Εν όψει του καύσωνα των επερχόμενων ημερών τα υπουργεία Υγείας και Εργασίας δημοσιοποίησαν εγκύκλιο για την «προστασία» των εργαζομένων. Διαβάζοντας κανείς τα δήθεν μέτρα της εγκυκλίου μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει την κοροϊδία που δέχονται κατάμουτρα οι εργαζόμενοι. Λένε: «Οργάνωση του χρόνου εργασίας με προγραμματισμό διαλειμμάτων κατάλληλης διάρκειας για τη μείωση της θερμικής καταπόνησης των εργαζομένων», «δημιουργία κατάλληλων χώρων διαλείμματος εξοπλισμένων με σύστημα κλιματισμού, σε συνεργασία με τον Τεχνικό Ασφάλειας, τον Ιατρό Εργασίας και εκπροσώπους των εργαζομένων». Όσον αφορά τα εξωτερικά επαγγέλματα «σκιερά μέρη για διαλείμματα: Διαμόρφωση ή επιλογή σκιερού μέρους για διαλείμματα», «στέγαστρα για εργασίες: Διαμόρφωση ή επιλογή σκιερού μέρους ή κατασκευή κατάλληλων στεγάστρων για την εκτέλεση εργασιών, όπου αυτό είναι δυνατόν». Μείωση ή/και παύση εργασιών μεταξύ των ωρών 12:00- 16:00.
Για τον καθένα και την καθεμία που χύνει τον ιδρώτα του/της σε κάθε εργασιακό κάτεργο, υπαίθριο και μη, όλα αυτά είναι λόγια του αέρα… Μόνο ειρωνικές ακούγονται όλες αυτές οι συμβουλές (γιατί μέτρα δεν είναι) για δημιουργία ειδικά διαμορφωμένων χώρων και γιατρούς εργασίας… Για τη δυνατότητα που δίνεται στους διανομείς να διανέμουν όχι με δίκυκλα αλλά με οποιοδήποτε άλλο όχημα ιδιωτικής χρήσης! Ακόμα και την ώρα επανεκκίνησης της εργασίας, στην σπάνια περίπτωση που αυτή θα διακοπεί, την αλλάξανε και από 17:00 την πήγανε στις 16:00! Αυτά αποδεικνύουν πως πίσω από το «νοιάξιμο» που προσπαθούν να επιδείξουν πολύ εύκολα διαφαίνεται πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βγει η δουλειά αδιαφορώντας για αυτές/ούς που τη βγάζουν, αρκεί να μη διαταραχθεί ούτε λίγο η κανονικότητα της κερδοφορίας των αφεντικών.
Όλα αυτά, ασφαλώς, δεν είναι κάτι καινούριο για τις/τους εργαζόμενες/ους. Τα ζουν στην καθημερινότητά τους, όταν τους τρέχουν να δουλέψουν ακόμα και άρρωστους, όταν τους ξεχειλώνουν τα ωράρια, όταν στην πανδημία παίζανε τη ζωή τους στα ζάρια… Και πώς να μη τα ζουν, όταν τα αφεντικά μπορούν και αλωνίζουν μέσω των πολιτικών αποφάσεων όλων των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν τον τόπο.
Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενες/οι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τους όρους και να μη μένουν έρμαια στις συμβουλές των υπουργείων και στον βούρδουλα των αφεντικών που αδιαφορούν για την υγεία και τις ζωές τους. Ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση και ο αγώνας σε κάθε εργασιακό χώρο.