Τσακώνονται εκεί στο τσίρκο Μedrano της Κουμουνδούρου και για την ακρίβεια σφάζονται, γιατί τελείωσε ο ρόλος τους. Τώρα που λιγόστεψαν τα εισιτήρια και το πόπολο δεν έχει λεφτά για άλλες παραστάσεις… οι κλόουν τα έβαλαν με τους θηριοδαμαστές. Κρίση. Δύσκολο το τέλος για την αριστερά του ελληνικού καπιταλισμού και ειδικότερα, όταν οι κλόουν ξεβάφουν και δείχνουν ποιοι ήταν τελικά… Τώρα για τα περί ήθους της αριστεράς, αυτά πάνε περίπατο δεκαετίες τώρα, όταν τα στελέχη τους είναι χωμένα σε επιχειρήσεις, καβάτζες, κυριλέ ζωούλες, σπιτάρες, ανέσεις και τόσα άλλα που μας είναι κουραστικό να τα επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά…
Μένουμε στον κύριο Καρανίκα που κάθισε να γράψει μπινελίκια στη σημερινή Κεντρική Επιτροπή καθώς στέκεται δίπλα στον Stefanos. Αδιάφορος μας είναι. Όπως είναι αδιάφορος, πιστεύουμε, για το 95, αν όχι για το 100% της εργατικής τάξης. Αλλά διαβάσαμε πως ανάμεσα στους παρακάτω χαρακτηρισμούς για τους πρώην συντρόφους του που μαζί υπέγραψαν το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο… :
Δολοπλόκοι,
Αντιδημοκράτες,
διασπαστές,
ραδιούργοι,
υπερόπτες,
αδίστακτοι,
φανατισμένοι,
δογματικοί,
αυτοαναφορικοί,
πολιτικά αμόρφωτοι,
αναχρονιστές,
καπηλευτές,
ανήθικοι,
αναξιοπρεπείς,
αριβίστες,
φετιχιστές,
γραφειοκράτες,
αντικαταστατικοί,
πραξικοπηματίες,
φραξιονιστές,
υπονομευτές,
ανίκανοι,
άχρηστοι,
πολιτικάντες,
ομοφοβικοί,
ολιγαρχικοί,
Φεουδάρχες,
βαρόνοι,
σταλινικοί,
τραμπούκοι,
Μακιαβελικοί,
αντικοινωνικοί,
Ρατσιστές,
Ελιτιστές
…υπάρχουν και σταλινικοί (!), που για τον κύριο Καρανίκα σημαίνει κάτι «κακό», γιατί μαδούσε ο Στάλιν κάτι ταξικούς εχθρούς σαν αυτόν και το σινάφι του. Ο πόνος που προκαλεί τελικά η σταλινική ΕΣΣΔ σε κάτι αριστερούς φιλελέδες της ελεύθερης αγοράς και θιασώτες της ταξικής εκμετάλλευσης σαν τον κύριο Καρανίκα είναι πραγματικά θέμα για έρευνα… Από το 1953 που ο Ι. Στάλιν δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο εξακολουθεί να τρομάζει κάτι Έλληνες αριστερούς τύπου Καρανίκα που νομίζουν ότι αριστερά είναι κατανάλωση κρασιού (ίσως και χόρτου), σινεμαδάκια, κάμπινγκ και φεστιβάλ και, όταν τσακώνονται με τους ομοϊδεάτες τους της αστικής αριστεράς για τις καρέκλες, λένε ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι αραδιάζοντας παλάβρες από την αντικομμουνιστική τους τυφλωμάρα…
Θα κλείσουμε με Στάλιν από το 1917, έτσι, για τον κύριο Καρανίκα που είναι αγύριστο οπορτουνιστικό κεφάλι: «Αυτοί είναι οι δυο δρόμοι που εκφράζουν τα συμφέροντα δυο αντίθετων τάξεων –της ιμπεριαλιστικής κεφαλαιοκρατίας και του σοσιαλιστικού προλεταριάτου. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Είναι αδύνατο να συμβιβαστούν οι δυο αυτοί δρόμοι όπως ακριβώς είναι αδύνατο να συμβιβαστεί ο ιμπεριαλισμός με τον σοσιαλισμό.
Ο δρόμος των συμβιβασμών (του συνασπισμού) με την κεφαλαιοκρατία είναι καταδικασμένος σε αναπόφευκτη χρεωκοπία».