ισχυρού να συντρίψει τον αδύναμο. Ακόμα και όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Ή κυρίως τότε.
Αυτή η έμφυτη συλλογική τάση του είδους μας, που ονομάζεται εξέγερση, είναι το πιο σπουδαίο κομμάτι της ανθρώπινης μοίρας. «Φίλοι μου, η ζωή είναι σύντομη και για να τη ζήσουμε καλά πρέπει να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων», όπως λέει ο Φάλσταφ στον Ερρίκο τον Δ’ του Σέξπιρ.
Και λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Ρωτάμε: Γιατί τον Οκτώβρη του 2024, κύριε Γ.Α., στην εκπομπή σας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ, είπατε για την ηρωική 7η Οκτώβρη (για αυτούς με τα κόκκινα τρίγωνα που είχε το πανό) τα παρακάτω: «Σήμερα είναι ένας χρόνος από μια δυσάρεστη επέτειο κατά την οποία η Χαμάς επιτέθηκε σε ένα πάρτι γενεθλίων στο Ισραήλ, πήρε κάποιους ομήρους και σκότωσε κάποιους ανθρώπους. Ήταν μια πολύ πολύ δυσάρεστη εξέλιξη… Αυτό που ακολούθησε ήταν ακόμα χειρότερο γιατί από τότε μέχρι τώρα, όπως συμβαίνει σε επιθέσεις τέτοιου τύπου τρομοκρατικές, αν θέλετε τυφλές, οι απαντήσεις είναι συνήθως μεγαλύτερες. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση της Χαμάς […]».
Οι δηλώσεις του στον ένα χρόνο της επετείου της 7ης Οκτώβρη θα μπορούσαν να προέρχονται από διάφορα μέλη του κυβερνητικού επιτελείου, που δήθεν κραυγάζουν για τους χιλιάδες νεκρούς αλλά καταδικάζουν την επίθεση της Χαμάς. Ίσως να ξαναρίξει μια ματιά ο Γ.Α. στο πανό που τον ενθουσίασε, διότι το περιεχόμενό του, και δη τα τριγωνάκια, είναι σε άμεση σχέση με τους «ακάλεστους» στο πάρτι γενεθλίων…
Ίσως το ελληνικό καλοκαίρι, τα μπάνια κλπ. τελικά να ωριμάζουν έναν κόσμο και να αναθεωρεί τις απόψεις του! Ίσως, λέμε… Το ότι η σημαία της Παλαιστίνης στο δικό του μπαλκόνι στην Αθήνα είναι μικρότερη -παρότι είναι ήδη τόσο μεγάλη!- από αυτή που αντίκρισε στο κεφαλονίτικο μπαλκόνι μας ξεπερνά. Λες και μετριέται η φιλοπαλαιστινιακή στάση με το μέγεθος. Προς Θεού… Δεν θέλουμε να σας στεναχωρήσουμε κύριε Γ.Α. αλλά ο Αμπάς μάλλον την έχει μεγαλύτερη τη σημαία στο μπαλκόνι του…
Γ.