Τι άλλος τίτλος θα μπορούσε να μπει στην είδηση ότι ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, βρέθηκε στην μαρτυρική Κάντανο Χανίων και ζήτησε συγγνώμη για τις θηριωδίες των Ούννων του ναζισμού; Οι κάτοικοι του χωριού αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά το 1941 εναντίον των Γερμανών κατακτητών με αποτέλεσμα οι λύκοι του ναζισμού να καταστρέψουν συθέμελα το μαρτυρικό χωριό.
Είναι αλήθεια ότι αυτό θυμίζει τους σημερινούς σιωναζιστές, που εδώ και εφτάμιση δεκαετίες κάνουν τα ίδια εγκλήματα πολέμου σε χωριά και πόλεις της Παλαιστίνης. Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, βέβαια, στέκεται με τους ναζί της εποχής μας και όχι με τους Κάντανους της Παλαιστίνης. Το είχαμε ξαναγράψει και για το «συγγνώμη» του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ναμίμπια ότι βρωμάνε υποκρισία τα συγγνώμη των ιμπεριαλιστών.
Βέβαια, στη δική μας περίπτωση, υπάρχει και κάτι άλλο που και το 2018 είχε απαντηθεί στον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, Παυλόπουλο, ότι μόνο συγγνώμη έχει για τα ναζιστικά εγκλήματα πολέμου. Οι αποζημιώσεις δεν υπάρχουν στην ατζέντα. Εξάλλου η Γερμανία έχει αλλάξει είναι δημοκρατική και η Ελλάδα είναι «εταίρος» στην ΕΕ και μαζί προχωρούν οι δύο σύμμαχες χώρες προς το μέλλον…
Το πολιτικό προσωπικό των Γερμανών μονοπωλιστών θυμίζει τη Συμφωνία του 1960 για τις αποζημιώσεις και κλείνει διπλωματικά το θέμα. Στην καλύτερη κάνει καμιά δωρεά στα μαρτυρικά χωριά. Μην ξεχνάμε ότι η καραμανλική δεξιά μεταπολεμικά είχε ξεπλύνει τους Ούννους κάνοντας πίσω στη διεκδίκηση αποζημιώσεων στο όνομα του αντικομμουνισμού και της φιλελεύθερης Ευρώπης. Ποιος δεν θυμάται το δώρο στους Γερμανούς βιομηχάνους με φτηνό εργατικό δυναμικό από τη γκρεμισμένη Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα;
Υπολογίζεται ότι περίπου 800.000 άνθρωποι, νέοι άνδρες και γυναίκες, έφτασαν στη Δ. Γερμανία από την Ελλάδα μέσα σε μία δεκαπενταετία. Πρόκειται για την πλέον μαζική έξοδο των Ελλήνων προς μια χώρα της Ευρώπης για ανεύρεση εργασίας. Το 1960 ιδρύονται στην Αθήνα και δύο χρόνια αργότερα, το 1962, στην Θεσσαλονίκη οι «εν Ελλάδι Γερμανικές Επιτροπές Μετανάστευσης». Οι εν λόγω επιτροπές μέσα από μία σειρά αυστηρών κριτηρίων που αφορούσαν στη σωματική υγεία, τεχνικές γνώσεις, προσκόμιση πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων κ.α. επέλεγαν τους κατάλληλους υποψηφίους για μετανάστευση και εργασία στη Γερμανία.
Με λίγα λόγια θα πρέπει να τους λέμε και ευχαριστώ. Όπως θα έπρεπε να λέμε «ευχαριστώ» στην κυρία Μέρκελ για τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα τον καιρό των μνημονίων που τελικά μας επέβαλαν τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική αλλά μας «γλίτωσαν» από τον γκρεμό. Το ντόπιο πολιτικό προσωπικό λέει μόνιμα «ευχαριστούμε» σε αντίθεση με τον ελληνικό λαό που έχει μνήμη και δεν ξεχνά τους Ούννους. Αυτή η αντίθεση φαίνεται περίτρανα στη διαφορετική στάση σώματος δύο κυριών που βρέθηκαν στο show του Γερμανού στο Κάντανο. Η κυρία Μπακογιάννη, μεγαλοπαράγοντας της Κρήτης και της ΝΔ γελά σαρδόνια στον αντιπρόσωπο του γερμανικού ιμπεριαλισμού ενώ η 97χρονη κυρία Δέσποινα Φιωτάκη, κάτοικος της Καντάνου απευθύνεται στον Σταϊνμάιερ με λόγια που αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθουν οι κάτοικοι των μαρτυρικών χωριών και τόπων: «Το χέρι που μου δίνει είναι το χέρι του σφαγέα».